maandag 31 december 2007

Bye, bye 2007!

Nog even een allerlaatste update zo aan het eind van 't jaar. Kan nog net, al zit 2007 er toch echt bijna op. Het vloog voorbij! En de tijd hier in Nederland gaat nu ook steeds sneller lijkt 't. De eerste weken was het immers flink wennen, maar das inmiddels niet meer het geval. Een super tijd tot nu toe, en geweldig om weer even hier te zijn. Kan niet anders zeggen! En het moment van vertrek zit wel alweer in m'n hoofd, al wil ik zeker nog niet gaan aftellen maar over 2 weken zit ik weer in Egypte. Ben dus alweer op de helft. Hoe hard kan 't eigenlijk allemaal gaan.....

Met name de eerste week voelde ik me totaal niet thuis, niet op m'n gemak en wilde ik het liefst gelijk weer terug vliegen. Maar nu? Nee dat wordt nie makkelijk om weer op 't vliegtuig te stappen, al kan ik van de andere kant nie wachten om weer het water in te gaan, m'n vrienden daar weer te zien, en natuurlijk genieten van het zonnetje. Al is het winterweer hier zo gek nog niet. Best lekker, maar vooral wel knus en gezellig. Zeker met 't kacheltje dan lekker warm en de kaarsjes aan. Wat dat betreft ook alles wel gehad. Kou, harde wind, hagel, regen maar ook ijs en sneeuw :-). Én dat alles in maar 2 weken.....

Inmiddels ook al weer heel wat vrienden en bekenden gezien, naast m'n fam, en de momenten waarop je merkt en/of voelt dat je ook echt gemist bent is fantastisch. En daarnaast nog de avondjes stappen.....Tja daar hoef ik weinig over uit te leggen. Zeker ook afgelopen weekend in het brabantse land! Eindhoven de gekste, én das nie voor nix ;-). En dat wordt zeker snel nog even overgedaan, jihaa!

Dan rest strax alleen nog de jaarwisseling, na een ritje van Dordt richting Den Helder. Het jaar is bijna voorbij, een top jaar, dromen werden immers werkelijkheid. Een toptijd in Egypte, een toptijd nu in Nederland, én een top afsluiting!

Proost! Op een, voor iedereen, geweldig 2008
vol liefde, geluk en gezondheid.
Dat het jaar maar weer veel mooie en vooral goeie dingen met zich meebrengt.
Veel liefs en tot volgend jaar! -dikke kuzz xxx-

maandag 24 december 2007

Merry Christmas!

Allereerst iedereen een hele fijne kerst toegewenst!
Vandaag ben ik dan eindelijk op 't eiland aangekomen. Maar de week in Dordt was heerlijk ;-). En tja, gelijk weet ik weer dat ik op een eiland woon. Dat moet je namelijk met een boot. En laat ik vandaag nou net niet de enige zijn met dat idee. We waren weliswaar op tijd vertrokken, en ook zeker op tijd bij de boot. Maar helaas. Het was zo druk, en geen tussenboot die voer, dus zat er nix anders op dan een uurtje te wachten :-(. En wat doen mensen in zo'n uurtje? Juist ff een frietje scoren bij de snackbar! Aangezien ik die nog nie had gegeten de hele week, m'n maag was niet helemaal in topvorm, of kon gewoon weg niet erg wennen, bestelde we een frietje. M'n zus dan. Ik dacht die eet ik in Egypte ook wel, doe mij maar es een frikandelletje speciaal. Nou dat had ik niet hoeven doen. Waar 't door komt weet ik niet, maar a) was ie niet lekker, b) smaakte ie raar, en c) was 't voor m'n maag blijkbaar nog ff teveel van t goeie hahahahaha.
En wat is een kerst zonder boom? Juist, die ben ik dus gelijk even met m'n zus gaan scoren en is het geen plaatje? Volgens mij is paps best tevreden..... of gewoon blij?.....

vrijdag 21 december 2007

Fietsen verleer je nooit, of toch?

Tja, ze zeggen altijd met alles wat je een tijd lang niet hebt gedaan... ach das net als fietsen, dat verleer je niet. Nou daar ben ik niet meer zo zeker van. Gister was namelijk nogal een avontuur. Even boodschappen doen met de fiets. Tuurlijk had ik beter moeten weten, maar ach ik ben nog aan het bijkomen van alle indrukken om me heen zullen we maar denken. Klinkt beter dan dat ik beter had moeten weten. Na bijna 10 maanden stapte ik weer es op de fiets. De fiets van Alex, een herenfiets dus. Even lekker makkelijk, om boodschappen te halen. Zeker met deze kou. Maar dat bleek nie zo van zelfsprekend. Maar wat er allemaal kan gebeuren als je zo lang niet meer op een fiets hebt gezeten, vervolgens een herenfiets uitzoekt die wat aan de hoge kant is, geen terugtraprem heeft, en uiteindelijk ook niet echt super werkende handremmen te hebben en dat uit te proberen in de sneeuw? En dan hebben ze hier van die leuke obstakels op het pad. Waar je ja/nee doorheen kunt, met een fiets dan. Maar laat ik zo zeggen dat het mij al fietsend door de sneeuw met een boodschappentas aan de hand (en de andere hand dus aan het stuur met een niet werkende rem...) niet echt makkelijk af ging. Ik was blij dat ik geen jongetje was hahahahaha, maar ben heelhuids weer thuis gekomen! Maar gelachen heb ik zeker, al ik wel niet de enige geweest zal zijn.....

Bij autorijden leek het trouwens wel als vanouds. Want vandaag heb ik m'n tijdelijke racemonstertje opgehaald. Een (gloed)nieuwe Fiat Punto, en das echt super! Een heerlijk autootje, trouwens Miek onwijs bedankt voor het regelen! Maar nu kan ik dus echt héél Nederland door :-). En wel in dit gave (en vooral ook heel snelle) bakkie.

De eerste kilometertjes zitten er al op. Hoewel we vanmorgen nog met de bus de stad in zijn geweest, dat shoppen verveeld nog lang niet ;-), zijn we uiteindelijk met Sonja (van Miek d'r werk) meegereden naar Ridderkerk om de auto daar op te halen. En toen dus op naar Dordt. Jihaa! Heerlijk om weer over de snelweg te toeren. Dat heb ik toch wel een beetje (boel) gemist!

Tja en verder? Is het hier nog steeds errug koud! De ijsbaan is zelfs al open. En zeg nou zelf.....'t zorgt best voor mooie plaatjes, toch?

donderdag 20 december 2007

Van de zon in de sneeuw, brrr.....

Help, wat gebeurt er allemaal? Of is het voor mij gewoon zooo onwijs wennen, dat het lijkt of ik last heb van een klein cultuurshockje? Vanaf het moment dat ik m'n eerste tussenstop op Munchen maakte, blijf ik van de ene in de andere verbazing vallen. En op sommige momenten lijkt het zelfs alsof ik in slow-motion door een in versneld tempo afgespeelde film wordt ingehaald. Alle drukte gaat zo langs me heen, en klinkt het raar maar is het of de mensen hier een andere taal spreken. Waar ben ik in hemelsnaam beland? Even een overzichtje van de afgelopen dagen.....


Zoals verwacht was de vlucht zwaar, en leek wel een eeuwigheid te duren. Bij het inchecken bleek al wel dat ik niet de enige was die het plan had die dag richting Munchen/Dusseldorf te vliegen. Het was keidruk bij de balies, maar uiteindelijk ging het boarden daardoor sneller. Althans, dat leek zo. Daarbij had ik ook maar 1 tas, dus veel gezeul was er niet bij dit keer :-). Lekker makkelijk! Maar slaaptechnisch was het niet het beste tijdstip qua vliegen. Midden op de middag, dus 't was gewoon wachten tot aan de eerste tussenstop. Maar helaas duurde de overstap wel lang, of ging het uitstappen dusdanig snel waardoor ik al snel weer voor de douane stond.


Zou ik haast vergeten, de douane. Het was gelijk weer even back on earth! Allereerst alle drukte van de mensen die natuurlijk niet willen wachten, stressen of ze wel in de goeie rij staan, en dan ook nog bang zijn hun aansluitende vlucht te missen die zo'n 2 uur later pas vertrekt. Maar goed, eindelijk aan de beurt gingen alle toeters en bellen af. Ja heb ik weer. Heb ik eens niet m'n "dokter martens" (met stalen neus) aan, maar gewoon lekker gympies, ga ik uiteindelijk toch echt op sokken, en nog net niet in boxershort door de douane. Maar alles werd gecheckt. Alles uit m'n tas, waar gelukkig niet al te veel in zat. Op m'n laptop en wat kabeltjes, een boek, m'n ipod en wat vlut blaadjes, zat er naast m'n papieren verder nix in. Maar goed, het moest er allemaal uit, in bakjes, en ook m'n petje moest af, trui en jas uit (daar kwamen de eerste bibbers), sjaal nog af, en toen dus ook m'n riem en schoenen uit. Tja, m'n broek zakte gelijk af, very charming ;-), en verder had ik alleen een hempje aan. Kwam tenslotte uit een heerlijk zonnetje vandaan. Maar nog ging het alarm af en werd ik met dat beetje wat ik nog aanhad, volledig gefoueerd. Waarschijnlijk een knoopje op m'n broek, maar gelukkig een aardige man (notabene) die zei van tja, we laten je niet in je boxershort door de poort gaan hoor! Pfff, gelukkig mocht ik door. Met inmiddels wel heel veel ongeduldige mensen achter me. Naja, boeien, ging voor mij immers de tijd weer wat sneller. Want moest immers nog wel zo'n uur wachten voordat ik weer mocht gaan boarden. En dat duurde echt super lang! Waarschijnlijk met de wetenschap dat het laatste stukje immers nog maar zo'n 3 kwartier vliegen was.....


Die laatste vlucht heb ik amper meegemaakt. Het kaarsje ging langzaam uit en het laatste stukje heb ik, voor het korte stukje nog te gaan, toch meer slapend dan wakker meegekregen. Al was ik bij het uitstappen toch gelijk wakker. Dat kon ook niet anders. Van de ruim 20 tot 25 graden waar ik enkele uren geleden nog uit was vertrokken, hadden plaatsgemaakt voor zo'n 5 graden onder nul! Kortom: errug koud dus! Van de zon regelrecht de vrieskou in. En nu nog sneeuw ook, maar hierover later meer. Het gaat me allemaal al veel te snel hier, en alles lijkt grotendeels nog aan me voorbij te gaan, in de zin van dat ik me eigenlijk een compleet vreemde voel. Maar goed, stap voor stap, dan komen we er wel.....

Op Dusseldorf duurde het niet lang voor ik m'n koffer van de band kon halen, zo veel vluchten kwamen er immers niet aan zo net voor middernacht. En tja, toen het moment dat de deurtjes open gingen. Daar zat ze. Gewoon op me te wachten! Nog zoiets onwerkelijks. M'n zussie, mét overigens een heerlijke dikke winterjas! Restte dus nog maar één ding, op naar Dordt.


En daar zit ik nu nog steeds. Lekker binnen, kacheltje aan maar overigens af en toe heerlijk naar buiten kijkend, hoe de sneeuw langzaam naar beneden dwarrelt en alles onder een dun wit laken van flokjes doet bedekken. Maar ben de afgelopen dagen ook zeker wel even heerlijk buiten geweest. Moet af en toe toch even een frisse neus halen.


