Zoals verwacht was de vlucht zwaar, en leek wel een eeuwigheid te duren. Bij het inchecken bleek al wel dat ik niet de enige was die het plan had die dag richting Munchen/Dusseldorf te vliegen. Het was keidruk bij de balies, maar uiteindelijk ging het boarden daardoor sneller. Althans, dat leek zo. Daarbij had ik ook maar 1 tas, dus veel gezeul was er niet bij dit keer :-). Lekker makkelijk! Maar slaaptechnisch was het niet het beste tijdstip qua vliegen. Midden op de middag, dus 't was gewoon wachten tot aan de eerste tussenstop. Maar helaas duurde de overstap wel lang, of ging het uitstappen dusdanig snel waardoor ik al snel weer voor de douane stond.
Zou ik haast vergeten, de douane. Het was gelijk weer even back on earth! Allereerst alle drukte van de mensen die natuurlijk niet willen wachten, stressen of ze wel in de goeie rij staan, en dan ook nog bang zijn hun aansluitende vlucht te missen die zo'n 2 uur later pas vertrekt. Maar goed, eindelijk aan de beurt gingen alle toeters en bellen af. Ja heb ik weer. Heb ik eens niet m'n "dokter martens" (met stalen neus) aan, maar gewoon lekker gympies, ga ik uiteindelijk toch echt op sokken, en nog net niet in boxershort door de douane. Maar alles werd gecheckt. Alles uit m'n tas, waar gelukkig niet al te veel in zat. Op m'n laptop en wat kabeltjes, een boek, m'n ipod en wat vlut blaadjes, zat er naast m'n papieren verder nix in. Maar goed, het moest er allemaal uit, in bakjes, en ook m'n petje moest af, trui en jas uit (daar kwamen de eerste bibbers), sjaal nog af, en toen dus ook m'n riem en schoenen uit. Tja, m'n broek zakte gelijk af, very charming ;-), en verder had ik alleen een hempje aan. Kwam tenslotte uit een heerlijk zonnetje vandaan. Maar nog ging het alarm af en werd ik met dat beetje wat ik nog aanhad, volledig gefoueerd. Waarschijnlijk een knoopje op m'n broek, maar gelukkig een aardige man (notabene) die zei van tja, we laten je niet in je boxershort door de poort gaan hoor! Pfff, gelukkig mocht ik door. Met inmiddels wel heel veel ongeduldige mensen achter me. Naja, boeien, ging voor mij immers de tijd weer wat sneller. Want moest immers nog wel zo'n uur wachten voordat ik weer mocht gaan boarden. En dat duurde echt super lang! Waarschijnlijk met de wetenschap dat het laatste stukje immers nog maar zo'n 3 kwartier vliegen was.....
Die laatste vlucht heb ik amper meegemaakt. Het kaarsje ging langzaam uit en het laatste stukje heb ik, voor het korte stukje nog te gaan, toch meer slapend dan wakker meegekregen. Al was ik bij het uitstappen toch gelijk wakker. Dat kon ook niet anders. Van de ruim 20 tot 25 graden waar ik enkele uren geleden nog uit was vertrokken, hadden plaatsgemaakt voor zo'n 5 graden onder nul! Kortom: errug koud dus! Van de zon regelrecht de vrieskou in. En nu nog sneeuw ook, maar hierover later meer. Het gaat me allemaal al veel te snel hier, en alles lijkt grotendeels nog aan me voorbij te gaan, in de zin van dat ik me eigenlijk een compleet vreemde voel. Maar goed, stap voor stap, dan komen we er wel.....
Op Dusseldorf duurde het niet lang voor ik m'n koffer van de band kon halen, zo veel vluchten kwamen er immers niet aan zo net voor middernacht. En tja, toen het moment dat de deurtjes open gingen. Daar zat ze. Gewoon op me te wachten! Nog zoiets onwerkelijks. M'n zussie, mét overigens een heerlijke dikke winterjas! Restte dus nog maar één ding, op naar Dordt.
En daar zit ik nu nog steeds. Lekker binnen, kacheltje aan maar overigens af en toe heerlijk naar buiten kijkend, hoe de sneeuw langzaam naar beneden dwarrelt en alles onder een dun wit laken van flokjes doet bedekken. Maar ben de afgelopen dagen ook zeker wel even heerlijk buiten geweest. Moet af en toe toch even een frisse neus halen.
Dinsdag even de stad in geweest, beetje geshopt, maar nog lang niet uitgeshopt. Waren ook niet super lang weg geweest. Eerst beetje uitgeslapen. En alsof m'n neefje het wist, hij sliep gewoon tot half negen! Toen lekker ontbijten. Alhoewel lekker..... Niet alleen ik ben van slag, m'n maag ook. En alles waarvan ik van tevoren had bedacht waar ik trek in zou hebben, gaat voorlopig nog even m'n bordje voorbij. Krijg haast geen hap door m'n keel, ben ook redelijk verkouden en proef ook lang niet alles, maar m'n maag vind het allemaal nog maar effe nix. Maar kan niet zeggen dat ik het erg vind. Klinkt misschien heel vreemd, maar ik had m'n zinnen wel gezet op bepaalde lekkernijen, maar nu ik hier eenmaal ben denk ik ach, ik heb eigenlijk helemaal nix echt gemist. Neemt nie weg dat bepaalde dingen wel erg lekker zijn! Maar die gaan dan maar mee in de koffer. Daar kan ik immers vast nog wel iemand blij mee maken! Toch Mieksie? ;-)
Tja en verder keutel en rommel ik maar wat aan. Beetje boodschapjes doen en voor 't eten zorgen. Me toch een beetje nuttig maken en even lekker uitleven in de keuken. Spelen met m'n kleine neefje, ja dat is ie nog steeds wel. En zo'n skatti! Zeker tijdens het eten geven, vooral de yoghurt zorgt voor erg lachwekkende momenten. Beetje bijkomen en relaxen. En vooral proberen m'n draai een beetje te vinden. Maar das vanochtend zeker nog niet gelukt. Wat een avontuur om weer eens met de trein naar Rotterdam te gaan. Blijkt dat ze het centraal station helemaal aan het verbouwen zijn. Nou kon ik me daar nog wel vaag iets van herinneren van voorgaande keer, maar voelde me nu gewoon echt een toerist die de bordjes moest volgen. Vooral het vinden van de metro was een uitdaging. Zodra je immers de trein uitstapt, loop je met de hele meute mee richting uitgang, al zou ik het geen lopen meer willen noemen van al die mensen. Eerder rennen. Moest er gewoon om lachen, dat deed me denken aan de tijd dat ik nog studeerde en af en toe moest haasten om de trein te halen, om maar aansluiting met de bus en vervolgens de boot te hebben. En dan kom je uiteindelijk bij de metro, moet je je best doen om nog een kaartenknipper te vinden. Strippenkaarten zijn duidelijk uit! Maar goed, uiteindelijk ben ik er gekomen, én nog op tijd ook. Beetje domper was alleen zodra ik klaar was in het ziekenhuis ik lekker lopend richting de koopgoot ging, bleken de winkels nog dicht :-( beetje jammer. Al zal ik maar zo denken: des te beter voor m'n portemonee hahahahaha!
Nou 't wordt tijd dat ik weer es wat ga doen. Oftewel me een beetje nuttig maken. Zo eerst maar eens boodschapjes halen voor het eten van vanaaf. Dan een beetje voorbereiden. En dan het leukste van vandaag! M'n neefje ophalen van het kinderdagverblijf. Lekker een stukje lopen met de buggy. Camera mee, en nog wat foto's maken van de nu nog witte omgeving.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten