Iets heel anders dan een witte kerst!

Met dit waanzinnige uitzicht vanaf mn balkonnetje, kijkend naar het vuurwerk
wens ik iedereen een hele fijne kerst!

Heel even mis ik de warmte van thuis...


Het vervolg van de reis naar en aankomst op Koh Tao volgt een dezer dagen, maar ben veilig en wel aangekomen, inmiddels al volop aan het werk en gesetteld in een knus bungalowtje in de heuvels van Mae Haad.

Ik ben er bijna, ik ben er bijna, maar nog niet helemaal...

Ja je komt nog es ergens, denk je dan. Al kom ik op veel plekken momenteel, ik ben nog steeds niet op Koh Tao. Wel redelijk suf! Gebroken, moe, en leeg maar inmiddels wel weer helemaal opgefrist lig ik op bed. Wat kan dat soms toch heerlijk zijn. Zeker na alle bus, trein en vliegtuigstoelen ben ik wel toe aan een nachtje lekker slapen. Oh en die harde, oncomfortabele vliegveldstoeltjes cq bankjes niet te vergeten! De afgelopen dagen zijn een groot avontuur geweest...en dus nog steeds. Het leek allemaal zo makkelijk haha.

Ik ben op Koh Samui. Vanaf het vliegveld een leuk hosteltje kunnen vinden, en neergeploft. Niet al te ver van het vliegveld (dat hoor ik nu ook wel haha) en redelijk dicht bij de pier. Hoewel ik eerst natuurlijk wel even netjes heb ingecheckt, betaald, en alvast de boottrip voor morgenochtend geboekt, lig ik nu onderuit gezakt. Even snel het internet gebruikt voor wat laatste updates, en zo dus lekker slapen. Je zou bijna denken dat er nu weinig meer mis kan gaan, toch?

Maar goed. Het begon allemaal maandag. Tuurlijk deed ik er zondag vanwege de sneeuw wel langer over om in Utrecht te komen, maar dat was te verwachten, en voorspeld. Ik had geen haast en ook de tijd genomen om er uiteindelijk via een aangepaste route te komen. Vanaf Amsterdam CS met de metro richting station Holendrecht, en overgestapt op de bus. Door allemaal dorpjes waar je nooit komt, alles even mooi bedekt door een witte laag sneeuw. De bus zou tot Utrecht CS rijden, maar ja als er vervolgens geen bussen gaan, en CS nagenoeg onbereikbaar was het veel praktischer in Breukelen uit te stappen. En daar kwamen Sjak en Tom me ophalen. Toppertjes. Zoals altijd nog even lekker in de watten gelegd, heerlijk gegeten en nog gezellig een potje kolonisten gedaan, al kon ik net niet winnen.

Maandag prima op Schiphol gekomen, weliswaar met de auto (again thanx sis!) want de NS was nog niet helemaal back to business, en de bussen nog helemaal niet! Vervolgens ingecheckt, paspoortcontrole, beetje rondgehangen bij de duty-free winkeltjes en vervolgens geboard. Dat duurde weliswaar wat langer dan gepland, maar er leek geen vuiltje aan de lucht. Het was druk, en een vol vliegtuig. Dat de vlucht ook niet langer dan 2,5 tot 3 uur zou duren, zou geen problemen moeten geven voor de aansluiting in Moskou naar Bangkok. Daarbij was het ook nog met dezelfde vliegmaatschappij, dus weinig zorgen dacht ik zo. Echter toen we eenmaal in het vliegtuig zaten, riempjes vast, stoelen recht, tafeltje voor je ingeklapt..... bleven we toch wel verdacht lang aan de gate staan. Hmmm, ach een half uurtje zou niet zo erg zijn. Had immers genoeg tijd om over te stappen. Totdat je nog langer aan de grond blijft staan, je langzaam gaat rekenen met het tijdsverschil en tot een tijd van aankomst komt die toch wel akelig dichtbij de tijd van aansluitende vlucht komt. Dat wordt even flink de pas er in, of zeg maar gerust: RENNEN!

Ja, en dan kom je bij een dichte terminal!?!? Hoe raar is dat. Nou in Moskou in dit geval helemaal niet raar! Inmiddels denk ik vaker feit dan uitzondering. Maar goed, voor dat ik nog door de paspoortcontrole kon, om vervolgens richting gate te haasten, werd ik tegengehouden. Met nog een aantal reizigers, ook op weg naar Bangkok. Allemaal met de tong op de knieën. Tja kan gebeuren, denk je in eerste instantie. Tot dat je over de intercom hoort, dat voor de vlucht SU553 de gate opengaat, en er geboard kan worden......... Heel frusterend, zeker als je half uur later, nog steeds op dezelfde plek staande, de last call voor diezelfde vlucht hoort. Maar ja, als je geen russisch spreekt, te vriendelijk lacht en vraagt om hulp, kom je helemaal nergens! Naar blijkt. Wie we ook aanspraken, wat we ook vroegen, duidelijkheid waarom en of we nog konden hopen, bleek allemaal voor niks. Uren gingen voorbij........enz. enz. enz. Inmiddels hebben jullie kunnen lezen hoe dat verder ging :-).

De dag erna werd misschien nog wel erger! Dan denk je dat je alles wel gehad hebt, maar het tegendeel is waar. Inmiddels wel aan de goeie kant van de poortjes, netjes met een nieuw ticket en boardingpass staan we bij de gate te wachten. En te wachten, en te wachten, en langzaamaan doemen er weer senario's op waar je niet aan wil denken. Na ruim 2 uur wachten gaan toch eindelijk de deuren open en kunnen we boarden en richting vliegtuig. Tja, welk vliegtuig?

Door wat voor duistere reden dan ook, werden we in bussen naar een open stuk op het vliegveld gereden, waar het toestel klaar stond. Echter met de deuren nog dicht, het trappetje in geen velden of wegen te bekennen. Ach het uitzicht was waanzinnig! Maar goed, aan wachten kun je ook redelijk gaan wennen, al hoe wel toch na een ruim kwartier we uit de bus en in het vliegtuig konden. Wel even door de sneeuw en een graad of -20, maar afzien kan soms geen kwaad. Tja dan duurt het natuurlijk even voordat uiteindelijk iedereen met de bus vervoerd is, en de vlucht nagenoeg vol zit en dus klaar voor vertrek zou zijn. Dat denk je dan. Maar wat je inmiddels nog meer gaat denken, laat ik maar in het midden. Het was nog maar het begin. Het begin van weer een urenlange vertraging, weer een aansluiting missen (dit keer in Bangkok) en dus weer wachten, wachten en wachten. Al was er dit keer wel wat te beleven. Sommige mensen konden blijkbaar de druk niet meer aan, hadden een wodkaatje weggetikt, en vervolgens kwam de frustratie eruit. Gevolg........die gefrustreerde mensen er dus ook uit! Wat een soap, je zou er bijna een boek over kunnen schrijven, maar laat ik dat niet doen.

Uiteindelijk na ik gok 4,5 uur extra vertraging, bovenop de 24 uur van de dag ervoor, was het dan toch zover. Eindelijk naar Bangkok! Eenmaal daar was het contrast opeens weer heel groot. Er waren vluchten omgeboekt voor diegene waar nodig. De bagage werd geregeld, en er was zelfs iemand die ons op stond te wachten en te assisteren zover kon. Het was nog wel even spannend of ik vandaag nog wel naar Koh Samui zou kunnen vliegen, want van een ticket die inmiddels al 2 keer was omgeboekt, kwam ik toch wel op de stand-by lijst. Eerst leek het 18.45 te worden, toen 06.00 de volgende ochtend, totdat het opeens toch rennen werd voor een vlucht van 15.30! De ferry naar Koh Tao was allang vertrokken, dus kon kiezen tussen hotelletje Bangkok en 06.00 of maar op Koh Samui iets zoeken. Dat laatste blijkt een prima keus.

Ben relaxt, ga zo heerlijk slapen en morgen zit het er dan eindelijk op. Dan kan het werken beginnen! En voel ik me hopelijk weer snel als een vis in het water...

Moskou, wat een contrast!

Tja, daar zit ik dan. Op het vliegveld in Moskou. Van het ene winterse landschap naar het andere. Maar dan nog wat graadjes kouder, momenteel -15! Brrrrr... En alsof ik in een andere tijd ben beland. Jeetje. En in dit geval is dat niet echt positief nieuws. Door vertraging in Amsterdam, waardoor we uiteindelijk anderhalf uur later vertrokken dan gepland, heb ik de aansluiting met Bangkok gemist en ben ik gestrand. Gestrand in Moskou.

Een paar uur gingen voorbij. Is er nieuws? De uren tikken weg. Inmiddels is het rond middernacht en wordt er uiteindelijk een hotelletje geregeld. In ieder geval een bedje en een douche! Moeten het toch maar positief bekijken. Maar wat een avontuur weer. Heb ik dat?

Het is nu ochtend. Net ontbeten en heb toch wel heerlijk geslapen. Dadelijk weer richting het vliegveld en kijken of we op de vlucht van vanavond mee kunnen naar Bangkok. Vervolgens ook kijken of ik de andere vlucht kan omboeken, of hoe dat verder gaat. Heb geen idee, we zien wel haha. Het lot van een reiziger, en het doet me goed te bedenken dat ik zeker niet de enige bent. Het is ook best gezellig met al die andere gestrande mensen.

Wat nu wel extra opvalt is de hoeveelheid sneeuw die er ligt. Een en al wit om me heen. Maar dat zal ik NL niet anders zijn. Gelukkig zit ik binnen, en hebben ze de kachel aan! Was wel een prachtig gezicht, zowel vanuit de lucht als vanuit de bus.

Inmiddels weer aangekomen op het vliegveld, en moet zeggen toch wel een mooie tour door Moskou gehad. Je kan er maar geweest zijn haha. Het hotelletje was immers toch wel een klein uurtje rijden. Wellicht niet qua afstand, maar ook hier zorgt de sneeuw voor de nodige oponthoud. De contrasten zijn enorm. Het brengt je weer even back to earth.

Zoals het er nu naar uitziet vlieg ik vanavond, met dezelfde vluchtgegevens, richting Bangkok. Eenmaal daar zie ik wel weer verder!

Will keep you all posted…

Thailand TAKE 2

Het is zondag. Zittend in de trein, rijdend door een prachtig winters landschap. Het is werkelijk een plaatje! Wat een schitterende natuur. Al die sneeuw, ja het heeft wat. En moeilijk voor te stellen dat ik weer op weg ben naar de zon, de witte stranden, de palmbomen vol met cocosnoten, kortom de tropische sferen. Koh Tao is nog een stuk reizen, maar het begin is er.

Reizen is fantastisch. Of dat nou met de auto, bus, boot, trein of vliegtuig is. Ik vind het heerlijk. Al vinden vooral de mensen om me heen op het moment alles 1 groot drama. Tja, momenteel onderweg naar Utrecht. Al gaat de trein niet verder dan Amsterdam CS. De sneeuw heeft ook zo zijn nadelen, blijkt. Het winterse weer zorgt voor veel oponthoud en vertragingen. En ook op Schiphol zijn er veel vluchten vertraagd of zelfs gecancelled. Maar het plan is dat ik maandag rond de middag zal vliegen vanaf Amsterdam. Tot zover ziet dat er nog goed uit. Eerst naar Moskou, kan de sneeuw en de kou blijkbaar niet gelijk achter me laten, en vervolgens Bangkok, Koh Samui en dan weer terug waar t eerder begon.

Op naar Koh Tao!

Nooit meer ..... maar voor altijd!

Nooit meer samen een potje kaarten,
Nooit meer samen een kopje thee met een chocolaatje,
Nooit meer die overheerlijke groentesoep,
Nooit meer uit mijn gedachten.

Woorden schieten tekort,
Het verlies valt zwaar,
Maar afscheid nemen bestaat niet!

Lieve, lieve oma
Rust zacht,
ik zal u zo missen,
maar weet dat u uiteindelijk als ster bovenaan de hemel, me overal ter wereld zal blijven volgen!


Lieve oma R.I.P.
memories will last forever!

Koh Tao

De schoonheid van dit eiland staat in het niets bij de beauty of life!
Het vervolg van Koh Tao zal even op zich laten wachten...

Zeer plotseling en geheel onverwachts heeft het ongelooflijk droevige nieuws, dat mijn lieve lieve oma vanuit het niets is overleden, mij bereikt en doen besluiten direct terug te reizen naar Nederland. Als in een roes heb ik donderdagavond wat spullen gepakt en ben ik vrijdagochtend met de ferry van Koh Tao, via Koh Phangan, naar Koh Samui gevaren om vanuit daar via Bangkok en Kuala Lumpur uiteindelijk zaterdagochtend, veilig en wel, op Schiphol te kunnen landen. Met Miek me daar opwachtend, zijn we saampjes naar Texel gereden.

Inmiddels ben ik op Texel, omringd door familie. Samen gaan we proberen dit zware verlies te delen en te dragen. Om uiteindelijk afscheid te kunnen nemen van mijn lieve oma, een prachtig mooi en bijzonder mens!

De treinreis

Wow, wat een ervaring! En wat een geweldige indrukken heeft de reis per trein achtergelaten...

Per taxi, die optie had ik nog niet gehad, ben ik zaterdagavond naar het CS van Bangkok gereden. Gelukkig was ik op tijd vertrokken, en ruim op tijd op Hualampong aangekomen. Het is immers met name 's avonds een drukte van jewelste en duurt de rit langer dan gebruikelijk overdag. Een treinkaartje had ik al, dus via een grote vertrekhal richting het perron. Daar was het nog even wachten en dubbel checken of ik wel de juiste trein zou nemen. In eerste instantie was ik naar een verkeerd nummer verwezen, maar gelukkig kijken ze je kaartje eerst na voor je kunt instappen. Uiteindelijk zat ik dus in de juiste trein, nummer 85, richting Suratthani, welke onder andere in Chumporn zou stoppen.

Rond 19.30 vertrok de trein richting het zuiden. Terwijl de avond langzaam viel, de zon onderging, zat ik heerlijk naar buiten te kijken. Zag ik nog een heel ander deel van Bangkok, en duurde het zeker zo'n anderhalf uur voordat ik Bangkok echt achter me liet. Toen werd het echt donker! Tijd om lekker te gaan slapen. Voor zover mogelijk hahaha. Van mijn stoel en de stoel tegenover werd een prima bed gevormd, en kon ik onder de wol. Gordijntje dicht, en wachtend op een teken van Chumporn.

Eenmaal aangekomen, was het inmiddels een uur of 04.00 en tijd voor het volgende wachtpunt. Vanaf het treinstation ben ik per bus verder gegaan, naar de pier. Daar lag de high-speed aangemeerd met bestemming Koh Tao!

Op naar het zuiden

Nog heel heel eventjes, en dan laat ik het drukke, gekke Bangkok voor wat het is. Op weg naar het zuiden! Op weg naar m'n nieuwe plekje :-) Nog heel even en ik ben ook weer een van die rugzakken die over straat loopt hahahahaha...

Vandaag vooral lekker rustig aan gedaan. Heerlijk relaxt op het dakterras gelegen, en even volop van de zon kunnen genieten. Toch wel een raar idee dat ik bijna een week geleden nog in een wit NL was, en het gaat maar door heb ik begrepen. Vanmiddag later kunnen uitchecken, dus me nog even lekker kunnen douchen en op t gemak de tas weer gepakt. Met een lekker kleurtje, bepakt en bezakt ga ik zo naar het treinstation. Nu alleen nog even het laatste credit in het internetcafé opmaken, maar met mn oudste zus online komt dat helemaal goed :-)

Wellicht zal het nu een paar daagjes duren.....

Cultuur snuiven

Hoe ‘rustig’ en begaanbaar de wegen zijn overdag, en met name in de ochtend, wanneer de temperatuur nog redelijk te doen is, heb ik vanmorgen gemerkt. Wat een wereld van verschil met de avond en nacht. Gisteravond weer heerlijk ‘van de straat’ gegeten, en me even in de drukte begeven, omringd door mensen overal! Het grappige is ook wel, dat waar je ook kijkt, je backpags om je heen ziet, en contact zo gelegd is.

Na een heerlijke ochtendwandeling, me onderweg tegoed gedaan aan overheerlijk vers fruit, via via erachter gekomen dat je gewoon gratis kunt fietsen in Bangkok. Een soort van green project, en een super manier om ook de kleinere straatjes, wijkjes en het echte Bangkok te ontdekken. Je zou je bijna ergens anders wanen. Een totaal ander Bangkok dan in de omgeving van Koh San Road!

Vervolgens aan het einde van de ochtend naar het reisagentschapje, om te kijken of m’n stand-by inmiddels is omgezet in een ticket. En jawel! Het ticket voor de trein is geregeld, plus daarbij het kaartje voor de boot. Morgen reis ik verder richting het zuiden. Dan laat ik Bangkok even voor wat het is. Eerst nog uitchecken en me een paar uur vermaken, maar dat is van latere zorg. Ik gok dat het wellicht nog een paar uurtjes dakterras/zwembad worden, een heerlijke plek om te chillen. Kan ik mooi nog een beetje kleur oppikken, en dan op naar Hualampong Station, oftewel Bangkok CS. Daar pak ik begin van de avond de trein naar Chumphon. En ergens halverwege de nacht, alhoewel erg vroeg in de morgen beter klinkt, met de bus naar de pier waar vandaar de boot naar Koh Tao vertrekt!

Eenmaal daar aangekomen, kan ik eindelijk m’n tas ECHT uitpakken, en m’n kieuwen weer nat maken. Dan begint het echte nieuwe avontuur. Een nieuwe plek, een nieuw huisje, een nieuwe uitdaging.

Back to do what i love doing most…

Bijgekomen!

Wat kan slapen toch heerlijk zijn. En ik dacht dat ik tijdens de vluchten toch redelijk had geslapen, maar ik had wat moeite met opstaan vanmorgen. Het tijdsverschil van 6 uur (later) zal ermee te maken hebben, en moet even overschakelen in een ander ritme. Al zal dat in zo’n bruisende stad niet zo’n probleem zijn.

Maar goed, Bangkok, wat een wereldstad. ZOOOOOO groot. En dat begon al op het vliegveld. Heb toch al heel wat airports gezien, maar als je denkt dat schiphol groot is..... Zo vond ik Dubai bijvoorbeeld een waar shopping-walhalla, maar op bangkok heb je bijna een fiets nodig om van de aankomst hal alleen al naar de douane en bagageband te komen. En natuurlijk was ik niet de enige dus duurde het nogal lang voor ik eindelijk het vliegveld uit en af was.

Eenmaal buiten, snel een buskaartje gekocht, en op naar m’n hosteltje. Zoals gezegd eerst die tassen gedropt, wat heerlijk, en toen lekker opgefrist en even wat gegeten. Goddelijk! Ja, aan het eten zal het hier niet liggen :-) Toen nog even wat sfeer geproefd op de Koh San Road. Het hostel is helemaal prima, ligt vrij centraal, en op loopafstand van alles. Kamer is simpel, maar ruim en heeft alles wat ik nodig heb. En verder nog 2 prachtige kleine zwembaden op het dak, met uitzicht over de straatjes, de stad en de skyline.

Vandaag de stad een beetje verkent, verder gegaan waar ik was gebleven, al moet je dat niet heel letterlijk nemen. Bangkok is namelijk groot, heel erg groot! Er wonen hier dan ook zo’n 10 tot 15 miljoen (!) mensen… Dat zegt genoeg denk ik.

Allereerst terug gegaan naar een reisagentschapje waar ik gisteren langs kwam bij de bushaltestop, om m’n treinreis te boeken naar Chumphon. Vanuit daar kan ik dan vervolgens de boot pakken om op KOH TAO uit te komen. Maar ik sta stand-by, dus hopelijk hoor ik morgen of het gaat lukken om zaterdag verder te reizen. Zo niet, dan moet ik wat extra dagen blijven, maar ik kan me hier zeker nog wat dagen vermaken. Er is immers genoeg te zien en te doen. Verder inmiddels ook een simkaart kunnen scoren, dus er kan weer volop gebeld en ge-smst worden ;-)

Eenmaal aan de wandel leiden de straatjes je vanzelf langs prachtige tempels, boeddha-beelden en andere indrukwekkende gebouwen. Al zijn de straten van Bangkok zelf ook al een attractie op zich. Alleen het verkeer trekt al de aandacht. Overal bussen, taxi’s in de meest opvallende kleuren, scooters/motors op elke hoek, en natuurlijk de befaamde tuk-tuk. Dat is een open gemotoriseerde driewieler, voor max. 2 tot 3 personen. Rondreizen en ergens komen hier is dus absoluut geen probleem. Dan zijn er verder nog de waterbus, waarmee je een tocht kunt maken over de Chao Phaya River, die dwars door Bangkok stroomt. En de fiets, om zo ook nog een andere kant van Bangkok te zien, en op plekken te komen die anders moeilijk bereikbaar zijn. Eens kijken of dat morgen lukt om te doen!

Jeu gan ná :-)

BANGKOK

Sa-wa-dee! Ik ben er :-)

Het was een flinke reis, mede door her en der wat vertraging, maar I MADE IT! Net ingecheckt, de tassen gedropt, en even heerlijk gedoucht. Voel me weer helemaal fris en fruitig. Ga nu even lekker m'n curry eten en dan m'n bedje in!

Wordt snel vervolgd...

Daar gaan we weer!

Na een lange, lange tijd in NL trek ik er weer op uit! Het begon bijna te wennen weer ‘thuis’ te zijn, en heb de afgelopen weken dan ook met gemengde gevoelens rond gelopen. Maar het is tijd voor een nieuw avontuur. Terug het warme water in, terug naar ‘simple life’. De sneeuw laat ik achter me, een koffer vol dromen neem ik mee. De geweldige tijd koester ik, herinneringen blijven, en ga iedereen vast en zeker weer missen! Maar door alle intense momentjes van door de jaren heen, weet ik dat afscheid nemen niet bestaat! Ook al ben ik ver weg, stiekem toch altijd dichtbij.

Inmiddels ben ik in Dubai, een waar shopping-walhalla. Nieuwe gadgets, mooie spulletjes, hoop bling bling, en het zonnetje schijnt. De kou en de sneeuw lijkt al weer mijlenver weg, terwijl ik de afgelopen dagen nog in een door sneeuw bedolven Utrecht m’n laatste stop doorbracht. Maar in stijl, mét een heerlijk boerenkool stampotje, worst en spekjes, en een flesje wijn. En een avondje kolonisten :-).

Ik ben onderweg naar Thailand en wacht ik op m’n aansluitende vlucht naar Bangkok. Wat kan ik dan beter doen dan de tijd te doden door m’n website EINDELIJK weer wat nieuw leven in te blazen. Ik ga gewoon verder waar ik gebleven was.....

:-)