Dinsdag even de stad in geweest, beetje geshopt, maar nog lang niet uitgeshopt. Waren ook niet super lang weg geweest. Eerst beetje uitgeslapen. En alsof m'n neefje het wist, hij sliep gewoon tot half negen! Toen lekker ontbijten. Alhoewel lekker..... Niet alleen ik ben van slag, m'n maag ook. En alles waarvan ik van tevoren had bedacht waar ik trek in zou hebben, gaat voorlopig nog even m'n bordje voorbij. Krijg haast geen hap door m'n keel, ben ook redelijk verkouden en proef ook lang niet alles, maar m'n maag vind het allemaal nog maar effe nix. Maar kan niet zeggen dat ik het erg vind. Klinkt misschien heel vreemd, maar ik had m'n zinnen wel gezet op bepaalde lekkernijen, maar nu ik hier eenmaal ben denk ik ach, ik heb eigenlijk helemaal nix echt gemist. Neemt nie weg dat bepaalde dingen wel erg lekker zijn! Maar die gaan dan maar mee in de koffer. Daar kan ik immers vast nog wel iemand blij mee maken! Toch Mieksie? ;-)


Tja en verder keutel en rommel ik maar wat aan. Beetje boodschapjes doen en voor 't eten zorgen. Me toch een beetje nuttig maken en even lekker uitleven in de keuken. Spelen met m'n kleine neefje, ja dat is ie nog steeds wel. En zo'n skatti! Zeker tijdens het eten geven, vooral de yoghurt zorgt voor erg lachwekkende momenten. Beetje bijkomen en relaxen. En vooral proberen m'n draai een beetje te vinden. Maar das vanochtend zeker nog niet gelukt. Wat een avontuur om weer eens met de trein naar Rotterdam te gaan. Blijkt dat ze het centraal station helemaal aan het verbouwen zijn. Nou kon ik me daar nog wel vaag iets van herinneren van voorgaande keer, maar voelde me nu gewoon echt een toerist die de bordjes moest volgen. Vooral het vinden van de metro was een uitdaging. Zodra je immers de trein uitstapt, loop je met de hele meute mee richting uitgang, al zou ik het geen lopen meer willen noemen van al die mensen. Eerder rennen. Moest er gewoon om lachen, dat deed me denken aan de tijd dat ik nog studeerde en af en toe moest haasten om de trein te halen, om maar aansluiting met de bus en vervolgens de boot te hebben. En dan kom je uiteindelijk bij de metro, moet je je best doen om nog een kaartenknipper te vinden. Strippenkaarten zijn duidelijk uit! Maar goed, uiteindelijk ben ik er gekomen, én nog op tijd ook. Beetje domper was alleen zodra ik klaar was in het ziekenhuis ik lekker lopend richting de koopgoot ging, bleken de winkels nog dicht :-( beetje jammer. Al zal ik maar zo denken: des te beter voor m'n portemonee hahahahaha!


Nou 't wordt tijd dat ik weer es wat ga doen. Oftewel me een beetje nuttig maken. Zo eerst maar eens boodschapjes halen voor het eten van vanaaf. Dan een beetje voorbereiden. En dan het leukste van vandaag! M'n neefje ophalen van het kinderdagverblijf. Lekker een stukje lopen met de buggy. Camera mee, en nog wat foto's maken van de nu nog witte omgeving.....

maandag 17 december 2007

Dat was 'm dan, op naar NL!

Met trillende vingers en een nog steeds vreemd, raar, onbestemd gevoel zit ik achter m'n laptop. Kijkend naar m'n tas en m'n paspoort met ticket wat klaar ligt. Het voelt zo enorm raar om weg te gaan. Onwerkelijk, en het feit dat m'n tas klaar staat met m'n paspoort en ticket ernaast doet me beseffen dat ik toch echt dadelijk in het vliegtuig stap op weg naar Dusseldorf. Maar de emoties gieren door m'n lijf. Van opwinding, emotie, maar vooral van een gevoel dat ik wel een hele tijd al het moois hier ga achterlaten. En m'n vrienden.....niet te vergeten m'n allerbeste maatje hier Mieks! Meis ik ga je echt zooooo ontzettend missen!!!!!

Tuurlijk komt er zoveel voor terug, maar dat besef is er dan nog weer net niet. Daarvoor moet ik eerst m'n zussie vanaaf maar es in m'n armen hebben. De vlucht zal zwaar worden, maar hopelijk gaat de tijd een beetje snel voorbij. Maar pas dan gaat het beginnen. Het genieten van m'n tijd in Nederland met familie, vrienden en bekenden.....

Mieks, hou je taai! Vier weken klinkt onwijs lang, maar voor je 't weet ben ik er weer. En dan ga jij al bijna. Ga vooral heel erg genieten van je safari, en live your dreams! Love you skat :-)! Pas goed op je jezelf, en op al het moois onderwater ;-).

Met een brok in m'n keel neem ik voorlopig afscheid van de Rode Dame, maar ik kom terug! Één ding is zeker, hier ben ik nog niet klaar.....

zondag 16 december 2007

Het seizoen zit erop!

En dat betekent dat m'n vakantie is begonnen! Heerlijk, was er ook wel een klein beetje aan toe. Wellicht niet aan zo'n super lange vakantie als wat ik nu heb, das gewoon luxe, maar wat vrije dagen komen als geroepen. Het seizoen was immers lang. Erg lang. Vanaf het moment van aankomst in maart ben ik vrij snel begonnen, en dat tot aan half december, 9 maanden bikkelen. Afgelopen vrijdag heb ik voorlopig even m'n laatste duikje hier in Egypte gemaakt. Das wel raar, en dat ga ik ook zeker wel missen. Maar m'n duikspullen hebben gister even een heerlijk wasbeurtje gehad. Strax alleen nog even netjes in de box opruimen, klaar voor een volgend seizoen!

Gister was ik dus vrij :-). En naast m'n duikspullen wassen, heb ik ook even heerlijk m'n kamer opgeruimd. De was gedaan, alhoewel er nog even 1 schommeltje gedaan moet worden maar dat kan strax nog. M'n kast een beetje uitgeplozen. Eigenlijk is het nu alleen nog even wat spullen in m'n tas pakken en ben ik klaar voor vertrek. Alle papieren liggen al klaar, wat kleine dingetjes erbij, en that's it. Ik kan het ook makkelijk mee in een kleine tas, maar ga toch voor m'n duiktas heb ik besloten. Ik vrees dat ik de ruimte op de terugweg wel nodig ga hebben. Al is het alleen al voor wat lekker hollandsche dingen zoals kaas, leverworst, en pate. Maar er gaat natuurlijk ook geshopt worden, dus misschien nog wat winterkleding erbij. Dat heb ik nu wel nodig!

Ja ook in Hurghada is het inmiddels winter! En echt, het is af en toe gewoon echt heel koud hier. Zeker op de boot! Misschien moeilijk voor te stellen maar ook hier zijn de sjaals en mutsen al uit de kast. Vooral als de wind komt opzetten word het fris (koud!). Zeker op het moment dat je net uit het water komt en je je moet omkleden. In de volle wind je pak uit, brrrrr! Maar ook de watertemperatuur is wat afgenomen, alhoewel het nog steeds rond de 22 graden is. Nix mis mee, en al zeker niet met de gevolgen. Want het koudere water brengt immers de grotere vissen terug. Dat betekent barracuda's, tonijnen, roggen (eagle rays, faethertails, guitarshark enz), maar natuurlijk ook niet te vergeten de haaien :-). En die heb ik van de week zelfs nog gezien, tijdens een diepe duik! Echt zo cool, helemaal geweldig. Dan wil je ook absoluut nog een keer het water in, maar dan heb je vaak wel de pech dat je pak nog net niet helemaal droog is. En dan warm je toch niet echt meer op. Bij thuiskomst kun je hier ook nie ff lekker de kachel opstoken, dus dan maar muts op, sjaal om, lange broek aan en een dikke trui :-).

Hoe m'n eerste seizoen hier in Egypte verlopen is heeft iedereen wel kunnen lezen, alleen de laatste maand ontbreekt nog, vanaf m'n verjaardag. Maar ook dit was nog een drukke periode! Normaal neemt de drukte dan een beetje af en begint het winterseizoen. Bij ons was dat nog nie echt het geval. Ook omdat er al collega's wat vakantie gingen opnemen, andere tijdelijk even in Marsa Alam aan de slag gingen. Maar goed, het bleef dus volop druk voor me. Wel jammer in die zin dat ik helaas geen enkele vrije dag kon opnemen toen Ron, Ditta en Laura hier waren. Maar gelukkig werken we (maar) tot 18.00 uur, dus in de avonduurtjes werd het volop ingehaald! Al vloog de week zo wel heel snel voorbij. Maar goed, dat is soms nie anders.

Weekenden ofzo kennen ze hier immers niet. Als het druk is, volop bikkelen, is het rustig dan heb je een vrije dag, soms zelfs 2. Maar dit is maar net hoe de planning het toelaat. Tuurlijk wordt er geprobeerd om iedereen elke week een vrije dag te geven, maar dit blijkt soms gewoon echt niet haalbaar. Een goed teken, want drukte betekent immers geld verdienen :-). En ach, van een beetje hard werken ben ik nog nooit minder geworden, in tegendeel zelfs! Daarbij werkt duiken voor mij ook een beetje als medicijn. De drukte die je hebt op de boot, en de rust die er is onder water. Het vrije gevoel, al het moois om te aanschouwen, de blije gezichten van de duikers om je heen. Heerlijk, en eigenlijk onbeschrijflijk! En duiken, dat is toch waarvoor ik hierheen ben afgereist. Wat ooit als een hobby begon, een passie is geworden, waar ik nu ook nog eens m'n geld mee verdien..... Een andere manier van leven. Dat is het!

En wat dat betreft ben ik ook erg benieuwd hoe ik het in Nederland zal hebben. Natuurlijk ziet alles er nog gewoon hetzelfde uit. Zal alle drukte ook nog steeds hetzelfde zijn. De files zullen ook niet opeens verdwenen zijn, en ik zal er ook vast nog wel middenin komen te staan. Ach, lekker muziekje op en wachten. Wellicht dat ik dan denk van goh, waar maken jullie je toch druk om, maar goed, dat moeten jullie maar voor lief nemen hihi! Hier is het alleen maar getoeter op straat, wat dat betreft veel drukte, maar de rest is zee, strand en woestijn wat ik zie. Kan nie wachten om weer es lekker over het strand te banjeren. Of lekker door het bos te lopen en de heerlijke geuren op te snuiven. Maar vooral kan ik nie wachten om m'n familie, vrienden en bekenden te zien! Ik hoop ook dat ik voor iedereen tijd kan maken, of jullie voor mij hahahahaha!

Morgen vlieg ik in halverwege de middag richting Dusseldorf, met een tussenstop in Munchen. Een lange rit, maar door de paar vrije dagen ben ik hopelijk al een beetje bijgekomen en niet helemaal verrot bij aankomst. Al zal de vlucht evengoed lang genoeg duren. Maar als ik dan maandagavond aankom, staat m'n zussie (Miek) al op me te wachten, en ben ik zo ie zo tot aan donderdag in Dordt. Heb zelfs ook gewoon de oppas op m'n kleine neefje. Alhoewel ie op de laatste paar foto's toch ook nie meer zo klein leek ;-). Dus ja, kan niet beter beginnen! En vrijdag kom ik dan eindelijk richting het eiland!!!

Nu ik dit zo allemaal schrijf, voelt het allemaal nog heel onwerkelijk. Zo'n raar idee dat ik morgen op het vliegtuig stap, richting Nederland. Ja m'n ticket laat de datum zien, m'n paspoort ligt erbij. Het gaat echt gebeuren. Nog maar 1 nachtje slapen..... Maar eerst nog even van deze dag genieten, het is immers nog gewoon ochtend!

Tot snel allemaal!
dikke kuzz -xxx-

woensdag 12 december 2007

Ouwe sunder gaat even aan m'n neus voorbij dit jaar!

Dus even geen gefeest, gezuip, nog meer gefeest en dat voor 3 dagen lang. Want dat is wat het is met Ouwe Sund. Voorklazen, klazen en het naklazen niet te vergeten ;-). Maar ook even geen verjaardagsfeestje op de strandkaap.

Jans, bij deze, van harte gefeliciteerd en nog vele jaren. Een hele fijne dag! En vanaf volgende week kom ik het ergens inhalen!

Ook wanneer ik ergens deze laatste dagen voor vertrek naar NL de tijd kan vinden, komt er nog zo spoedig mogelijk een up-date van de laatste maand. Vooral (hoe verrassend) veel werken, maar ook de week met Ron, Ditje en Laura :-). Marieke d'r mam en tante (de chocoladeletter was heerlijk sint!), de normale dingetjes en het reilen en zeilen hier in Egypte.....Maar het meest belangrijkste is dat alles nog steeds toppiejoppie is hier!!!!!

zaterdag 17 november 2007

Aftellen .....

Want ik ben bijna jarig! :-) Heb zelfs m'n eerste cadeautje al gehad. En het lijkt wel of Mieks net zo enthousiast is als ik. Best raar, want meestal heb ik het niet zo met verjaardagen, niet die van mezelf dan. Nou moet ik zeggen dat ik er wat dat betreft ook wel vaak onder uit ben gekomen de afgelopen jaren. Altijd maar op reis..... En eigenlijk is dat nu niet heel anders, en toch ook weer wel. Al kijk ik er nu wel erg naar uit om het morgen te vieren. Weliswaar zonder m'n familie, en zonder een heleboel vrienden en bekenden. Maar mét Mieks! Mét Ron, Ditta en Laura. En met wat vrienden van hier, dus t komt zeker goed! Wordt vervolgd..... ;-)

PS... het valt nog in het weekend, dus neem er gerust eentje op me!

-dikke kuzz xxx-

maandag 12 november 2007

Waar moet ik beginnen.....

Ik schaam me diep, alhoewel, hahahahaha... Maar het is al weer veel te lang geleden en nu dus echt de hoogste tijd voor een berichtje uit het inmiddels wat koudere Egypte. Koud? Nou voor ons duikersbegrippen wel! De soms opzettende wind maakt het af en toe wat fris wanneer je uit het water komt, maar wij zijn gewoon veel te veel verwend en vergeleken bij Nederland is het nog steeds een zonovergoten paradijs :-). Heb net zelfs de foto's van de haven van Oudeschild bekeken, en kan me er haast nix bij voorstellen, maar de wateroverlast zorgde wel voor hele mooie plaatjes. En ook de storm is me niet ontgaan, maar goed. Hoe is het nu eigenlijk hier in Egypte?

Tja waar zal ik es beginnen? Eerst maar bij de dingen die het snelst in me opkomen! En dat is dat het nog maar 3 daagies duurt voordat Ron, Ditta en de kleine komen. Al zal Laura inmiddels al een aardig meissie geworden zijn. Verder nog 6 daagies en dan ben ik jarig, jihaaa :-). Ja ook dat gaat gewoon door. Nog een weekje later komen Marieke d'r mams en tante naar Hurghada! En over exact 5 weken zet ik al voet op Nederlandse bodem, welliswaar via Duitsland, maar toch. Wat vliegt de tijd! En de tijd is werkelijk voorbij gevlogen, want inmiddels is het ook al aardig wat weken geleden dat ik achter m'n laptopje ben gekropen. Ik weet 't, maar alles is hier nog helemaal super hoor! Geen zorgen ;-). Af en toe wat probleempjes met de verbinding gehad, maar voornamelijk omdat het gewoon keidruk is! Kan er gewoon vaak de tijd niet voor vinden, of ben helemaal kapot. Maar toen van de week zelfs m'n gasten aan boord zeiden dat het de hoogste tijd werd voor een update, dacht ik oeps...en ze hadden nog gelijk ook!

Maar om dan maar bij afgelopen week te beginnen, dat staat immers nog vers in het geheugen. Niet dat ik deze week zomaar vergeet, het waren immers de gezellige mensen van Divesport die weer terug waren in Hurghada! En wat is er niet leuker dan weer es een week lang gidsen met alleen maar Nederlanders aan boord. Om vervolgens ook nog es heerlijk verwend te worden met een kaasje, strooigoed, speculaas en winegums! Toppie hoor :-). Zowel de mensen, als de duiken waren geweldig. En ook 's avonds hebben we ons regelmatig zeer goed vermaakt, tot in de late uurtjes (of beter gezegd de vroege hihi).

Oeps, wordt ik net gebeld voor een biertje op het terras........wordt vervolgd! Maar wat blijkt? M'n goede voornemen ga ik gelijk doorzetten, want inmiddels ben ik verder gegaan na een heerlijk biertje bij Abu Tarboosh en vervolgens een keigezellige en heel relaxt filmavondje bij Hilde en Marijn. En hoe toepasselijk? We hebben Finding Nemo gekeken :-). Maar moet het toch even afmaken, ook al ligt m'n bedje inmiddels al wel heel erg lekker!

Ook buiten het werk om is het druk zoals jullie merken. Maar af en toe wat ontspanning op z'n tijd is nodig! En dat kan verschillen van ergens even lekker eten, tot lekker rondhangen bij vrienden, of nog ergens gezellig een biertje pakken. Al smaken de wodka-colaatjes de laatste tijd ook errug goed. Niet dat het alleen maar lang leve de lol is natuurlijk, en dat we ons elke avond flink aan het bezatten zijn..... Maar inmiddels hebben we wel een aantal feestjes achter de rug, laatste avondje in El Gouna vanwege het winterseizoen, ook afscheidsfeestjes helaas van mensen die vertrokken zijn, máár ook alweer nieuwe mensen leren kennen. Jihaa :-). Hmm, misschien moet ik het toch maar even over het werk houden ;-). Strax krijgen jullie nog een geheel verkeerde indruk! Dat kan natuurlijk niet hahahahaha!... Maar dat is wel (!) wat we voornamelijk doen. Werken, werken, werken, veel en lange dagen. En lange periodes achter elkaar van ruim 2 weken is geen uitzondering. Maar zelfs dat zorgt niet voor klagen. Alleen dat het bijwerken van m'n website soms wat op zich laat wachten. Maar ben al best lekker bezig zo, dacht ik!

Maar de afgelopen tijd en ook nu nog varen er meerdere boten per dag uit, minimaal 2 wat soms oploopt tot 4! Betekend dus ook weer es heerlijk gidsen naast al die cursussen. Dat heb ik vooral de laatste tijd veel gedaan. Cursussen draaien. Maar gelukkig wel met de enige variatie. Open Water, Advanced, hier en daar een specialty en ook de Divemaster cursus stonden op het programma. En alsof het nog niet genoeg was allemaal, een trip richting Marsa Alam (waar we ook een vestiging hebben) zat er ook nog tussendoor. Dit is echter wel zo'n 3 uur in de auto. Enkele reis! Jullie begrijpen dat zeker na deze drukke tijd het gidsen met de Nederlanders op de boot helemaal toppie was en meer dan welkom. Dus bij deze ook nog even een dankje aan Sandra voor de leuke tijd, en hoop je echt weer terug te zien bij de IDC. Als divemaster heb je je inmiddels al aardig bewezen, en het was super om je opleidingen te doen, en top om je vervolgens aan boord te hebben. Heerlijk om met je samen te werken. Daarbij was de laatste week met Divesport dan ook helemaal super. Dus ook Ronald en de hele bups... hopelijk tot volgend jaar. Maar wie weet nog tot in Nederland?

Inmiddels is het al weer aardig laat aan het worden en voor mij de hoogste tijd om m'n ogen es van binnen te gaan bekijken! Morgen immers weer vol aan de bak. Hopelijk tot snel, en zal m'n best doen weer een beetje beter up to date te blijven! Wellicht lig ik me dadelijk ook nog te bedenken dat ik nog veel meer heb meegemaakt, maar dat volgt!

By the way... In Nederland is de wintertijd al even ingegaan, maar dit betekend dus wel dat we hier een uurtje later zijn!

Enne Jacqie, toppie van je toelating! Heel veel succes met de opleiding. Go for it girlie! You know: live your dreams :-).

Een hele dikke kus -xxx-

zondag 28 oktober 2007

De hoogste tijd voor een update.....

Het leeft nog hoor!!! Ja sorry, het duurde weer even, en ik weet dat ik een beetje achterloop. Maar hier in het nog steeds zonovergoten Egypte gaat alles nog heerlijk z'n gangetje. Alleen de afgelopen tijd toch wel heel erg druk geweest, en maar weinig achter m'n laptopje gezeten. Maar dat heeft iedereen vast en zeker wel gemerkt. Druk met van alles en nog wat, en weinig tijd om stil te zitten. Betekend dus wel dat ik ook geen tijd heb gehad om me te vervelen! Maar vanavond ga ik proberen er even goed voor te gaan zitten! Al kan ik natuurlijk nix beloven hahahahaha.....
Wordt dus zo spoedig mogelijk vervolgd :-). Ik ga jullie geduld nog heel even wat verder op de proef stellen, maar hopelijk wordt dat beloond met heel veel leesplezier! Ma'asalama -x-

woensdag 10 oktober 2007

Holland, here i come!

De tickets zijn geboekt. De bevestiging is inmiddels binnen via de mail. Dus eigenlijk rest me nix meer dan te gaan beginnen met aftellen. Want nog 67 nachtjes slapen en dan stap ik op het vliegtuig richting Dusseldorf, met een tussenstop in Munchen. 17 December is het zover..... Dan kom ik voor wel 4 weken Nederland onveilig maken :-). Een ieder is gewaarschuwd hahahahaha!.....

Maar even alle gekheid op een stokje, en zonder dollen, ik kijk er onwijs naar uit om even "vakantie" in Nederland te vieren. En volop te gaan genieten van alles en iedereen. Ik hoop genoeg tijd te hebben voor iedereen die ik heb gemist. Familie, vrienden, bekenden, Texel en ook Nederland. Al moet ik stad en land afrijden! Want wanneer ik aankom is het ook al ruim 9 maanden verder van moment van vertrek. Ik heb genoeg in te halen wat dat betreft, en kan niet wachten tot het zover is :-).

Al blijft het hier toch nog steeds volop genieten! Zoveel moois, een heerlijke omgeving, fantastisch werk, idem collega's, super gave duiken, veel kansen en mogelijkheden die zich voordoen en vrienden om me heen. Kan dus niet anders zeggen dan dat ik hoop in Nederland ook net zo van elke dag (of eigenlijk minuut) te genieten als hier!..... Al ben ik daar helemaal niet bang voor, dat gaat helemaal goed komen :-)!

zondag 7 oktober 2007

I'm driving home for christmas.....

Of eigenlijk vliegen!!!!! Ja, ik kom even richting Nederland :-). En wel ergens in december..... Wanneer kan ik nog niet precies zeggen. Ben druk bezig met een ticket, maar met de feestdagen ben ik zeker thuis. Althans, ben ik in ieder geval ergens in Nederland hihihihihi. Wat dat betreft hoop ik dat ik genoeg tijd heb om iedereen weer te zien. M'n familie, vrienden, bekenden en iedereen die ik mis!

-snel meer nieuws-

zondag 30 september 2007

30-09-'02: Hoe m'n leven 5 jaar geleden drastisch veranderde

Vandaag is het alweer exact 5 jaar geleden. De tijd vliegt, maar toch ook niet. Elk jaar komt het toch weer ff boven. Bij sommige zal er wellicht direct een belletje gaan rinkelen, terwijl anderen er misschien niet eens meer bij stil staan. Ik zal het echter nooit meer vergeten, dat ene moment heeft m'n leven toen immers flink op de kop gezet. Zowel in negatieve, als in positieve zin. Wat dat betreft heeft het me wellicht gemaakt tot wat ik nu ben. En doe ik wat ik doe. Er is een boel veranderd, maar heeft toch ook tot hele mooie dingen geleid. Ik kan dan ook niet anders dan dat engeltje van toen op m'n schouder, heel erg dankbaar zijn.

Voor mij dan ook even een moment om terug te kijken op de laatste jaren. De jaren waarin m'n leven steeds meer in het teken van duiken ging staan. Er zomaar in m'n eentje opuittrekkend richting de Carribean. De onderwaterwereld ontdekken, en wat vervolgens van een hobby uitgroeide tot een van mijn grootste passies. Uiteindelijk heb ik mijn droombaan gevonden!

Het was zomaar een dag in september, 30-09-2002, op een maandagavond toen het noodlot toesloeg. Wat een gezellige avondje uiteten moest worden, pakte heel anders uit. Tijdens het ritje op het eiland, verloor degene bij wie ik in de auto zat de macht over het stuur, de achterkant brak uit, net voor een S-bocht. We kwamen midden op de weg, in de bocht, tot stilstand. Echter overdwars op de verkeerde weghelft. Helaas waren er meer auto's op weg die avond, en hoewel de eerste ons ternauwernood kon ontwijken, was er voor de 2e geen redden meer aan. Vol d'r in, aan mijn kant..... Compleet in de kreukels, maar het ergste van alles was het verbranden van m'n ogen, aan beide ogen m'n hoornvlies. De rest is inmiddels geschiedenis, daarvan ben ik goed hersteld. Maar helaas blijven m'n ogen een onzekere faktor. Al is niets zeker in dit leven. Gelukkig gaat het nu goed, en het blijft afwachten waar het schip strand. Hopelijk voorlopig nog helemaal nergens.....

Hoewel alles letterlijk en figuurlijk zwart voor de ogen werd, wat helaas langer duurde dan verwacht (m'n gezichtsvermogen was namelijk tot nihil beperkt), ging na lange tijd het zonnetje uiteindelijk toch weer stralen. Na maanden van afzien (niet zien), revalideren en met steun van familie, vrienden en bekenden, kwamen er weer kleine lichtpuntjes. De tijd ging voorbij, soms aan mij voorbij, maar uiteindelijk heb ik na ruim een jaar de stoute schoenen aangetrokken en ben ik erop uit gegaan. Een ticket geboekt naar de Dominicaanse Republiek, waar ik niet alleen tot rust kwam, maar ook het duiken heb ontdekt.

Vroeger was ik al een echte waterrat, maar duiken had ik nog nooit geprobeerd. Het was altijd bij snorkelen gebleven, en dat was al fantastisch. Nu ging het een paar stappen verder, met een duikfles en de hele mikmak. In de carribean is het dan ook allemaal uiteindelijk begonnen. Na een topvakantie, waarbij ik m'n 25e verjaardag vierde met het behalen van een echt duikbrevet, Open Water Diver, bleef het kriebelen. Het jaar daarop ging ik daarom ook met maar één missie opnieuw naar de Carribean. Duiken! Advanced Open Water worden, en wel op de Antillen. Een aantal weken eilandhoppen tussen Aruba, Bonaire en Curacao waar ik ook m'n passie voor dolfijnen heb kunnen vergroten. De aantal dagen op Aruba gaven me de kans lekker wat bij te komen van de reis, en natuurlijk een aantal duiken te maken. Vervolgens op Bonaire alleen maar gedoken (met Jan en Eleonora, dus als jullie dit lezen: de groetjes en hoop dat alles goed gaat!), en ook mijn Advanced brevet gehaald. Ik kon er niet meer omheen, duiken was iets zo bijzonders, daar wilde ik iets mee gaan doen. Vol enthousiasme keerde ik, nadat ik op Curacao ook nog de nodige duiken had gemaakt én een cursus tot dolfijnentrainer succesvol afrondde, terug naar Nederland. Velen voorspelde toen al dat reizen en duiken mijn ding zou worden. Wellicht stiekem al was. Het heeft dan ook nog wel even geduurd voordat ik de stap uiteindelijk zette, maar ook toen spookte het al die tijd al door m'n hoofd.....

Na nog mijn rescue in Nederland te hebben gedaan, vertrok ik wéér richting Carribisch gebied. Dit jaar werd het Tobago, bij Trinidad, voor de kust van Venezuela. En dat was echt een top vakantie. Vele leuke mensen ontmoet, zoals Wendy en Pepijn (hopelijk gaat het met jullie ook nog steeds super!), maar al was de tijd met Kaatje, Geer en de kids niet te vergeten, onvergetelijk! Toen kon ik er toch eigenlijk al echt niet meer omheen. Duiken was en is mijn ding! Hier moest ik echt iets mee doen, er was geen ontkomen meer aan. Dit resulteerde dan ook in weer een opleiding, nu de DiveMaster, en vervolgens vele weekenden bij DiveVersity, op de Kempervennen in Westerhoven. Daar ben ik gekomen tot aan wat ik nu ben: IDC Staff Instructor én DAN Instructor. Vorig jaar bijna wekelijks in de Kempervense plas gelegen, en vele weekenden in het Brabantse land doorgebracht :-). En Mike, vooral jij bent hier verantwoordelijk voor, en ben je nog altijd dankbaar, en denk er nog vaak aan terug! Ook Peet en Remco, top!

De rest van het verhaal is inmiddels bij een ieder bekend. Begin maart ben ik samen met Marieke richting Egypte vertrokken, om in Hurghada eindelijk m'n droom waar te maken. Werken als duikinstructrice in een prachtige omgeving, vol zon, vol super duiken wat maar niet op lijkt te houden. Ook dat hebben jullie inmiddels kunnen lezen. Zoniet? Nog snel even doen, een aantal blogs terug.....

Kortom, in 5 jaar kan er een boel gebeuren. Kan je zomaar iets overkomen. Met heel ingrijpende gevolgen. Wat m'n wereldje wel degelijk even flink heeft doen instorten. Dat van met name m'n familie toch ook zeker even flink op de kop heeft gezet. Maar toch misschien wellicht toch ook wel tot iets heel moois heeft geleid. Iets heel erg moois. Bij deze wil ik dan ook iedereen die in welke vorm of zin dan ook, me heeft geholpen in alle slechte tijden heel erg bedanken voor alles. Zonder jullie was het me nooit gelukt te worden tot wat ik nu ben, en te komen tot waar ik nu ben! Onwijs bedankt. Ook dit zal me altijd bij blijven.....

En hoewel de toekomst wat betreft m'n gezichtsvermogen nog altijd onzeker blijft, geniet ik nu van alles wat ik doe. Live your dreams..... Life is what you make it! :-)

zaterdag 29 september 2007

Even speciaal voor oma!

Oma, van harte gefeliciteerd met uw verjaardag. Alweer 85 jaartjes oud, pfff. Hopelijk nog vele jaren erbij :-). Een heel fijn weekend, weet dat u in Limburg zit, kreeg al geen contact. Geniet er lekker van en tot snel.....

een hele dikke kus -x-

vrijdag 28 september 2007

Je kunt niet alles hebben, of toch?

Vorige week was het zover. Vanuit het niets kreeg ik een fantastische kans om op safari te gaan. Totaal overrompeld natuurlijk gelijk ja gezegd! En ben er nog van onder de indruk. Het was keihard werken, af en toe flink afzien, weinig slaap en voelde me niet altijd even lekker en fit, (heb toch ook nog niet zulke zeebenen ontwikkeld als zou moeten) maar echt zo gaaf om gedaan te hebben. Het was de route genaamd “simply-the-best, één van de mooiste routes van het zuiden, maar nu begrijp ik waarom. In één woord geweldig, al is het eigenlijk niet in maar één woord samen te vatten. Én of deze safari überhaupt te overtreffen valt, valt nog te bezien. Maar goed, ga er even lekker voor zitten want hier volgt dan een uitgebreid verslag van alle dagen van dit adembenemende, onvergetelijke avontuur, vol super mooie, gave en vooral hele indrukwekkende duiken dat absoluut naar meer smaakt…..

Donderdag 19/09:
It has started, al is de eerste dag alweer voorbij, en eigenlijk is de tweede dag alweer begonnen. Zo laat is het alweer. Immers, het is al halverwege middernacht (02.30 uur) en morgenochtend (of dus eigenlijk strax alweer) rinkelt het wekkertje rond 06.00 uur. Ja das ff afzien op zo’n eerste dag! Maar goed, de eerste dag…..

Vanmorgen vroeg opgestaan, was alweer op tijd wakker, maar moest m’n spullen nog inpakken dus kwam ook eigenlijk best wel goed uit. Daarnaast nog even de laatste was opgeruimd. Lekker ontbijtje gemaakt. Even lekker douchen. Tas nog ff inpakken. Maar ook das was eigenlijk zo gebeurd. Het meeste had ik immers al klaargelegd. Bedje nog even verschoond, altijd lekker als je dan weer thuiskomt. En de laatste dingetjes nog even gedaan, ff beetje rommelen. Maar toen dus wel klaar om te gaan zou je zeggen. En toch gaf het een raar idee, zomaar voor een weekje weg te gaan. Maar goed, een nieuwe uitdaging en groot avontuur ging beginnen :-).

Eerst langs het fleet-office, voor de laatste informatie en het verzamelen van papierwerk, boxen, reservespullen enz. om vervolgens op de duikschool m’n eigen uitrusting nog even op te pikken. Toen weer terug naar fleet om alles even door te spreken en was het tijd om m’n eerste gasten op te pikken bij het vliegveld en richting Marsa Ghalib te rijden. Een trip van rond de 2 ½ uur, een aardige zit dus. Daar aangekomen stonden Ute en Jim (collega’s) al op me te wachten en konden m’n gasten nog even lekker een paar uur relaxen en gebruik maken van de faciliteiten van het hotel bij de marina. Met een boel informatie vertrok ik vervolgens per zodiac naar “mijn” boot. En daar begonnen alle voorbereidingen…..

Ahmed, de 1e gids op de boot zou pas laat aankomen. Tja, dan maar gewoon beginnen en zien waar ’t schip strand. Maar zowel met alle informatie van Ute & Jim én de bemanning, ging alles eigenlijk van een leien dakje. Tijd dus om de eerste gasten op te halen uit het hotel, en te verwelkomen op de boot. Inmiddels was de 4e gast ook gearriveerd, en was het vervolgens wachten op de rest. Rond 19.30 kwam Ahmed met nog een gast, en kwamen de eerstvolgende rond een uur of 9. Hoog tijd voor diner!!!!!

Eindelijk, rond middernacht, nog niet zo lang geleden dus, arriveerde de laatste gasten. Na ook hun de benodigde informatie te hebben uitgelegd, dvd-tje laten zien, alle papieren te hebben ingevuld én nog even wat eten te hebben geregeld, is het dan eindelijk tijd om m’n bedje in te stappen. En daar kijk ik naar uit. Is immers een lange dag geweest en morgen wordt ook zeker niet anders. De cabin is top. Lekker eentje voor mezelf, met een heerlijk uitziend bedje, waar ik nu snel in ga kruipen…..

Vrijdag 20/9:
Zo dat was best ff een tegenvallertje vanmorgen, het opstaan dan. Ook niet zo raar na maar een uur of 3 slaap. Maar goed, we hadden genoeg te doen vandaag dus vlug aan de slag. Eerst maar ff lekker bezig zijn!

Na eerst de gasten te hebben gewekt, en het ontbijt te hebben geregeld, ging Ahmed met een aantal richting duikcentrum voor de benodigde spullen. Vervolgens was mijn taak te zorgen dat alle papieren met de kustwacht geregeld werden zodat we ongeveer tegelijkertijd klaar waren voor het ontbijt. Na een lekker ontbijtje vertrokken we vanuit Marsa Ghalib Marina op weg naar Brothers! Eerst onderweg nog een stop gemaakt na ongeveer anderhalf uur varen om met iedereen een check-duik te maken. En wauwie, wat was dat een gave duik. En dat alleen nog maar in de omgeving van Marsa. Maar het zuiden is inderdaad hele andere koek dan Hurghada. Werkelijk prachtig, en dan was dit nog maar een simpel duikje. Dat beloofd wat voor morgen…..

Na de lunch werd het ff afzien. Een 5 uur durende trip richting Brothers op een nogal heftige en ruwe zee. Het waaide flink, maar nu we heerlijk in de beschutting van Small Brothers liggen is het prima vertoeven. Niet dat ik überhaupt ook maar iets te klagen heb trouwens hahahahaha. Vandaag helaas maar 1 duik gemaakt, maar dat halen we morgen wel in ;-). Net de planning met Ahmed doorgenomen, en voor zover mogelijk de voorbereidingen getroffen. Gaat helemaal goed komen!

Het wachten is nu tot de laatste gasten hun cabin op gaan zoeken, zodat wij ook onze rust kunnen pakken. Wordt een spannende dag morgen, met wellicht haaien!.....

Zaterdag 22/9:
Zó, dat was vroeg! Om 05.00 uur op, om vervolgens een half uurtje later de gasten wakker te maken voor de briefing. Ja ze moeten er ook wat voor over hebben hahahahaha. Maar het was het dubbel en dwars waard. Wauwie, wat een dag! Heavy en super tegelijk.

Na wederom een niet al te lange nacht qua slaap, en toch ook wat ruw weer (het windje trok flink aan), al vroeg het water in om de eerste stromingchecks te maken. Vervolgens de briefing gedaan en maakte iedereen zich klaar om in 2 groepen te water te gaan. Ahmed zou de eerste duik maken, waarbij ik aan de oppervlakte toezicht hield vanuit de zodiac. Maar ook nu was de zee nogal ruw, de wind hard en dus de golven hoog en onstuimig. Tja dit was ff wennen, en m’n maag vond ’t ook niet al te fijn. Maar goed, zolang ik nix at, was het prima te doen. En inmiddels is de wind gelukkig wat afgenomen…..

Na de eerste duik stond het ontbijt al geserveerd. Maar die heb ik maar even overgeslagen. Voelde me niet echt top zeg maar. Nu is het vaak zo dat je je in het water snel beter voelt, dus kon ook niet wachten op de 2e duik. Maar niet alleen daarom. Het werd immers m’n allereerste duik bij Brothers, en dat was echt supergaaf!

Het werd een driftduik, waarbij je door een zodiac op een bepaald punt wordt gedropt, om vervolgens lekker met de stroming mee te gaan. En jeetje, wat een prachtige wand vol koraal. Dat was echter niet alles, al was dit al volop genieten! Ook in het blauw viel genoeg te zien. Barracuda’s, tonijnen, grote napoleons maar het allergrootste kick-moment waren toch wel de voorbij komende grijze rifhaaien. Twee stuks zwommen in het blauw, en het enige wat we deden was kijken, foto’s maken en volop genieten. Echter wel oplettend dat we door alle enthousiasme niet de maximum duiktijd zouden overschrijden ;-).

Vervolgens eerst lunchen en even bijkomen van alles, waarbij ik even een dutje ben gaan doen. Voelde me nog steeds niet helemaal je van het, dus beetje fruit gegeten en daar had ik het maar even bij gelaten. Werd wachten tot de 3e duik, al konden we eigenlijk allemaal niet wachten om nogmaals het water in te gaan. Ahmed vroeg dan ook of ik nog een duik wilde doen, en hij dan aan de oppervlakte toezicht bleef houden, en tja daar zei ik natuurlijk geen nee tegen. Hij heeft vervolgens de briefing gegeven, terwijl ik de stroming ging checken. Daarna vlug het water in, ditmaal een normale duik vanaf de boot. Ook nu was het werkelijk waar prachtig, en puur genieten. Al die kleuren, een wand die het diepe blauw inloopt maar vol hard en zacht koraal, en niet wetende wat je allemaal gaat tegenkomen….. Allereerst werden we weer blij verrast door een grijze rifhaai, een vrij grote jongen. Grote groepen makrelen, tonijnen en barracuda’s kwamen voorbij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. En een paar grote napoleons, waarvan er eentje echt super nieuwsgierig was en als waar fotomodel voor de vele camera’s poseerde. Tussendoor nog een vrij zwemmende murene gezien en wat klein spul, zoals naaktslakken en garnalen. Op het punt waar we uiteindelijk de duik zouden beëindigen werden we wederom vergezeld door rifhaaien. Weer 2 stuks, die jagend door het water scheerde. Een keigaaf gezicht! Puur genieten :-).

Inmiddels is de boot verplaatst naar Big Brothers, waar we morgen naar alle verwachting 4 duiken gaan maken. Hopelijk net zo, of zelf nog mooier dan vandaag. De zonsondergang was prachtig om te zien, met op de voorgrond het eiland met een kleine vuurtoren. Wellicht dat we hier nog even met de zodiac heen gaan om deze te bekijken. Dadelijk eerst het dinner en de voorbereidingen treffen voor morgen. Daarna hopelijk een beetje op tijd naar bed, want zeker morgen wordt een lange en drukke dag. Om 04.30 gaat de wekker! Ja het lijkt elke dag wel ietsje vroeger te worden hahahahaha. Maar er is absoluut nog geen enkele reden tot klagen, en vraag me af of dit überhaupt wel zal gebeuren. Het is allemaal echt zo gááf! Dat wordt vrees ik wel weer even wennen wanneer deze safari erop zit. Maar gelukkig hebben we nog een aantal dagen voor de boeg en kan dan ook eigenlijk niet wachten tot morgenochtend…..

Zondag 23/09:
Slapen, slapen, slapen. Das even het enige wat ik op dit moment denk, en heel hard nodig heb. En raar maar waar, ik ben net even wakker, maar ga zo ook snel weer verder slapen. Na het diner heel even in de salon op de bank liggen dacht ik. Maar ben heerlijk weggedoezeld en vervolgens toch maar naar m’n cabin gegaan. Toch even de dag weer op papier zetten.

Vanmorgen begon al weer vroeg en rond 05.30 uur zat ik alweer in de zodiac om de stroming te checken. Het werd een driftduik! Alleen voor mij niet helaas. M’n buddy voelde zich totaal niet comfortabel in het water nadat we gedropt waren, en dus betekende dat duik afbreken en terug naar de boot. Nix aan te doen en er zouden nog meer duiken volgen vandaag.

Het feit dat iedereen graag 4 duiken wilde doen, betekende echter wel een strak schema. En voor mij zodiac in, zodiac uit, stroming checken en weer terug naar de boot. Elke duik opnieuw. Vervolgens nog 2 van de 3 verdere duiken gedaan, welke weer helemaal geweldig waren. Vandaag geen haaien helaas, al schijnen ze wel gesignaleerd te zijn, maar wel hele grote napoleons, barracuda’s, tonijnen van flink formaat, murene’s en verder prachtige koralen met de nodige vissen. Weer erg genoten!

Na de laatste duik zijn we begonnen aan een lange trip richting Daedalus, onze volgende bestemming, welke zo’n 10 uur in beslag zal nemen. De verwachting is dat we hier ergens midden in de nacht rond een uur of 03.00 uur aan zullen meren. Al is de wind een heel klein beetje afgenomen, en gaan we met de golven mee, is het nog best onstuimig. Benieuwd of ik m’n bedje niet uitrol, maar ben te moe om daar over na te denken. Volgens mij slaap ik er dwars doorheen! Maar waar ik nog wel even aan heb gedacht vandaag is Gwen, die de dam-tot-damloop voor het eerst ging lopen. Gwen, ik hoop dat alles helemaal goed is gekomen!

Maandag 24/9:
Allereerst tante Marga, van harte! Maar mijn god zeg, wat een begin van de dag. Het is nog maar net over achten, maar de eerste duik is al achter de rug en net ontbeten. Maar als de rest van de dag net zo is als het begin, beloofd het nog wat voor later. Hoezo? Nou ga er maar even voor zitten…..

Na een keilange trip richting Daedalus, vannacht rond 03.45 eindelijk aangemeerd. Hoewel het weer meezat, was het af en toe toch best schommelig. Maar nu liggen we heerlijk in de luwte van het rif, en is het prima vertoeven. Het zonnetje schijnt en de wind is wat afgenomen. Ook super omstandigheden om het water in te springen.

Vanmorgen om 04.30 ging het wekkertje weer, en hoewel ik nog half slaperig naar buiten liep om het weer te checken, was ik binnen no time echt klaar wakker! Een aantal dolfijnen passeerde de boot :-). Maar dat was nog niet alles. Wat m’n hart echt even een paar keer liet overslaan waren een paar haaien, onder de boot. Nu de echte haai haaien, oceanic white tip sharks (oceanische witpunthaaien). Erg indrukwekkend, maar waar ik vooral aan dacht was dat ik degene zou zijn die de stroming moest gaan checken. Én ook rondom de boot.

Na de briefing was het zover. Ik stapte in de zodiac om op meerdere punten de stroming te checken. Maar ook afhankelijk van op welke plek de haaien nog waren, hadden we verschillende duikplannen gemaakt. Nu was het dus niet alleen de stroming checken, maar eigenlijk ook uitkijkend of er wellicht nog meer haaien in de omgeving waren. Én dat was zo! Het uiteindelijke plan werd dan ook dat we wel werden gedropt, maar niet al te ver van de boot vandaan. Er stond een klein beetje stroming, net genoeg om heerlijk driftend over het plateau te gaan, toch hopend op de haaien. Maar helaas, of de duvel ermee speelde, ze leken het te hebben gehoord. Dus helaas tijdens de duik nog niet gespot, al vraag ik me af wat meer indruk zou hebben gemaakt. Tijdens de check van de stroming was het toch wel heel erg kicken ze daadwerkelijk te zien. En das toch anders dan dat je onder water bent. Alsof je meer kwetsbaar bent, en niet één met de zee. Nu even lekker beetje relaxen en dadelijk opmaken voor de volgende duiken van de dag. Tot strax…..

Het is inmiddels 12.00 uur en lunchtijd. De 2e duik is net gemaakt, al ben ik de hele tijd in de zodiac aan de oppervlakte gebleven. Na het checken van de stroming was ik behoorlijk uitgeput en Ahmed was klaar om met groep 1 mee te gaan. Gaf mij mooi nog even 5 minuutjes om bij te komen om daarna met de 2e groep in de andere zodiac te gaan. Vervolgens hield ik dus vanaf de oppervlakte iedereen in de gaten. De duik was immers een lange drift met drop en exit met de zodiac. En moet zeggen, das was best lekker. Even beetje bijkomen, al dobberend op zee. Over zo’n anderhalf uur gaan we klaarmaken voor de 3e en laatste duik voor vandaag, dus ook de laatste duik op Daedalus. Een lange driftduik aan de westkant welke een super gave wand moet hebben vol anemonen. Maar voor nu dus ook even een klein momentje voor mij om te chillen in het zonnetje!

En dat was heerlijk zeg. Maar helaas is niet altijd een goed begin het halve werk. Jeetje! Inmiddels is het rond middernacht en na de 3e duik zijn we direct vertrokken richting de kust van Marsa. De 3e duik was erg indrukwekkend. Een prachtige rifwand, maar die ging behoorlijk de diepte in. Wel gaaf om te zien trouwens….. Daar waar we nu zijn aangemeerd, is het ongeveer nog een uur varen tot aan Elphinstone. Maar de trip hierheen was ruig, ruw, erg heavy en lang. En leek door de harde wind en hoge golven nog wel langer te duren als de ruim 7 uur die we ervoor nodig hadden. Vlak nadat we Daedalus verlieten, een aantal dolfijnen voor de boeg, heerlijk spelend ons vergezellend. Liggend op het dek met m’n dekentje over me heen, heb ik zo goed en zo kwaad als het ging geprobeerd wat te slapen. Uiteraard zou ik haast zeggen, bleek dit echt onmogelijk. Je rolde van links naar rechts, en weer terug enz. enz. enz. Maar goed, uiteindelijk liggen we nu heerlijk stil, alsof je voet aan wal zet, zo voelde het. Lekker slapen en op naar morgen. Dat gaat immers ook weer een lange, drukke dag worden met 4 duiken, waarvan ook een nachtduik. De hoogste tijd dus om wat slaap te gaan pakken…..

Dinsdag 25/9:
You can’t have it all om het maar even in het engels uit te drukken, of toch? Ja ze zeggen wel es dat je niet alles kunt hebben, maar of ik ben een lucky one, of het moest zo zijn. Waar ik het over heb? De ingrediënten van de duiken van vandaag, maar zal proberen bij het begin te beginnen, al ben ik eigenlijk veel te enthousiast. Bij het begin beginnen doe ik dadelijk wel maar vandaag….. 3 oceanic whitetip sharks én een dugong!

Oké, vanmorgen iets later als gebruikelijk opgestaan. Het werd 06.00 uur dit keer. Ook niet echt laat, maar toch, dat extra uurtje helpt toch weer een beetje. We vertrokken richting Elphinstone, ruim een half uur varen vanwaar we overnacht hadden. Eigenlijk voor het eerst dat we zoveel boten om ons heen hadden. Het aanmeren duurde dan ook iets langer dan anders, wel met een schildpad naast de boot, maar nadat de briefing was gegeven lag iedereen rond een uurtje of acht in het water. Ik bleef deze duik in de zodiac om vervolgens de volgende duiken van de dag te doen. Gelukkig maar, achteraf hahahahaha.

Na de eerste mensen opgepikt te hebben en richting boot terug te hebben gebracht, gingen we voor de 2e ronde. Nog nix aan de hand, dat kwam bij terugkomst met deze groep. Er was een touw geknapt en vervolgens in een van de propellers gekomen. Dat gaf nogal wat komotie. Na eerst nog te hebben geprobeerd met verschillende zodiacs te boot te verplaatsen en weg te duwen, was het haast onmogelijk de touwen uit de propellers te houden. Ahmed is vervolgens in het water gesprongen om de touwen weg te snijden zodat de boot naar een andere plek kon om opnieuw aan te meren. En achteraf bleek dat een super plek! Waarom? Nou hier komt 't!…..

De 2e duik van vandaag veranderde al snel van plan. Ik stond op het punt om de stroming te gaan checken totdat er een aantal oceanic whitetips rondom de boot te zien waren. Vanaf de oppervlakte waren ze al goed zichtbaar en soms zelfs met de rugvin uit het water komend konden we eigenlijk niet anders doen dan vanaf de boot het water in te springen en te duiken met deze indrukwekkende beesten. En indrukwekkend was het zeker! Niet iedereen stond even hard te springen, maar ik kon eigenlijk niet wachten. Gister hadden we ze immers tijdens de duik gemist, terwijl ik ze toen tijdens de stromingchecks wel degelijk had gespot. Maar goed, we konden dus in de herkansing, en de camera’s klikten overal en de video-opname is werkelijk waar fantastisch! Het klinkt misschien erg raar, maar het was werkelijk puur genieten, en zeker kicken! Helemaal op de momenten dat ze af en toe wel erg dichtbij kwamen, op aanraakafstand zeg maar. Een tijd lang waren er 2, maar uiteindelijk kwam er nog een 3e bij, en deze was nog even een tikkie groter dan de rest. Deze duik zal ik, maar ook de rest van de gasten, zeker niet snel vergeten. Waarschijnlijk nog vaak aan terug denken, en smaakt eigenlijk naar meer. Het maken van foto’s was dan ook helemaal super :-). Al moet ik nog wel even kijken of ze allemaal evengoed gelukt zijn.

Na ruim een uur moesten we toch echt het water uit. Er stond nog meer op het programma, hoe vervelend ook hahahahaha. Maar het was nog niet gedaan met de pret. Aangekomen bij een plek dichtbij Marsa Alam, Abu Dabab, meerde we aan. Hier zouden we de laatste duiken voor vandaag maken. Een relaxte drift, én een nachtduik. Vlak voordat we het water in wilde gaan, zwom er een dugong (zeekoe) naast de boot! Ja sorry, het leek niet op te houden. Nog dolenthousiast van de vorige duik, konden we dan ook nu niet wachten om te gaan duiken. Helaas door een paar vertrekkende boten, werd de dugong waarschijnlijk afgeschrikt en bleef het hierbij. Maar toch!

De laatste duik op het programma was een nachtduik, welke ik met Wim maakte. Echt super relaxt, ook weer vol moois, en een super afsluiting van de dag. Alhoewel morgen alweer de laatste dag is van de safari, vraag ik me af of vandaag überhaupt nog wel te overtreffen valt. Dit had immers een prachtige afsluiting geweest. Maar het einde komt dus in zicht…..

Woensdag 26/09:
Dat was ’t dan. Hoewel morgen de check-outs nog moeten gebeuren, is het duiken voorbij :-(. Iedereen heeft z’n spullen gewassen, is druk bezig de tassen weer in te pakken, en/of al aan het genieten van de laatste momentjes op de boot. Vannacht slapen we nog wel op de boot, net buiten de marina van Marsa Ghalib, maar morgenochtend is het vroeg de marina in, en is het echt voorbij.

Hoewel het qua duiken vandaag moeilijk te evenaren was in vergelijk met gister, waren de laatste paar duiken toch ook zeker nog de moeite waard! Vanmorgen wederom op tijd opgestaan en lagen we voor half acht al in het water. Het was immers een drukke dag, met een vol programma. Niet alleen wat betreft de duiken, maar ook alle administratie en papierwerk moest afgehandeld worden. Gelukkig voor mij was dit grotendeels aan Ahmed om alles voor te bereiden, en betekende dat ik alle keren het water ben ingedoken. Heel vervelend! ;-).

Voor de eerste duik voeren we naar een plek vlak voor de kust van Marsa Alam, een klein uurtje varen van waar we de nacht hadden doorgebracht, waar we een super relaxte duik maakte. En met geruime tijd een schildpad om ons heen, die werkelijk zeer fotogeniek bleek, toch weer een super begin van de dag. Vervolgens stond het ontbijt klaar en werd het eerste deel van wat papierwerk afgerond. Nog even tijd om wat te rommelen en daarna snel weer het water in. Voor sommige gasten immers de laatste van de safari in verband met de vluchttijden van morgenvroeg.

Ook deze duik was werkelijk waar top! Eigenlijk opzoek naar een dugong (zeekoe) en schildpadden, het was immers een duik boven een groot zeegras gebied, maar alles wat we vonden waren roggen. Geheel niet verkeerd overigens. Ze waren namelijk naast heel mooi om te zien, ook groot! Van de vrij bekende blue spotted stingray, de faethertail stingray tot aan de black blotched stingray. Sommige zelfs zeker wel van ruim anderhalve meter doorsnede, dus in alle soorten en maten. En zelfs vanavond….. In het licht van de boot was er ook een vrij grote rog te zien. Waarschijnlijk ook een feathertail. Ook deze was toch zeker wel rond een meter, of wellicht iets groter, breed.

Restte alleen nog de 3e en tevens laatste duik van vandaag én van de safari. En ook nu, alsof het nog niet genoeg was, zagen we nog een mega schildpad (greenturtle). Zo gróót, zo mooi! Liggend op het zand tussen een stukje zeegras. Maar helaas toen we dichterbij kwamen zwom ie in een paar slagen het blauw in. Vast opzoek naar een nieuw rustig plekje!

Tja en toen was het over met de pret. Qua duiken dan. Dus alle spullen wassen, reorganiseren, checken of alle uitgeleende spullen ook daadwerkelijk weer terug waren, en of in alle boxen weer hetzelfde zat als waar we vorige week mee waren begonnen. Het papierwerk hadden we grotendeels na de lunch al gedaan, dus was het eigenlijk afronden van de laatste dingetjes.

Na een heerlijk diner werd het tijd om foto’s, emailadressen, en al dat soort dingen uit te wisselen. Daarna hebben we vervolgens nog vele uurtjes op het dek boven doorgebracht. Gezellig beetje rondhangen, beetje kletsen, lekker chillen en genieten van de laatste momentjes. Net alvast m’n spullen weer allemaal ingepakt, al was dat niet zo veel, en ben wat dat betreft gauw klaar voor morgen. Wordt wel weer vroeg opstaan want de eerste gasten vertrekken al om 06.30 uur richting het vliegveld. Voor nu dus lekker slapen! De laatste uurtjes tikken langzaam weg van een geweldige ervaring, een super avontuur, de meest fantastische en indrukwekkende duiken met heel veel moois, totdat ik weer voet aan land zet…..

Donderdag 27/09:
En inmiddels ben ik weer terug aan land, in Hurghada liggend in m’n eigen bedje. Bijkomend van alles, nog even de laatste krabbels op papier aan het zetten. Nadat de eerste 3 gasten al om 06.30 uur werden opgehaald, vervolgens de volgende een uurtje later, stapte ik zelf om 08.30 uur in het busje. Back to the reality…..

De boxen en het papierwerk gedropt bij het kantoor van de fleet, en vervolgens m’n duikspullen weer richting de duikschool gebracht. Nog even de planning voor de komende dagen doorgenomen, maar gelukkig ben ik morgen lekker vrij! En wat ik dan ga doen is waarschijnlijk slapen, slapen, slapen, slapen en heel erg lekker slapen. Al zal ik wellicht het geschommel toch een beetje missen….. Overigens volgen de foto's zo snel mogelijk!

woensdag 19 september 2007

SAFARI-simply the best!

Morgen is het zover. Dan vertrek ik voor een week op safari, met als route "simply the best". Voor de mensen die nu denken aan een safari met olifanten, giraffes, leeuwen, tijgers en van al dat soort meer.....NEE. Egypte valt weliswaar ook onder Afrika, maar dit is toch ff heel anders! Deze safari is namelijk een live-aboard. Dat wil zeggen een hele week op de boot, de hele week op zee, duiken, duiken, duiken en dat op een van de allermooiste plekken hier in de Rode Zee. En dat noemen ze nog werken ook ;-).
Hoe snel kan 't gaan. Gister nog eenzaam en alleen voelend na het afscheid van mam en Miek, na een heerlijke week samen. Morgen dus op safari. Even heerlijk er tussen uit, al zal het wel bikkelen worden. We hebben een volle boot, al heb ik wel een hut voor mij alleen. Maar ben als 2e gids mee, en wel op FRASER.

En zoals gezegd is de route genaamd "simply the best". Voor de kenners, Brothers-Deadalus-Elphinstone! Een waanzinnige kans, die ik natuurlijk met beide handen aangrijp. Dit is immers een buitenkansje :-). Ben dan ook zeer vereerd dat juist ik hiervoor gevraagd ben. En zo'n aanbod afslaan? Dat was nou iets wat totaal niet in me opkwam! Goh, wat raar hahahahaha.....


Morgenochtend moet ik om 10.30 op ons fleet-office zijn. Gelukkig niet al te ver hier vandaan. Vervolgens vertrek ik dan met de bus richting Marsa Ghalib, bij Marsa Alam. Dat wordt wel even een aardige zit, het is immers zo'n 3 uur in het busje. M'n duikspullen heb ik vanmiddag na m'n cursus allemaal al in de box klaar gezet, dus het enige wat nu nog rest is m'n spullen hier pakken. Heb toch maar even een lijstje gemaakt, en ben al begonnen met het een en ander klaar te leggen. De wasmachine staat nog even lekker te draaien, maar ook morgenochtend heb ik nog wel even tijd. Geen stress dus :-).

Tja en hoe het verder gaat lopen? Ik wacht het lekker af, net als de dingen die ik onderwater tegen ga komen. De verwachtingen zijn wel haaien in vele varianten: hamerhaai, oceanische witpunthaai, zilverpunthaai, zijdehaai, grijze rifhaai en heel misschien de voshaai. Maar wees gerust, niet alleen maar op haaienjacht, al hoop ik ze toch zeker op m'n camera vast te kunnen leggen. Dit wordt zeker een uitdaging!!!!!

Hoe dit alles gaat en is verlopen horen jullie helaas op z'n vroegst pas over een week. Het feit dat ik een week van huis ben betekend dus ook even geen internet. Ook op bepaalde plekken op zee zal ik geen bereik hebben. Dus niet kunnen bellen en/of smsen, al zal ik uiteraard proberen af en toe toch een teken van leven te laten geven ;-). Máár, echt geen zorgen! Ik zal goed op mezelf passen, proberen zoveel mogelijk dingen op camera en/of film vast te leggen, maar ook alle belevenissen van elke dag proberen bij te houden op m'n laptop. De publicatie ervan zal echter heel eventjes op zich moeten laten wachten.....

Tot snel!

dinsdag 18 september 2007

En weg zijn ze weer..... :-(

Zo moeilijk te geloven als het was toen ze aankwamen, is het des te onwerkelijk dat ze alweer op het vliegtuig richting Nederland zitten. Na gister alweer de allerlaatste avond te hebben gehad, en nog heerlijk uiteten te zijn geweest, was het vandaag toch echt alweer het laatste daggie van de vakantie van mam en Miek in Egypte. Daar hebben we weliswaar volop van genoten, van elke dag trouwens, maar de tijd is echt voorbij gevlogen. En besef het nog niet helemaal, al weet ik dondersgoed dat ze toch echt in het vliegtuig zitten, om over een paar uurtjes weer in Amsterdam te landen. Hoop nog steeds stiekem dat ze morgenochtend weer voor de deur staan, zoals de laatste paar daagies, om vervolgens heerlijk naar het strand te gaan. Maar ja, ik weet inmiddels wel beter! Het bewijs.....


Maar goed, de afgelopen week met mam en Miek was top! Absoluut, en van begin tot eind volop genoten :-). Al is het gemis nog groter als eerst, ik had het voor geen goud willen missen. Een superweek, die helaas veel te snel voorbij ging. Maar ondanks de super week, voel ik me nu behoorlijk eenzaam en alleen. En even heel erg zielig! :-( Gelukkig heb ik genoeg keileuke herinneringen van de afgelopen week, om weer snel het positieve knopje te vinden en mezelf er doorheen te slaan. Al helpt het absoluut dat ik komende donderdag op safari ga. Maar daarover dadelijk meer.....
De avond van aankomst was helemaal super, maar door de vertraging en het late tijdstip ook zo voorbij. Dus het was al snel woensdag, al leek de nacht wel een eeuwigheid te duren. Woensdag en donderdag was ik nog gewoon aan het gidsen op de boot, dus aan het werk. Een mooie gelegenheid om ze mee te nemen om zo eens te laten zien wat ik nu eigenlijk allemaal doe hier. Maar om nou gelijk de eerste dag al vroeg op te staan, leek niet echt een strak plan. Een lekker relax dagje voor de fam dus, en ik gewoon focussen op m'n werk. Al hadden ze achteraf prima meegekund hahahahaha. Tja Miek, waar is zo'n verduisteringsgordijn ook alweer goed voor? Ze waren dus keivroeg wakker, maar ja, wel lekker optijd voor het ontbijt en een bedje aan het strand en/of zwembad. Ik was die dag ook lekker bijtijds klaar, en mocht vroeg naar huis! Jippie, volop tijd voor de fam :-). Daar ik nog steeds niet het hotel in mocht, verbleven we de meeste tijd in m'n appartementje. Groot zat, en ook een super tafel om een spelletje kaarten of yathzee aan te spelen. Uiteraard zou ik bijna zeggen, 's avonds heerlijk uit eten geweest en ze weer netjes bij het hotel afgeleverd. Immers zou de volgende dag het wekkertje wel vroeg afgaan.


Donderdag zijn ze meegeweest op de boot. Een hele belevenis, en ook een ietwat ruige zee. Ik ben er inmiddels al aardig aan gewent, maar we hebben ook wel even lekker wat op het achterdek gezeten. Beetje bijkomen. Miek vervolgens lekker gesnorkeld, maar niet echt mams dr ding. Gelukkig is het water hier kraakhelder en kun je ook gewoon lekker vanaf de boot de visjes in het water zien zwemmen. Vervolgens ook het hele complex laten zien, om ook nu redelijk bijtijds naar huis te gaan, met dank aan m'n manager :-). 's Avonds hadden we een heerlijke bbq op het strand, waar ze zich met m'n gasten van de week ook uitstekend vermaakten. Al ging ik nog even door tot in de late (of vroege, net hoe je het bekijkt) uurtjes. Vrijdag was ik immers vrij.


Dat heb ik geweten! Niets vermoedend had ik namelijk gezegd van goh bel maar ff als jullie wakker zijn..... Tja had het eigenlijk wel kunnen weten, dat zij nog op een iets ander tijdschema zaten dan ik op m'n vrije dag. Maar een heerlijk dagje strand maakte alles goed. Al hebben ze eerst nog even geholpen met de was, de afwas, en een beetje opruimen enzo. Nog bedankt hè! Maar dit was dus de eerste echte dag helemaal samen, en was werkelijk helemaal toppie. Vervolgens zelfs nog gedacht om wat mensen te feliciteren, ja best knap toch? Maar Casper was jarig, en Yaltah ging trouwen! Superleuk. 's Avonds heerlijk gegeten in het hardrock-café gegeten, en de nodige foto's gemaakt. Een topavond :-).


Zaterdag en zondag had ik weer cursus, en op zaterdag zijn ze dan nog een dagje op de boot meegeweest. De weersverwachting was op zaterdag gunstiger qua wind dan de zondag, dus de zondag bleven ze lekker in het hotel. Zaterdagavond was ook de eerste avond dat ze in het hotel gingen eten, maar ja, dat was niet fantastisch, waarschijnlijk door het gezelschap hahahahaha! Maar zondag hebben we dus weer heerlijk samen gegeten. Bij de Peanuts, een heerlijk biefstukje.

En ja toen was het alweer bijna de laatste dag. In ieder geval de laatste avond. Maar ook nu had ik vrij gekregen en konden we dus heerlijk de hele dag beetje relaxen, chillen en vooral bakken op het strand. En das gelukt! Maar ook nu werd de eetlust wel wat opgewekt, dus op de allerlaatste avond had ik een tafeltje gereserveerd bij een heerlijk restaurantje hier vlakbij. En lekker gegeten hadden we zeker, en ook nu ontbrak de overheerlijke verse fruitsap niet. Het enige wat nog restte, was het shoppen. Dus na het eten, nog even de boulevard langs. Mams helemaal in dr nopjes met leuke dingetjes. Niet alleen een mooie handdoek als aandenken, maar ook hele mooie, met zand gevulde, glazen. Ook eentje voor oma, en voor Dia. Voor Miek kon ik zo 1,2,3 nix vinden, maar gelukkig wel voor Mathijs en Xan :-). Maar Miek, je weet wat er op je kaartje staat..... geen zorgen, dat komt helemaal goed!

Tja en toen was het alweer dinsdag. Echt de allerlaatste dag samen met mam en Miek. Niet echt super kunnen slapen, en dus al vroeg wakker. Niet echt erg, want ze moesten ook al vroeg uitchecken. Heb ze dus vanmorgen eerst opgehaald uit het hotel, om vervolgens de koffers bij mij te droppen, en snel richting strand te gaan. De allerlaatste zonnestralen uit Egypte nog even mee pikken natuurlijk. In de loop van de middag nog even opfrissen bij mij, en kwam het moment van gaan toch wel erg dichtbij. Dat is inmiddels dus al zon 5 uur geleden, en zijn ze al bijna geland op Schiphol. Voor mij dus hoog tijd om eens wat uurtjes slaap te gaan pakken!

Nogmaals mam en Miek, ik vond het echt geweldig en helemaal super dat jullie er waren. Helaas ging het veel te snel voorbij, maar voor jullie beide wachten zowel pap, als Xan en Mathijs op jullie! Ik ga jullie echter wel enorm missen, maar héél erg bedankt voor alles! :-). Heb echt een superweek gehad!

Gelukkig heb ook ik iets om m'n zinnen te verzetten. Komende donderdag vertrek ik immers op safari. Lees snel verder voor het vervolg, wat morgen zal volgen. Daarna moeten jullie het een weekje zonder me doen..... Ma'salama en een hele dikke kuzz -xxx-

dinsdag 11 september 2007

Kan 't nog steeds maar moeilijk geloven.....

Joepie de poepie. In levende lijven. Ze zijn er! Het is echt waar. Miek en mam zijn veilig geland in Egypte, weliswaar met een beetje vertraging, maar inmiddels heerlijk liggend in hun hotelbedje. Totaal vermoeid van de reis, en wellicht ook wel alle indrukken. Dat voorbeeld zou ik eigenlijk ook moeten volgen. Maar ben nog te hyper om rustig te gaan slapen.
Na ze te hebben opgevangen op de luchthaven, met de bus richting hotel. Gelukkig waren we de eerste die eruit mochten, om vervolgens in te checken in het hotel. Vlakbij m'n huis, dus kan niet beter. Alhoewel..... Heb wat problemen om ze te mogen bezoeken, maar hopelijk wordt dat een dezer dagen goed geregeld. Afwachten dus nog ff. En tot aan nu maar het beste er van maken. Uiteindelijk wel met heel veel pijn en moeite even meegemogen naar de hotelkamer, waar we snel hebben uitgepakt. Naja? Eigenlijk een beetje uitgepakt, om vervolgens een hele koffer te vullen met zoveel lekkers. En zelfs ook weer een heel leuk en vooral lief pakketje van oma! Maar goed, hop met de koffer richting m'n huissie. Dat ook gelijk ff laten zien :-).

Nog even lekker happie wees te eten, en nog wat gedronken. Natuurlijk vast wat bijgekletst. Maar toen was het toch wel hoog tijd voor een heerlijk bed! Ik moet immers weer gewoon vroeg op, en het wekkertje rinkelt weer vroeg.....

Vertraging :-(

Wachten, wachten en wachten. Dat is nu het enige wat ik nog kan doen. Maar gelukkig zijn ze onderweg, Miek én mam :-). Alweer 6 maanden en 6 dagen geleden is het dat ik ze voor het laatst gezien, gezoend en geknuffeld heb, maar vanavond gaan we dat dubbel en dwars inhalen. En daar hebben we de rest van de week ook nog voor!

Gisteravond was het nog van ja tot morgen, vanochtend was het al tot strax. En dadelijk ga ik richting het vliegveld om ze dan 'live' te verwelkomen hier in Egypte. Maar het blijft allemaal nog even zo onwerkelijk! Ze staan 'gewoon' strax voor m'n neus..... Net nog even gecheckt hoe de vlucht ervoor staat. Maar helaas, in Nederland al met enige vertraging vertrokken :-(. Toch mag dat de pret niet drukken. Al is het wachten zo thuis maar nix. Aan de ene kant kan ik nie echt stil zitten en wil ik het liefst gaan. Zit te stuiteren op de bank. Maar aan de andere kant sta ik dan op het vliegveld maar te wachten. En nix is erger nu dan wachten. Ach ja, probeer me dus nog maar een beetje bezig te houden. Mooi even tijd voor een kleine krabbel op m'n site.

Zal proberen de hele week iedereen een beetje op de hoogte te houden, maar kan nix beloven hahahahaha. Wellicht veel te druk met belangrijkere dingen. Te beginnen dan dadelijk richting het vliegveld te gaan. Wachten totdat ze eindelijk door alle checkpoints heen zijn, de koffer hebben, en hup naar buiten komen. Gister met Annemiek (van IJsseldijk) nog even geregeld dat ik in de bus mee terug kan, die de gasten naar de hotels brengt.

Tja en dan ben ik natuurlijk onwijs benieuwd wat ze allemaal, naast zichzelf, hebben meegenomen. Kon een verlanglijstje sturen, wat ik dan uiteraard ook wel gedaan hebt :-). Maar nog even afwachten of het allemaal gelukt is. Ze hebben vast en zeker heel lief moeten lachen bij het inchecken. Vast en zeker wel wat overbagage. Maar voor een goed doel! MIJ :-).

Oh, eindelijk lijkt het zover. Tijd om m'n slippertjes aan te trekken en richting het vliegveld te gaan. Jippie! Nu gaat het dan echt gebeuren.....

vrijdag 7 september 2007

Een dagje uit het leven van een filmster.....of toch gewoon Puk?

Tja hoe komt ze daar nou bij? Ik hoor het jullie allemaal denken! Maar nix is minder waar. Vandaag was zo'n dag voor mij. Raar maar waar, maar de gehele middag stond ik volop in de schijnwerpers! Er werden vandaag namelijk weer nieuwe promotie-opnamen gemaakt. En laat ik nou net de hoofdrol hebben :-).

Even bij het begin beginnend. Althans, dat zal ik proberen. Ik werd er gister namelijk wel even door overdonderd. Ik kreeg een berichtje van Simon dat ik 2 DSD's had (Discover Scuba Diving), en dat hij bij me op de boot zou zijn met nog 2 studenten. Helemaal gezellig dacht ik. Maar er kwam meer. Eerst dat we niet de gebruikelijke schoolboot hadden, maar een "ietwat" andere. Kan ook dacht ik nog. Totdat ie zei dat het een van onze live-aboards was, en om even een indicatie te geven van zo'n safariboot.....

Zo groot, dat ie met moeite op de camera past (in z'n geheel), de salon zo groot en eigenlijk nog groter dan ons volledige appartement, en wat natuurlijk niet mag ontbreken aan boord is een echte jacuzzi. Kan het nog gekker? Ja!

De dag begon namelijk vrij normaal, met het ontvangen van m'n studenten. Vervolgens eerst wat papierwerk invullen en de uitrusting regelen in het duikcentrum, om daarna de dvd te kijken ter introductie. Toen wat tijd besteed in het zwembad, en uiteindelijk gingen de camera's draaien en hoorde je constant klik, klik, klik, klik, klik van de fotocamera's.

Tenslotte verbaasde we dan ook vriend en vijand door deze mega luxueuze safariboot, "doodnormaal" aan te leggen op een van onze schoolsites. Deze duikplaatsen zijn vrij klein, heel ondiep, en dus uitermate geschikt voor opleidingsduiken. Je begrijpt dat dat nogal wat bekijks opriep. Maar het was best kicken. Maar toch ook wel heel vermoeiend. Niet alleen om zoveel mogelijk te proberen gewoon je ding te doen, maar vooral omdat alles in het teken stond van de promo-filmpjes. Dat betekende dus echter ook dat er hier en daar wat wensen kwamen van de ploeg, er het een en ander in scene werd gezet, maar je eigenlijk geen moment voor jezelf meer had. Nee, het was leuk voor een dag, maar een leven als filmster is zeker niets voor mij. Al die aandacht en spotlights. Geloof niet echt dat dat voor mij is weggelegd. Ik doe wel gewoon, dan doe ik al gek genoeg :-)!

donderdag 6 september 2007

6 en 5 samen maakt 65, en dat betekent FEEST!

En feest is het vandaag! Want ook al ben ik er (alwéér) niet bij, dat zijn ze zelf nu ook niet hihi, maar m'n pappie is jarig! Alweer 65 jaartjes is ie geworden. Maar vandaag vieren m'n pap en mam het lekker saampies. Niet op Texel zo gezegd, maar in Schoonloo. Een heerlijk midweekje weg, met z'n tweetjes.

Het feest is komende zaterdag! Weliswaar zonder mij :-(, maar gelukkig met de rest van de fam. en wat vrienden, dus dat zullen ze wel overleven. Al had ik er natuurlijk erg graag bij geweest, maar dat zal niemand verbazen. Alweer een moment wat ik mis..... Moet maar denken, dat ene momentje meer of minder! Het is namelijk niet alleen om de 65 jaartjes te vieren, maar ook de 35 jaartjes dat m'n pap en mam al getrouwd zijn. Dus eigenlijk een 100-jarig feestje! Gelukkig zijn de verrassingen klaar, met alle dank aan Miekie :-). Thanx zussie, wat moet ik toch zonder jou hihi. Dus hopelijk ben ik er op een ietwat andere manier toch een klein beetje bij. Ik hou maar vast aan de gedachte dat wat ik nu allemaal moet missen, ik ooit nog een keer dubbel en dwars ga inhalen!!!!!

Pap, in ieder geval van harte gefeliciteerd en nog vele jaren :-)

EEN HELE DIKKE KUZZ! -XXX-

woensdag 5 september 2007

Zes!

Normaal heb ik iets met het getal 5, maar waarom vandaag met 6? Ik denk dat het komt omdat ik vandaag precies 6 maandjes (of zeg maar maanden) hier in Egypte ben. Hoe hard kan 't gaan?! Maar ook omdat het nog maar 6 nachtjes slapen is totdat Miek en mam komen. Jippie! Of wellicht omdat het morgen de 6e september is. Dan is m'n paps namelijk jarig. En hij wordt 65! Tja daar is ook die 5 weer hihi. Wat het is weet ik niet, maar geloof ook niet dat ik dat ga proberen uit te vogelen. Het is gewoon zo, punt.

Maar goed, na weer een aardig lange periode te hebben gewerkt had ik vandaag weer es heerlijk een dagje vrij :-). Al werd ik vanmorgen wel weer vroeg wakker, dat biologische klokje is immers moeilijk uit te schakelen, maar ja. Daarna toch weer lekker in slaap gevallen en best uitgeslapen. Vervolgens heerlijk met de laptop op schoot in bed blijven liggen, want van internet moet ik nu natuurlijk volop gebruik maken. En Miekie was online, dus even heerlijk zitten kletsen. Uiteraard ook samen een beetje af zitten tellen! Tralalalalala. Verder ook nog even met wat andere vriendjes en vriendinnetjes gekletst. Helemaal leuk!

Máár, heb niet alleen maar liggen lamtakken op bed en met m’n laptoppie zitten klooien. Ben ook wel ijverig in huis bezig geweest! Ik moet zeggen nu ik zo aan de tafel m’n website aan het bijwerken ben, het huis er wel weer schoon en vooral opgeruimd uitziet. Mieks had van de week al een voorzetje gegeven, en ik heb het vandaag afgerond. En das toch een erg lekker gevoel. Het huissie is weer mooi aan kant zeg maar. Was begonnen met de afwas, en tussendoor ff de was aangezet. Ja ook de wasmachine draait volop overuren hahahahaha. Nog wat opgeruimd in m’n kamer en even flink de bezem door het huis gehaald. Al vraag ik me telkens weer af of tegen al dat stof en zand op te vegen is. Maar goed, het houdt ons lekker bezig zal ik maar denken. Ook op je vrije dag kan een beetje bezigheidstherapie geen kwaad ;-).

Klinkt eigenlijk alsof ik het nog best druk heb gehad….. Des te lekkerder dat ik morgen dan nog een vrije dag heb! Denk dat ik dan morgen ook wel heerlijk ff ga bijbruinen op het strand. Ja das echt hard nodig ;-). Lekker chillen en wat relaxen, boekkie mee en verder lekker nix. Ja dat lijkt me wel wat. Hoef strax immers alleen nog maar de was even op te vouwen en in de kast te ruimen, en dan is alles wel zo’n beetje gedaan! Ja een daggie strand heb ik wel verdiend hihi. Want zeker de afgelopen weken heb ik qua werk absoluut niet stil gezeten! Vooral m’n laatste cursus was een zware bevalling, maar gister wel weer 6 erg blije “padi-baby’s” afgeleverd….. Toch weer die zes! Hij blijft terugkomen.

Na wat dagen Discover Scuba Diving en Scuba Diver cursussen te hebben gedaan, afgewisseld door af en toe een dagje gidsen, was ik van de week aan een Open Water cursus begonnen. Met een grote groep dit keer, 6 studenten. Erg leuk, maar ook erg druk. Gelukkig had ik Kerry (divemaster) erbij, om me te assisteren. Voor haar weer een extra stukje ervaring opdoen, maar voor mij een extra handje hulp die ik achteraf gezien zeker goed kon gebruiken. Het waren lange dagen, en af en toe best uitputtend. Het kostte veel tijd en energie. Maar niet alleen voor mij en Kerry, ook voor de studenten was het bikkelen. Het was dan ook fantastisch om iedereen gister met een supergrote glimlach uit het water te zien komen en met het felbegeerde brevet naar huis te laten gaan. Dat was niet alleen voor hun een super moment, maar ook voor ons. Daar doe je het immers toch wel allemaal voor. Alle energie en tijd die we erin hadden gestoken, was het dubbel en dwars waard!

Nu nog even heerlijk genieten van de paar vrije uurtjes voordat de dag alweer voorbij is en ik lekker m'n bedje inkruip. Dadelijk nog even een hapje eten, ff lekker douchen en er dan toch heerlijk weer in! Gelukkig dan morgen nog een vrije dag :-). Wat een luxe! Maar stiekem denk ik nu toch wel heel erg vaak aan het feit dat het dan ook weer een dagje dichterbij het moment is waar ik zo onwijs erg naar uitkijk. Het komt nu immers wel heel dichtbij! En dan te bedenken dat het dinsdag eindelijk zover is. Dan ga ik richting het vliegveld om zowel Miek als mammie te verwelkomen in Egypte..... Was het maar alvast zover? Nee, want dan is het ook des te sneller weer voorbij, en dat moet natuurlijk niet. Maar super om er zo naar uit te kijken. Nog maar 6 nachtjes slapen, hmmmmm :-).

zaterdag 1 september 2007

Een jaar geleden.....en nu hieperdepiep voor Mathijs :-)

Normaal denk ik helemaal nergens aan onderwater, dat is gewoon puur genieten! Maar gister was anders. Misschien omdat ik heel erg uitkijk naar eindelijk een vrije dag, waar ik echt hard aan toe ben. Of wellicht door het feit dat Miek en mam richting Egypte komen. Ik weet 't ff niet, maar gewoon een onbestemd gevoel. Gister dacht ik plots onderwater aan de tijd wat ik normaal op een vrijdagmiddag deed. Of wat ik anders gister gedaan zou hebben.
Normaal gesproken, tja wat is eigenlijk nog normaal gesproken aangezien ik al bijna een half jaar weg ben uit het koude regenachtige kikkerlandje :-). Maar dan zou ik hoogst waarschijnlijk een vrijdagmiddag shoppend doorgebracht hebben, lekker boodschapjes doen met m'n mams, rondje door 't dorp, texelaartje lezen, beetje opruimen in huis enz. En als ik denk aan de datum van gister, zou ik waarschijnlijk lekker in m'n autootje gestapt zijn, met de boot naar de vaste wal en richting Dordrecht zijn gereden. Lekker in de file staand. En al zou 't weer zo'n drukke vrijdagmiddag zijn, zoals zo vaak als ik die kant uitreed, ik had het wellicht niet eens erg gevonden.....
En waarom niet? Omdat m'n allerliefste kleine schattige neefje Mathijs z'n allereerste verjaardag viert! Hij wordt 1 jaar. Dus daar moet op gezongen worden, ook hier in Egypte:
Lang zal ie leven, lang zal ie leven, lang zal ie leven in de gloria, in de gloriaaa, in de gloriaaaaa, hierperdepiep hoera, hoera, hoera :-).
Een hele fijne verjaardag, en Miek.....hopelijk is het nog gelukt met je giraffe-creatie hihihihihi. Maak je weer wat leuke foto's? Deze zijn immers van ongeveer een jaar geleden tot aan nu....?

Een hele dikke kuzz vanuit Egypte :-) -x-