Bye, bye 2007!

Nog even een allerlaatste update zo aan het eind van 't jaar. Kan nog net, al zit 2007 er toch echt bijna op. Het vloog voorbij! En de tijd hier in Nederland gaat nu ook steeds sneller lijkt 't. De eerste weken was het immers flink wennen, maar das inmiddels niet meer het geval. Een super tijd tot nu toe, en geweldig om weer even hier te zijn. Kan niet anders zeggen! En het moment van vertrek zit wel alweer in m'n hoofd, al wil ik zeker nog niet gaan aftellen maar over 2 weken zit ik weer in Egypte. Ben dus alweer op de helft. Hoe hard kan 't eigenlijk allemaal gaan.....

Met name de eerste week voelde ik me totaal niet thuis, niet op m'n gemak en wilde ik het liefst gelijk weer terug vliegen. Maar nu? Nee dat wordt nie makkelijk om weer op 't vliegtuig te stappen, al kan ik van de andere kant nie wachten om weer het water in te gaan, m'n vrienden daar weer te zien, en natuurlijk genieten van het zonnetje. Al is het winterweer hier zo gek nog niet. Best lekker, maar vooral wel knus en gezellig. Zeker met 't kacheltje dan lekker warm en de kaarsjes aan. Wat dat betreft ook alles wel gehad. Kou, harde wind, hagel, regen maar ook ijs en sneeuw :-). Én dat alles in maar 2 weken.....

Inmiddels ook al weer heel wat vrienden en bekenden gezien, naast m'n fam, en de momenten waarop je merkt en/of voelt dat je ook echt gemist bent is fantastisch. En daarnaast nog de avondjes stappen.....Tja daar hoef ik weinig over uit te leggen. Zeker ook afgelopen weekend in het brabantse land! Eindhoven de gekste, én das nie voor nix ;-). En dat wordt zeker snel nog even overgedaan, jihaa!

Dan rest strax alleen nog de jaarwisseling, na een ritje van Dordt richting Den Helder. Het jaar is bijna voorbij, een top jaar, dromen werden immers werkelijkheid. Een toptijd in Egypte, een toptijd nu in Nederland, én een top afsluiting!

Proost! Op een, voor iedereen, geweldig 2008

vol liefde, geluk en gezondheid.

Dat het jaar maar weer veel mooie en vooral goeie dingen met zich meebrengt.

Veel liefs en tot volgend jaar! -dikke kuzz xxx-

Merry Christmas!

Allereerst iedereen een hele fijne kerst toegewenst!

Vandaag ben ik dan eindelijk op 't eiland aangekomen. Maar de week in Dordt was heerlijk ;-). En tja, gelijk weet ik weer dat ik op een eiland woon. Dat moet je namelijk met een boot. En laat ik vandaag nou net niet de enige zijn met dat idee. We waren weliswaar op tijd vertrokken, en ook zeker op tijd bij de boot. Maar helaas. Het was zo druk, en geen tussenboot die voer, dus zat er nix anders op dan een uurtje te wachten :-(. En wat doen mensen in zo'n uurtje? Juist ff een frietje scoren bij de snackbar! Aangezien ik die nog nie had gegeten de hele week, m'n maag was niet helemaal in topvorm, of kon gewoon weg niet erg wennen, bestelde we een frietje. M'n zus dan. Ik dacht die eet ik in Egypte ook wel, doe mij maar es een frikandelletje speciaal. Nou dat had ik niet hoeven doen. Waar 't door komt weet ik niet, maar a) was ie niet lekker, b) smaakte ie raar, en c) was 't voor m'n maag blijkbaar nog ff teveel van t goeie hahahahaha.

En wat is een kerst zonder boom? Juist, die ben ik dus gelijk even met m'n zus gaan scoren en is het geen plaatje? Volgens mij is paps best tevreden..... of gewoon blij?.....

Fietsen verleer je nooit, of toch?

Tja, ze zeggen altijd met alles wat je een tijd lang niet hebt gedaan... ach das net als fietsen, dat verleer je niet. Nou daar ben ik niet meer zo zeker van. Gister was namelijk nogal een avontuur. Even boodschappen doen met de fiets. Tuurlijk had ik beter moeten weten, maar ach ik ben nog aan het bijkomen van alle indrukken om me heen zullen we maar denken. Klinkt beter dan dat ik beter had moeten weten. Na bijna 10 maanden stapte ik weer es op de fiets. De fiets van Alex, een herenfiets dus. Even lekker makkelijk, om boodschappen te halen. Zeker met deze kou. Maar dat bleek nie zo van zelfsprekend. Maar wat er allemaal kan gebeuren als je zo lang niet meer op een fiets hebt gezeten, vervolgens een herenfiets uitzoekt die wat aan de hoge kant is, geen terugtraprem heeft, en uiteindelijk ook niet echt super werkende handremmen te hebben en dat uit te proberen in de sneeuw? En dan hebben ze hier van die leuke obstakels op het pad. Waar je ja/nee doorheen kunt, met een fiets dan. Maar laat ik zo zeggen dat het mij al fietsend door de sneeuw met een boodschappentas aan de hand (en de andere hand dus aan het stuur met een niet werkende rem...) niet echt makkelijk af ging. Ik was blij dat ik geen jongetje was hahahahaha, maar ben heelhuids weer thuis gekomen! Maar gelachen heb ik zeker, al ik wel niet de enige geweest zal zijn.....

Bij autorijden leek het trouwens wel als vanouds. Want vandaag heb ik m'n tijdelijke racemonstertje opgehaald. Een (gloed)nieuwe Fiat Punto, en das echt super! Een heerlijk autootje, trouwens Miek onwijs bedankt voor het regelen! Maar nu kan ik dus echt héél Nederland door :-). En wel in dit gave (en vooral ook heel snelle) bakkie.

De eerste kilometertjes zitten er al op. Hoewel we vanmorgen nog met de bus de stad in zijn geweest, dat shoppen verveeld nog lang niet ;-), zijn we uiteindelijk met Sonja (van Miek d'r werk) meegereden naar Ridderkerk om de auto daar op te halen. En toen dus op naar Dordt. Jihaa! Heerlijk om weer over de snelweg te toeren. Dat heb ik toch wel een beetje (boel) gemist!

Tja en verder? Is het hier nog steeds errug koud! De ijsbaan is zelfs al open. En zeg nou zelf.....'t zorgt best voor mooie plaatjes, toch?

Van de zon in de sneeuw, brrr.....

Help, wat gebeurt er allemaal? Of is het voor mij gewoon zooo onwijs wennen, dat het lijkt of ik last heb van een klein cultuurshockje? Vanaf het moment dat ik m'n eerste tussenstop op Munchen maakte, blijf ik van de ene in de andere verbazing vallen. En op sommige momenten lijkt het zelfs alsof ik in slow-motion door een in versneld tempo afgespeelde film wordt ingehaald. Alle drukte gaat zo langs me heen, en klinkt het raar maar is het of de mensen hier een andere taal spreken. Waar ben ik in hemelsnaam beland? Even een overzichtje van de afgelopen dagen.....


Zoals verwacht was de vlucht zwaar, en leek wel een eeuwigheid te duren. Bij het inchecken bleek al wel dat ik niet de enige was die het plan had die dag richting Munchen/Dusseldorf te vliegen. Het was keidruk bij de balies, maar uiteindelijk ging het boarden daardoor sneller. Althans, dat leek zo. Daarbij had ik ook maar 1 tas, dus veel gezeul was er niet bij dit keer :-). Lekker makkelijk! Maar slaaptechnisch was het niet het beste tijdstip qua vliegen. Midden op de middag, dus 't was gewoon wachten tot aan de eerste tussenstop. Maar helaas duurde de overstap wel lang, of ging het uitstappen dusdanig snel waardoor ik al snel weer voor de douane stond.


Zou ik haast vergeten, de douane. Het was gelijk weer even back on earth! Allereerst alle drukte van de mensen die natuurlijk niet willen wachten, stressen of ze wel in de goeie rij staan, en dan ook nog bang zijn hun aansluitende vlucht te missen die zo'n 2 uur later pas vertrekt. Maar goed, eindelijk aan de beurt gingen alle toeters en bellen af. Ja heb ik weer. Heb ik eens niet m'n "dokter martens" (met stalen neus) aan, maar gewoon lekker gympies, ga ik uiteindelijk toch echt op sokken, en nog net niet in boxershort door de douane. Maar alles werd gecheckt. Alles uit m'n tas, waar gelukkig niet al te veel in zat. Op m'n laptop en wat kabeltjes, een boek, m'n ipod en wat vlut blaadjes, zat er naast m'n papieren verder nix in. Maar goed, het moest er allemaal uit, in bakjes, en ook m'n petje moest af, trui en jas uit (daar kwamen de eerste bibbers), sjaal nog af, en toen dus ook m'n riem en schoenen uit. Tja, m'n broek zakte gelijk af, very charming ;-), en verder had ik alleen een hempje aan. Kwam tenslotte uit een heerlijk zonnetje vandaan. Maar nog ging het alarm af en werd ik met dat beetje wat ik nog aanhad, volledig gefoueerd. Waarschijnlijk een knoopje op m'n broek, maar gelukkig een aardige man (notabene) die zei van tja, we laten je niet in je boxershort door de poort gaan hoor! Pfff, gelukkig mocht ik door. Met inmiddels wel heel veel ongeduldige mensen achter me. Naja, boeien, ging voor mij immers de tijd weer wat sneller. Want moest immers nog wel zo'n uur wachten voordat ik weer mocht gaan boarden. En dat duurde echt super lang! Waarschijnlijk met de wetenschap dat het laatste stukje immers nog maar zo'n 3 kwartier vliegen was.....


Die laatste vlucht heb ik amper meegemaakt. Het kaarsje ging langzaam uit en het laatste stukje heb ik, voor het korte stukje nog te gaan, toch meer slapend dan wakker meegekregen. Al was ik bij het uitstappen toch gelijk wakker. Dat kon ook niet anders. Van de ruim 20 tot 25 graden waar ik enkele uren geleden nog uit was vertrokken, hadden plaatsgemaakt voor zo'n 5 graden onder nul! Kortom: errug koud dus! Van de zon regelrecht de vrieskou in. En nu nog sneeuw ook, maar hierover later meer. Het gaat me allemaal al veel te snel hier, en alles lijkt grotendeels nog aan me voorbij te gaan, in de zin van dat ik me eigenlijk een compleet vreemde voel. Maar goed, stap voor stap, dan komen we er wel.....

Op Dusseldorf duurde het niet lang voor ik m'n koffer van de band kon halen, zo veel vluchten kwamen er immers niet aan zo net voor middernacht. En tja, toen het moment dat de deurtjes open gingen. Daar zat ze. Gewoon op me te wachten! Nog zoiets onwerkelijks. M'n zussie, mét overigens een heerlijke dikke winterjas! Restte dus nog maar één ding, op naar Dordt.


En daar zit ik nu nog steeds. Lekker binnen, kacheltje aan maar overigens af en toe heerlijk naar buiten kijkend, hoe de sneeuw langzaam naar beneden dwarrelt en alles onder een dun wit laken van flokjes doet bedekken. Maar ben de afgelopen dagen ook zeker wel even heerlijk buiten geweest. Moet af en toe toch even een frisse neus halen.


Dinsdag even de stad in geweest, beetje geshopt, maar nog lang niet uitgeshopt. Waren ook niet super lang weg geweest. Eerst beetje uitgeslapen. En alsof m'n neefje het wist, hij sliep gewoon tot half negen! Toen lekker ontbijten. Alhoewel lekker..... Niet alleen ik ben van slag, m'n maag ook. En alles waarvan ik van tevoren had bedacht waar ik trek in zou hebben, gaat voorlopig nog even m'n bordje voorbij. Krijg haast geen hap door m'n keel, ben ook redelijk verkouden en proef ook lang niet alles, maar m'n maag vind het allemaal nog maar effe nix. Maar kan niet zeggen dat ik het erg vind. Klinkt misschien heel vreemd, maar ik had m'n zinnen wel gezet op bepaalde lekkernijen, maar nu ik hier eenmaal ben denk ik ach, ik heb eigenlijk helemaal nix echt gemist. Neemt nie weg dat bepaalde dingen wel erg lekker zijn! Maar die gaan dan maar mee in de koffer. Daar kan ik immers vast nog wel iemand blij mee maken! Toch Mieksie? ;-)


Tja en verder keutel en rommel ik maar wat aan. Beetje boodschapjes doen en voor 't eten zorgen. Me toch een beetje nuttig maken en even lekker uitleven in de keuken. Spelen met m'n kleine neefje, ja dat is ie nog steeds wel. En zo'n skatti! Zeker tijdens het eten geven, vooral de yoghurt zorgt voor erg lachwekkende momenten. Beetje bijkomen en relaxen. En vooral proberen m'n draai een beetje te vinden. Maar das vanochtend zeker nog niet gelukt. Wat een avontuur om weer eens met de trein naar Rotterdam te gaan. Blijkt dat ze het centraal station helemaal aan het verbouwen zijn. Nou kon ik me daar nog wel vaag iets van herinneren van voorgaande keer, maar voelde me nu gewoon echt een toerist die de bordjes moest volgen. Vooral het vinden van de metro was een uitdaging. Zodra je immers de trein uitstapt, loop je met de hele meute mee richting uitgang, al zou ik het geen lopen meer willen noemen van al die mensen. Eerder rennen. Moest er gewoon om lachen, dat deed me denken aan de tijd dat ik nog studeerde en af en toe moest haasten om de trein te halen, om maar aansluiting met de bus en vervolgens de boot te hebben. En dan kom je uiteindelijk bij de metro, moet je je best doen om nog een kaartenknipper te vinden. Strippenkaarten zijn duidelijk uit! Maar goed, uiteindelijk ben ik er gekomen, én nog op tijd ook. Beetje domper was alleen zodra ik klaar was in het ziekenhuis ik lekker lopend richting de koopgoot ging, bleken de winkels nog dicht :-( beetje jammer. Al zal ik maar zo denken: des te beter voor m'n portemonee hahahahaha!


Nou 't wordt tijd dat ik weer es wat ga doen. Oftewel me een beetje nuttig maken. Zo eerst maar eens boodschapjes halen voor het eten van vanaaf. Dan een beetje voorbereiden. En dan het leukste van vandaag! M'n neefje ophalen van het kinderdagverblijf. Lekker een stukje lopen met de buggy. Camera mee, en nog wat foto's maken van de nu nog witte omgeving.....

Dat was 'm dan, op naar NL!

Met trillende vingers en een nog steeds vreemd, raar, onbestemd gevoel zit ik achter m'n laptop. Kijkend naar m'n tas en m'n paspoort met ticket wat klaar ligt. Het voelt zo enorm raar om weg te gaan. Onwerkelijk, en het feit dat m'n tas klaar staat met m'n paspoort en ticket ernaast doet me beseffen dat ik toch echt dadelijk in het vliegtuig stap op weg naar Dusseldorf. Maar de emoties gieren door m'n lijf. Van opwinding, emotie, maar vooral van een gevoel dat ik wel een hele tijd al het moois hier ga achterlaten. En m'n vrienden.....niet te vergeten m'n allerbeste maatje hier Mieks! Meis ik ga je echt zooooo ontzettend missen!!!!!

Tuurlijk komt er zoveel voor terug, maar dat besef is er dan nog weer net niet. Daarvoor moet ik eerst m'n zussie vanaaf maar es in m'n armen hebben. De vlucht zal zwaar worden, maar hopelijk gaat de tijd een beetje snel voorbij. Maar pas dan gaat het beginnen. Het genieten van m'n tijd in Nederland met familie, vrienden en bekenden.....

Mieks, hou je taai! Vier weken klinkt onwijs lang, maar voor je 't weet ben ik er weer. En dan ga jij al bijna. Ga vooral heel erg genieten van je safari, en live your dreams! Love you skat :-)! Pas goed op je jezelf, en op al het moois onderwater ;-).

Met een brok in m'n keel neem ik voorlopig afscheid van de Rode Dame, maar ik kom terug! Één ding is zeker, hier ben ik nog niet klaar.....

Het seizoen zit erop!

En dat betekent dat m'n vakantie is begonnen! Heerlijk, was er ook wel een klein beetje aan toe. Wellicht niet aan zo'n super lange vakantie als wat ik nu heb, das gewoon luxe, maar wat vrije dagen komen als geroepen. Het seizoen was immers lang. Erg lang. Vanaf het moment van aankomst in maart ben ik vrij snel begonnen, en dat tot aan half december, 9 maanden bikkelen. Afgelopen vrijdag heb ik voorlopig even m'n laatste duikje hier in Egypte gemaakt. Das wel raar, en dat ga ik ook zeker wel missen. Maar m'n duikspullen hebben gister even een heerlijk wasbeurtje gehad. Strax alleen nog even netjes in de box opruimen, klaar voor een volgend seizoen!

Gister was ik dus vrij :-). En naast m'n duikspullen wassen, heb ik ook even heerlijk m'n kamer opgeruimd. De was gedaan, alhoewel er nog even 1 schommeltje gedaan moet worden maar dat kan strax nog. M'n kast een beetje uitgeplozen. Eigenlijk is het nu alleen nog even wat spullen in m'n tas pakken en ben ik klaar voor vertrek. Alle papieren liggen al klaar, wat kleine dingetjes erbij, en that's it. Ik kan het ook makkelijk mee in een kleine tas, maar ga toch voor m'n duiktas heb ik besloten. Ik vrees dat ik de ruimte op de terugweg wel nodig ga hebben. Al is het alleen al voor wat lekker hollandsche dingen zoals kaas, leverworst, en pate. Maar er gaat natuurlijk ook geshopt worden, dus misschien nog wat winterkleding erbij. Dat heb ik nu wel nodig!

Ja ook in Hurghada is het inmiddels winter! En echt, het is af en toe gewoon echt heel koud hier. Zeker op de boot! Misschien moeilijk voor te stellen maar ook hier zijn de sjaals en mutsen al uit de kast. Vooral als de wind komt opzetten word het fris (koud!). Zeker op het moment dat je net uit het water komt en je je moet omkleden. In de volle wind je pak uit, brrrrr! Maar ook de watertemperatuur is wat afgenomen, alhoewel het nog steeds rond de 22 graden is. Nix mis mee, en al zeker niet met de gevolgen. Want het koudere water brengt immers de grotere vissen terug. Dat betekent barracuda's, tonijnen, roggen (eagle rays, faethertails, guitarshark enz), maar natuurlijk ook niet te vergeten de haaien :-). En die heb ik van de week zelfs nog gezien, tijdens een diepe duik! Echt zo cool, helemaal geweldig. Dan wil je ook absoluut nog een keer het water in, maar dan heb je vaak wel de pech dat je pak nog net niet helemaal droog is. En dan warm je toch niet echt meer op. Bij thuiskomst kun je hier ook nie ff lekker de kachel opstoken, dus dan maar muts op, sjaal om, lange broek aan en een dikke trui :-).

Hoe m'n eerste seizoen hier in Egypte verlopen is heeft iedereen wel kunnen lezen, alleen de laatste maand ontbreekt nog, vanaf m'n verjaardag. Maar ook dit was nog een drukke periode! Normaal neemt de drukte dan een beetje af en begint het winterseizoen. Bij ons was dat nog nie echt het geval. Ook omdat er al collega's wat vakantie gingen opnemen, andere tijdelijk even in Marsa Alam aan de slag gingen. Maar goed, het bleef dus volop druk voor me. Wel jammer in die zin dat ik helaas geen enkele vrije dag kon opnemen toen Ron, Ditta en Laura hier waren. Maar gelukkig werken we (maar) tot 18.00 uur, dus in de avonduurtjes werd het volop ingehaald! Al vloog de week zo wel heel snel voorbij. Maar goed, dat is soms nie anders.

Weekenden ofzo kennen ze hier immers niet. Als het druk is, volop bikkelen, is het rustig dan heb je een vrije dag, soms zelfs 2. Maar dit is maar net hoe de planning het toelaat. Tuurlijk wordt er geprobeerd om iedereen elke week een vrije dag te geven, maar dit blijkt soms gewoon echt niet haalbaar. Een goed teken, want drukte betekent immers geld verdienen :-). En ach, van een beetje hard werken ben ik nog nooit minder geworden, in tegendeel zelfs! Daarbij werkt duiken voor mij ook een beetje als medicijn. De drukte die je hebt op de boot, en de rust die er is onder water. Het vrije gevoel, al het moois om te aanschouwen, de blije gezichten van de duikers om je heen. Heerlijk, en eigenlijk onbeschrijflijk! En duiken, dat is toch waarvoor ik hierheen ben afgereist. Wat ooit als een hobby begon, een passie is geworden, waar ik nu ook nog eens m'n geld mee verdien..... Een andere manier van leven. Dat is het!

En wat dat betreft ben ik ook erg benieuwd hoe ik het in Nederland zal hebben. Natuurlijk ziet alles er nog gewoon hetzelfde uit. Zal alle drukte ook nog steeds hetzelfde zijn. De files zullen ook niet opeens verdwenen zijn, en ik zal er ook vast nog wel middenin komen te staan. Ach, lekker muziekje op en wachten. Wellicht dat ik dan denk van goh, waar maken jullie je toch druk om, maar goed, dat moeten jullie maar voor lief nemen hihi! Hier is het alleen maar getoeter op straat, wat dat betreft veel drukte, maar de rest is zee, strand en woestijn wat ik zie. Kan nie wachten om weer es lekker over het strand te banjeren. Of lekker door het bos te lopen en de heerlijke geuren op te snuiven. Maar vooral kan ik nie wachten om m'n familie, vrienden en bekenden te zien! Ik hoop ook dat ik voor iedereen tijd kan maken, of jullie voor mij hahahahaha!

Morgen vlieg ik in halverwege de middag richting Dusseldorf, met een tussenstop in Munchen. Een lange rit, maar door de paar vrije dagen ben ik hopelijk al een beetje bijgekomen en niet helemaal verrot bij aankomst. Al zal de vlucht evengoed lang genoeg duren. Maar als ik dan maandagavond aankom, staat m'n zussie (Miek) al op me te wachten, en ben ik zo ie zo tot aan donderdag in Dordt. Heb zelfs ook gewoon de oppas op m'n kleine neefje. Alhoewel ie op de laatste paar foto's toch ook nie meer zo klein leek ;-). Dus ja, kan niet beter beginnen! En vrijdag kom ik dan eindelijk richting het eiland!!!

Nu ik dit zo allemaal schrijf, voelt het allemaal nog heel onwerkelijk. Zo'n raar idee dat ik morgen op het vliegtuig stap, richting Nederland. Ja m'n ticket laat de datum zien, m'n paspoort ligt erbij. Het gaat echt gebeuren. Nog maar 1 nachtje slapen..... Maar eerst nog even van deze dag genieten, het is immers nog gewoon ochtend!

Tot snel allemaal!

dikke kuzz -xxx-

Ouwe sunder gaat even aan m'n neus voorbij dit jaar!

Dus even geen gefeest, gezuip, nog meer gefeest en dat voor 3 dagen lang. Want dat is wat het is met Ouwe Sund. Voorklazen, klazen en het naklazen niet te vergeten ;-). Maar ook even geen verjaardagsfeestje op de strandkaap.

Jans, bij deze, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren. Een hele fijne dag! En vanaf volgende week kom ik het ergens inhalen!

Ook wanneer ik ergens deze laatste dagen voor vertrek naar NL de tijd kan vinden, komt er nog zo spoedig mogelijk een up-date van de laatste maand. Vooral (hoe verrassend) veel werken, maar ook de week met Ron, Ditje en Laura :-). Marieke d'r mam en tante (de chocoladeletter was heerlijk sint!), de normale dingetjes en het reilen en zeilen hier in Egypte.....Maar het meest belangrijkste is dat alles nog steeds toppiejoppie is hier!!!!!