Daar is ie dan, ga er maar even lekker voor zitten :-)

Nou daar gaan we dan, want 't moet er nu toch maar es van gaan komen. Al hou ik wel m'n vingers gekruist (alhoewel dat nie echt makkelijk typt), want de verbinding is nog niet erg stabiel. Maar goed, we doen een (nieuwe) poging! En als 't goed blijft gaan hebben jullie weer es flink wat te lezen! En ik waarschijnlijk lamme vingers.....

De vlucht enzo was allemaal goed gegaan, daar was ik zo ongeveer gebleven denk, en het laatste stukje vanaf het vaste land van Honduras, ben ik op de ferry gestapt. Was wel even weer wat uurtjes wachten, maar ach, die laatste paar konden er ook nog wel bij. Daarbij had ik in El Salvador een hele leuke gast ontmoet waar ik vervolgens mee verder gereist ben tot aan La Ceiba. Hij ging weliswaar ook naar de ferry, maar naar Utila, het buureiland. En in La Ceiba kwamen daar nog es 3 gasten bij, en toevallig wel naar Roatan, ook met de ferry. Vanaf het vliegveld hebben we dus met z'n 5-en een taxi gescoord en zijn we naar de marina gereden. Nu was de marina op zich een beetje uitgestorven, nix gek als je zo'n 5 uur voor vertrek al aanwezig bent, maar we hebben ons daar uiteindelijk prima vermaakt. Van gezellig wat ouwehoeren, potje kaarten tot wat onderzoekstochten naar eten, we kwamen de tijd wel door. En vervolgens dus met z'n 4-en op de ferry gestapt op weg naar Roatan. De tocht was best ruw, er stond een aardig briesje, en de boot had er flink de sokken in. Maar na ongeveer een uurtje kwam het eiland al in zicht, mét een prachtige zonsondergang! Vervolgens nog even wachten op m'n bagage, maar voor ik er eigenlijk erg in had, werd ik van achteren besprongen door Michelle. Zo gaaf! En hoewel ik al wat had rondgekeken om te zien of m'n "taxi" er was, kwam dit totaal onverwachts, kon het amper geloven. Hup tassen in het busje, Peter en Steffi gelijk leren kennen, en op naar WEST END. Zij kwamen net van de duikschool en hadden dus even een tussenstop om mij op te pikken. Onderweg even gestopt voor een koud biertje, en na zo'n half uurtje kon ik eindelijk zeggen: he he ik ben d'r! M'n nieuwe plekkie voor de komende tijd (http://www.westendroatan.com/casadelsolPitcures.html). Vervolgens tassen gedropt en tja niet al te lang daarna compleet gecrashd op bed. Nie zo raar ook na zo'n reis..... Maar heel veel tijd om bij te komen van alles had ik echter niet. Weliswaar eigen schuld, ik had immers gewoon nee kunnen zeggen, maar net voor ik in m'n slaap palmboompjes wilde gaan tellen, had Peter gevraagd of ik op de duikschool daar wellicht een cursus over wilde nemen. En het kriebelde gewoon zo erg dat ik dus maar gelijk ja had gezegd. Een advanced open water, dus gewoon lekker duiken!

De volgende ochtend was 't dus vroeg opstaan, en hoewel ik echt zo gaar als een boterklontje was, bleek het toch makkelijker dan ik dacht. Gordijntjes open en toen zag ik eigenlijk pas hoe mooi het hier is! Geweldig groen, palmbomen in de tuin, kokosnoten en volop fruit aan de bomen, ontbijten met verse ananas, enz enz enz. Als je daar geen energie van krijgt..... Maar het feit dat we toch ook de nodige kilometers in het busje zaten, maakte het voor mij des te makkelijker nog een beetje bij te komen. Alle indrukken bewaarde ik maar voor de terugreis. Die dag dus heerlijk in het water gelegen, m'n nieuwe pak uitgeprobeerd en echt zo'n heerlijk pakkie! Ik blij, m'n student blij, de duikschool blij, én een uitnodiging de volgende dag nog lekker een keertje te komen duiken :-). Dus zo ook de volgende dag weer vroeg opgestaan en in het water gelegen. Toen heb ik echter ff student gespeeld bij Peter in z'n IDC, confined water en er vervolgens een duik aan vastgeplakt. Helemaal super! Maar ook retegaar, dus spulletjes gewassen en besloten de komende dagen lekker te gaan relaxen. En moet toegeven dat 't best aardig lukt, dat chillen en relaxen ;-).

Het vroege opstaan houden we erin. We gaan namelijk bijna elke ochtend even heerlijk zwemmen in zee. Rond 07.00 uur liggen we in het water. De eerste dag dat ik meeging was 't al zo super, dat ik een adelaarsrog en een schildpad spotte. Die zwommen gewoon gezellig een stukje mee. Schijnt ook heel normaal te zijn, dat die daar in de baai rondzwemmen. De keer erop zelfs een zeepaardje gevonden, dus tja het werkt best verslavend! En door het eerste ochtendje vroeg zwemmen, kwam het er zelfs van dat ik afgelopen zondag aan de triathlon heb meegedaan... In teamverband weliswaar, maar het zwemonderdeel was mijn ding. Tim, een vriend van Michelle, wilde namelijk heel graag meedoen aan de triathlon maar door een knieblessure niet in staat om te zwemmen en te lopen. Na die ochtend kwam ook het oude zwemclubgevoel weer behoorlijk boven, en gaven Michelle en Steffi me het laatste zetje. Maar ja, het was wel al over nog geen week! Echt veel tijd om te trainen was er dus niet. Uiteindelijk Chris, onze tijdelijke buurman en divemaster trainee, bereid gevonden om te lopen, dus het team was gevormt. En ja, met zo weinig training, maar zoveel lol konden we eigenlijk nix anders dan ons de WEST END RANDOMS te noemen. Zeg maar een bij mekaar geraapt... Maar wat een team uiteindelijk! Ik kwam als eerste dame uit het water :-), en zat in de kopgroep van de heren, vervolgens nam Tim over en fietste z'n benen letterlijk en figuurlijk uit z'n lijf om uiteindelijk met Chris als 2e over-all over de finish te komen. En alsof dat nog allemaal nie genoeg was, we werden gesponsord, hadden de hele dag gratis eten en drinken (bieren dus!) en er ook nog een mooi t-shirt en een petje aan over gehouden! Na de race ook heerlijk rond blijven hangen op het strand daar, totdat CJ ons oppikte met de boot. Jullie kunnen je vast wel een voorstelling maken.....

De volgende dag wel helemaal verrot en behoorlijk gaar (én spierpijn!) maar 't was 't zeker waard. Tussendoor nog een super leuk feestje gehad, Michelle en Steffie zijn instructeur geworden en Peter was jarig. En de afgelopen dagen heerlijk chillend doorgebracht. Lijkt wel vakantie ;-). Ontbijten met verse ananas, met wat meiden naar 't strand, de omgeving wat aan 't verkennen, hier en daar wat shoppen, zonsondergangen kijken bij Sun Downers, af en toe ergens happie eten en tenslotte gisteravond naar de bovenverdieping verhuist! En nu zelf kunnen koken, jihaa! (zie trouwens de eerder boven aangegeven link voor de foto's) Zit nu dan ook heerlijk met m'n voetjes over de reiling van de veranda achter m'n laptop. Alleen de hangmat ontbreekt nog. Maar die ga ik ongetwijfeld een dezer dagen scoren!!! Het ultieme tropicgevoel, en een hangmat mag hier toch eigenlijk ook niet ontbreken..... Vandaag gebruikt om echt uit te pakken en alles een beetje in en op te ruimen. Tevens beetje was gedaan en het lijkt erop dat ik m'n draaitje nu aardig heb gevonden.

Natuurlijk is m'n camera ook vaak bij me, en heb ik al de nodige foto's geschoten. Deze passen echter niet allemaal op m'n site, en dus ben ik bezig een online foto-album te maken welke ik zsm aan m'n website zal koppelen. Hierop is dus nog even het wachten! Toch alvast een klein voorproefje, of beter gezegd het vervolg van de vorige keer...