Met trillende vingers en een nog steeds vreemd, raar, onbestemd gevoel zit ik achter m'n laptop. Kijkend naar m'n tas en m'n paspoort met ticket wat klaar ligt. Het voelt zo enorm raar om weg te gaan. Onwerkelijk, en het feit dat m'n tas klaar staat met m'n paspoort en ticket ernaast doet me beseffen dat ik toch echt dadelijk in het vliegtuig stap op weg naar Dusseldorf. Maar de emoties gieren door m'n lijf. Van opwinding, emotie, maar vooral van een gevoel dat ik wel een hele tijd al het moois hier ga achterlaten. En m'n vrienden.....niet te vergeten m'n allerbeste maatje hier Mieks! Meis ik ga je echt zooooo ontzettend missen!!!!!
Tuurlijk komt er zoveel voor terug, maar dat besef is er dan nog weer net niet. Daarvoor moet ik eerst m'n zussie vanaaf maar es in m'n armen hebben. De vlucht zal zwaar worden, maar hopelijk gaat de tijd een beetje snel voorbij. Maar pas dan gaat het beginnen. Het genieten van m'n tijd in Nederland met familie, vrienden en bekenden.....
Mieks, hou je taai! Vier weken klinkt onwijs lang, maar voor je 't weet ben ik er weer. En dan ga jij al bijna. Ga vooral heel erg genieten van je safari, en live your dreams! Love you skat :-)! Pas goed op je jezelf, en op al het moois onderwater ;-).
Met een brok in m'n keel neem ik voorlopig afscheid van de Rode Dame, maar ik kom terug! Één ding is zeker, hier ben ik nog niet klaar.....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten