donderdag 25 december 2008
dinsdag 16 december 2008
Just start reading.....
Daar gaat ie dan, liggend in m'n hangmatje op de veranda, met m'n laptop op schoot. Uitkijkend over de prachtig groene tuin vol palmbomen, bananenplanten, mangoplanten en kokosnoten in overvloed. En dat alles met het zonnetje net doorkomend na een flinke regenbui. Een dag uit mijn leventje in de carribean, met een net vers aangesneden ananas als ontbijt. De deuren van m'n appartementje heerlijk open, een klein briesje zorgt voor een aangenaam gevoel. Het witte zand van het strand op de achtergrond, de azuurblauwe zee, palmbomen zachtjes wuivend met het geluid van de golven die zachtjes tegen de kust slaan: het 'bounty'-gevoel.
Ik denk aan thuis, aan Nederland, aan m'n familie, vriendjes en vriendinnetjes en besef hoe dankbaar ik ben voor alles wat ik heb, alles wat ik mee mag maken. Soms zo ver weg, maar altijd ergens in herinnering. Maar waar ik ook ben toch ook weer bijzondere mensjes om me heen, intense vriendschappen, omringt zijn door liefde. Wat is het leven toch mooi.
En dan is het december. Denkend aan Nederland is dit de maand van drukte, extra drukte zo rondom sinterklaas, natuurlijk ouwe sunder, maar ook kerst, en dan nog oud/nieuw. De kou, de soms ijzige wind, en de donkere dagen. Elk jaar hopend op dat hele kleine beetje sneeuw, of de rijp aan de bomen. Net genoeg om dat extra tintje aan de kerstsfeer te geven. Overal zie je de kerstboom aan, soms met pakjes eronder, de knusheid van de lichtjes, de warmte van de kaarsjes die branden, de gezelligheid die alles met zich mee brengt. December is en blijft een 'bijzondere' maand.
Hier in de carribean is het echter anders. Ook bijzonder, weliswaar op een iets andere manier, maar toch ook eigenlijk wel apart. Her en der staan de kerstbomen al opgetuigd, opritten worden druk versiert met lichtjes, de 'kerstsfeer' wordt gecreëerd. Maar hier is het warm, zonnig, buiten dik 30 graadjes en 't water warmt langzaamaan weer op. De mensen zijn blij! Het lijkt alsof het regenseizoen voorbij is :-).
MAAR, dit jaar wordt het een beetje een mix van beide..... IK KOM NAAR NL! Zo het woord is eruit. Ik verruil dit.....


tijdelijk voor dit........

maar vooral toch ook heel veel dit.....

Net na kerst laat ik de carribean even voor wat ze zijn en kom ik de kou tegemoet. Ik vlieg 27 december van Roatan naar Houston, en vervolgens een nachtvlucht richting Amsterdam-Schiphol, waar ik de 28e aankom rond 11.40 Nederlandse tijd. Dus kerst in de zon, en oud/nieuw in de kou, brrrrr. Maar ik kan niet wachten!!!
In Nederland staat me namelijk niet alleen maar kou te wachten. De warmte van m'n familie, m'n neefje en kersverse nichtje, vriendjes en vriendinnetjes......allemaal moeilijk te bevatten nu, niet in woorden te omschrijven, maar 't aftellen gaat beginnen. Holland, here i come :-)
Ik denk aan thuis, aan Nederland, aan m'n familie, vriendjes en vriendinnetjes en besef hoe dankbaar ik ben voor alles wat ik heb, alles wat ik mee mag maken. Soms zo ver weg, maar altijd ergens in herinnering. Maar waar ik ook ben toch ook weer bijzondere mensjes om me heen, intense vriendschappen, omringt zijn door liefde. Wat is het leven toch mooi.
En dan is het december. Denkend aan Nederland is dit de maand van drukte, extra drukte zo rondom sinterklaas, natuurlijk ouwe sunder, maar ook kerst, en dan nog oud/nieuw. De kou, de soms ijzige wind, en de donkere dagen. Elk jaar hopend op dat hele kleine beetje sneeuw, of de rijp aan de bomen. Net genoeg om dat extra tintje aan de kerstsfeer te geven. Overal zie je de kerstboom aan, soms met pakjes eronder, de knusheid van de lichtjes, de warmte van de kaarsjes die branden, de gezelligheid die alles met zich mee brengt. December is en blijft een 'bijzondere' maand.
Hier in de carribean is het echter anders. Ook bijzonder, weliswaar op een iets andere manier, maar toch ook eigenlijk wel apart. Her en der staan de kerstbomen al opgetuigd, opritten worden druk versiert met lichtjes, de 'kerstsfeer' wordt gecreëerd. Maar hier is het warm, zonnig, buiten dik 30 graadjes en 't water warmt langzaamaan weer op. De mensen zijn blij! Het lijkt alsof het regenseizoen voorbij is :-).
MAAR, dit jaar wordt het een beetje een mix van beide..... IK KOM NAAR NL! Zo het woord is eruit. Ik verruil dit.....

tijdelijk voor dit........
maar vooral toch ook heel veel dit.....
Net na kerst laat ik de carribean even voor wat ze zijn en kom ik de kou tegemoet. Ik vlieg 27 december van Roatan naar Houston, en vervolgens een nachtvlucht richting Amsterdam-Schiphol, waar ik de 28e aankom rond 11.40 Nederlandse tijd. Dus kerst in de zon, en oud/nieuw in de kou, brrrrr. Maar ik kan niet wachten!!!
In Nederland staat me namelijk niet alleen maar kou te wachten. De warmte van m'n familie, m'n neefje en kersverse nichtje, vriendjes en vriendinnetjes......allemaal moeilijk te bevatten nu, niet in woorden te omschrijven, maar 't aftellen gaat beginnen. Holland, here i come :-)
maandag 17 november 2008
Hellup, daar gaat de '2'
Vanwege het feit dat je maar één keer 30 wordt, ben ik momenteel even niet in de gelegenheid om alle achterstallige verhalen te delen ;-) maar druk bezig met meer leesvoer! Om de een of andere vage reden duurt dit feestje alleen iets langer dan 24 uur. Inclusief het tijdsverschil ben ik zelfs 31 uur jarig! Haha..... Wellicht was gisteravond al een voorproefje... Morgen komt de rest!
En hoewel ik zeker nú iedereen in NL toch wel even heel erg mis, ben ik toch wel heel dankbaar en blij met de waanzinnig lieve mensjes hier. Vriendschap is en blijft toch wel een heel mooi 'iets'.....
I guess, kleintjes worden groot! Maar of iedereen daar even blij mee is..., dit zei een vriendin van me een paar maanden geleden: Mijn jongste neefje is pas geleden 7 jaar geworden maar zou dolgraag 8 willen zijn omdat hij dan zelf op een kart mag rijden. Dan komt de leeftijd dat je op een brommertje rond mag rijden maar je toch liever 18 jaar oud wilt zijn om je rijbewijs te gaan halen en je in een “echte” auto kunt rijden. Ben je 18 dan wil je 21 zijn omdat je dan officieel volwassen bent. Ben je ondertussen de 30 gepasseerd dan wil je graag weer jonger zijn of in ieder geval de tijd even stop kunnen zetten. Tenminste, dat wilde ik heel graag! Tegen de tijd dat je 40 wordt kan je alleen nog maar met veel weemoed terug denken aan die goeie ouwe tijd!
En hoewel ik zeker nú iedereen in NL toch wel even heel erg mis, ben ik toch wel heel dankbaar en blij met de waanzinnig lieve mensjes hier. Vriendschap is en blijft toch wel een heel mooi 'iets'.....
PROOST
I guess, kleintjes worden groot! Maar of iedereen daar even blij mee is..., dit zei een vriendin van me een paar maanden geleden: Mijn jongste neefje is pas geleden 7 jaar geworden maar zou dolgraag 8 willen zijn omdat hij dan zelf op een kart mag rijden. Dan komt de leeftijd dat je op een brommertje rond mag rijden maar je toch liever 18 jaar oud wilt zijn om je rijbewijs te gaan halen en je in een “echte” auto kunt rijden. Ben je 18 dan wil je 21 zijn omdat je dan officieel volwassen bent. Ben je ondertussen de 30 gepasseerd dan wil je graag weer jonger zijn of in ieder geval de tijd even stop kunnen zetten. Tenminste, dat wilde ik heel graag! Tegen de tijd dat je 40 wordt kan je alleen nog maar met veel weemoed terug denken aan die goeie ouwe tijd!
Genietend van de laatste uurtjes 29 zijn, zeggen ze dat 't leven pas begint bij 30!..
LOVE LOVE -XXX-
LOVE LOVE -XXX-
dinsdag 11 november 2008
Hello world!
Tjonge, jonge, jonge... das toch even lang geleden! But yesm, i'm still alive :-) En hoewel 't misschien super lang geleden lijkt, en het wellicht ook wel is (oops), of dat het komt doordat 't allemaal een beetje 'gewoon' lijkt te worden dat ik dit leventje heb, besef ik dat het voor iedereen toch niet zo gewoontjes is en misschien wel super leuk om een beetje op de hoogte te blijven van m'n reilen en zeilen..... Ja, de hoogste tijd voor een update, dus wat dat betreft kunnen er ook weer berichtjes achtergelaten worden ;-)!
Maar waar nu te beginnen? Das eigenlijk zo makkelijk nog niet. Dat valt tegen... Want aan de ene kant heb ik het gevoel niet zo super veel beleefd te hebben in de afgelopen maanden, of misschien niets super speciaals, en toch aan de andere kant denk ik jeetje wat is er veel gebeurd de afgelopen tijd. Het tijdsverschil werkt ook niet echt mee, net als de internetverbinding en de stroomvoorziening. Wat dat betreft is het soms echt even back to basic, maar toch ook wel erg lekker af en toe! En tja, hoe makkelijk is het dan om alles maar wat op z'n beloop te laten... Geen excuus, maar toch geen bericht is goed bericht! :-)
Potverdikkempie, ik denk toch echt dat ik nu eerst moet zorgen dat ik thuis in m'n hangmatje lig... meestal komen de woorden dan vanzelf. Nu ben ik al tig keer bij m'n laptop vandaan gelopen om een begin te vinden. Ik vrees dat ik nog even verder moet zoeken..... but i'll be back soon!
Maar waar nu te beginnen? Das eigenlijk zo makkelijk nog niet. Dat valt tegen... Want aan de ene kant heb ik het gevoel niet zo super veel beleefd te hebben in de afgelopen maanden, of misschien niets super speciaals, en toch aan de andere kant denk ik jeetje wat is er veel gebeurd de afgelopen tijd. Het tijdsverschil werkt ook niet echt mee, net als de internetverbinding en de stroomvoorziening. Wat dat betreft is het soms echt even back to basic, maar toch ook wel erg lekker af en toe! En tja, hoe makkelijk is het dan om alles maar wat op z'n beloop te laten... Geen excuus, maar toch geen bericht is goed bericht! :-)
Potverdikkempie, ik denk toch echt dat ik nu eerst moet zorgen dat ik thuis in m'n hangmatje lig... meestal komen de woorden dan vanzelf. Nu ben ik al tig keer bij m'n laptop vandaan gelopen om een begin te vinden. Ik vrees dat ik nog even verder moet zoeken..... but i'll be back soon!
woensdag 2 juli 2008
A beautiful moment, alweer 3 jaar geleden!
02-07-'05
Familie, vrienden en bekenden zullen het zich wellicht nog kunnen herinneren... Wat zomaar een heerlijke zomerdag leek, werd een werkelijk prachtig moment. Zoveel liefde, warmte en geluk! Miek & Xan, de tijd lijkt voorbij te vliegen maar inmiddels is het wel echt huisje (nieuw huisje, back to Hellevoet), boompje (wellicht inmiddels volop in aanplant, of toch gewoon lekker grote tegels), beestje (naja, kindjes dan), helemaal super! Maar zo'n super moment blijft toch mooi, heel erg mooi, dus van harte!!! Miss you loads, maar gelukkig heb ik, zelfs al ben ik momenteel aan de andere kant van de wereld, deze... om nooit te vergeten :-)
always in my heart! love love, dikke kuzz -xxx-
zondag 22 juni 2008
En weer een jarig zussie.....oeps zus ;-)
Lang zal ze leven,
lang zal ze leven,
lang zal ze leven in de gloria
in de gloria
in de gloria!
Hieperdepiep hoera :-)
Sjakie, ook jij van harte gefeliciteerd en nog vele jaartjes. Ik hoop je nog even online te kunnen vinden, zeker nu ik vrij ben vandaag, maar denk aan je! Hele dikke drive ;-)
lang zal ze leven,
lang zal ze leven in de gloria
in de gloria
in de gloria!
Hieperdepiep hoera :-)
Sjakie, ook jij van harte gefeliciteerd en nog vele jaartjes. Ik hoop je nog even online te kunnen vinden, zeker nu ik vrij ben vandaag, maar denk aan je! Hele dikke drive ;-)
kus kus.....
zaterdag 24 mei 2008
Hiep, hiep, hoera, m'n zussie is jarig :-)
Lang zal ze leven,
lang zal ze leven,
lang zal ze leven in de gloria
in de gloria
in de gloria!
Hieperdepiep hoera :-)
Lieverd, van harte gefeliciteerd en nog vele jaartjes. Ik hoop je nog even online te kunnen vinden, maar ook in gedachte ben ik erbij. Proost schatzie. Kus kus kus.....
Miss you, maar een hele dikke knuffel!
love love, always
-xxx-
zondag 11 mei 2008
Eventjes speciaal voor m'n mammie!
Zo ver weg, maar stiekem toch dichtbij :-) In gedachte ben ik nu heel eventjes thuis... maar een hele fijne moederdag! Een dikke kus en knuffel vanuit de carribean
donderdag 8 mei 2008
Daar is ie dan, ga er maar even lekker voor zitten :-)
Nou daar gaan we dan, want 't moet er nu toch maar es van gaan komen. Al hou ik wel m'n vingers gekruist (alhoewel dat nie echt makkelijk typt), want de verbinding is nog niet erg stabiel. Maar goed, we doen een (nieuwe) poging! En als 't goed blijft gaan hebben jullie weer es flink wat te lezen! En ik waarschijnlijk lamme vingers.....
De vlucht enzo was allemaal goed gegaan, daar was ik zo ongeveer gebleven denk, en het laatste stukje vanaf het vaste land van Honduras, ben ik op de ferry gestapt. Was wel even weer wat uurtjes wachten, maar ach, die laatste paar konden er ook nog wel bij. Daarbij had ik in El Salvador een hele leuke gast ontmoet waar ik vervolgens mee verder gereist ben tot aan La Ceiba. Hij ging weliswaar ook naar de ferry, maar naar Utila, het buureiland. En in La Ceiba kwamen daar nog es 3 gasten bij, en toevallig wel naar Roatan, ook met de ferry. Vanaf het vliegveld hebben we dus met z'n 5-en een taxi gescoord en zijn we naar de marina gereden. Nu was de marina op zich een beetje uitgestorven, nix gek als je zo'n 5 uur voor vertrek al aanwezig bent, maar we hebben ons daar uiteindelijk prima vermaakt. Van gezellig wat ouwehoeren, potje kaarten tot wat onderzoekstochten naar eten, we kwamen de tijd wel door. En vervolgens dus met z'n 4-en op de ferry gestapt op weg naar Roatan. De tocht was best ruw, er stond een aardig briesje, en de boot had er flink de sokken in. Maar na ongeveer een uurtje kwam het eiland al in zicht, mét een prachtige zonsondergang! Vervolgens nog even wachten op m'n bagage, maar voor ik er eigenlijk erg in had, werd ik van achteren besprongen door Michelle. Zo gaaf! En hoewel ik al wat had rondgekeken om te zien of m'n "taxi" er was, kwam dit totaal onverwachts, kon het amper geloven. Hup tassen in het busje, Peter en Steffi gelijk leren kennen, en op naar WEST END. Zij kwamen net van de duikschool en hadden dus even een tussenstop om mij op te pikken. Onderweg even gestopt voor een koud biertje, en na zo'n half uurtje kon ik eindelijk zeggen: he he ik ben d'r! M'n nieuwe plekkie voor de komende tijd (http://www.westendroatan.com/casadelsolPitcures.html). Vervolgens tassen gedropt en tja niet al te lang daarna compleet gecrashd op bed. Nie zo raar ook na zo'n reis..... Maar heel veel tijd om bij te komen van alles had ik echter niet. Weliswaar eigen schuld, ik had immers gewoon nee kunnen zeggen, maar net voor ik in m'n slaap palmboompjes wilde gaan tellen, had Peter gevraagd of ik op de duikschool daar wellicht een cursus over wilde nemen. En het kriebelde gewoon zo erg dat ik dus maar gelijk ja had gezegd. Een advanced open water, dus gewoon lekker duiken!
De volgende ochtend was 't dus vroeg opstaan, en hoewel ik echt zo gaar als een boterklontje was, bleek het toch makkelijker dan ik dacht. Gordijntjes open en toen zag ik eigenlijk pas hoe mooi het hier is! Geweldig groen, palmbomen in de tuin, kokosnoten en volop fruit aan de bomen, ontbijten met verse ananas, enz enz enz. Als je daar geen energie van krijgt..... Maar het feit dat we toch ook de nodige kilometers in het busje zaten, maakte het voor mij des te makkelijker nog een beetje bij te komen. Alle indrukken bewaarde ik maar voor de terugreis. Die dag dus heerlijk in het water gelegen, m'n nieuwe pak uitgeprobeerd en echt zo'n heerlijk pakkie! Ik blij, m'n student blij, de duikschool blij, én een uitnodiging de volgende dag nog lekker een keertje te komen duiken :-). Dus zo ook de volgende dag weer vroeg opgestaan en in het water gelegen. Toen heb ik echter ff student gespeeld bij Peter in z'n IDC, confined water en er vervolgens een duik aan vastgeplakt. Helemaal super! Maar ook retegaar, dus spulletjes gewassen en besloten de komende dagen lekker te gaan relaxen. En moet toegeven dat 't best aardig lukt, dat chillen en relaxen ;-).
Het vroege opstaan houden we erin. We gaan namelijk bijna elke ochtend even heerlijk zwemmen in zee. Rond 07.00 uur liggen we in het water. De eerste dag dat ik meeging was 't al zo super, dat ik een adelaarsrog en een schildpad spotte. Die zwommen gewoon gezellig een stukje mee. Schijnt ook heel normaal te zijn, dat die daar in de baai rondzwemmen. De keer erop zelfs een zeepaardje gevonden, dus tja het werkt best verslavend! En door het eerste ochtendje vroeg zwemmen, kwam het er zelfs van dat ik afgelopen zondag aan de triathlon heb meegedaan... In teamverband weliswaar, maar het zwemonderdeel was mijn ding. Tim, een vriend van Michelle, wilde namelijk heel graag meedoen aan de triathlon maar door een knieblessure niet in staat om te zwemmen en te lopen. Na die ochtend kwam ook het oude zwemclubgevoel weer behoorlijk boven, en gaven Michelle en Steffi me het laatste zetje. Maar ja, het was wel al over nog geen week! Echt veel tijd om te trainen was er dus niet. Uiteindelijk Chris, onze tijdelijke buurman en divemaster trainee, bereid gevonden om te lopen, dus het team was gevormt. En ja, met zo weinig training, maar zoveel lol konden we eigenlijk nix anders dan ons de WEST END RANDOMS te noemen. Zeg maar een bij mekaar geraapt... Maar wat een team uiteindelijk! Ik kwam als eerste dame uit het water :-), en zat in de kopgroep van de heren, vervolgens nam Tim over en fietste z'n benen letterlijk en figuurlijk uit z'n lijf om uiteindelijk met Chris als 2e over-all over de finish te komen. En alsof dat nog allemaal nie genoeg was, we werden gesponsord, hadden de hele dag gratis eten en drinken (bieren dus!) en er ook nog een mooi t-shirt en een petje aan over gehouden! Na de race ook heerlijk rond blijven hangen op het strand daar, totdat CJ ons oppikte met de boot. Jullie kunnen je vast wel een voorstelling maken.....
De volgende dag wel helemaal verrot en behoorlijk gaar (én spierpijn!) maar 't was 't zeker waard. Tussendoor nog een super leuk feestje gehad, Michelle en Steffie zijn instructeur geworden en Peter was jarig. En de afgelopen dagen heerlijk chillend doorgebracht. Lijkt wel vakantie ;-). Ontbijten met verse ananas, met wat meiden naar 't strand, de omgeving wat aan 't verkennen, hier en daar wat shoppen, zonsondergangen kijken bij Sun Downers, af en toe ergens happie eten en tenslotte gisteravond naar de bovenverdieping verhuist! En nu zelf kunnen koken, jihaa! (zie trouwens de eerder boven aangegeven link voor de foto's) Zit nu dan ook heerlijk met m'n voetjes over de reiling van de veranda achter m'n laptop. Alleen de hangmat ontbreekt nog. Maar die ga ik ongetwijfeld een dezer dagen scoren!!! Het ultieme tropicgevoel, en een hangmat mag hier toch eigenlijk ook niet ontbreken..... Vandaag gebruikt om echt uit te pakken en alles een beetje in en op te ruimen. Tevens beetje was gedaan en het lijkt erop dat ik m'n draaitje nu aardig heb gevonden.
Natuurlijk is m'n camera ook vaak bij me, en heb ik al de nodige foto's geschoten. Deze passen echter niet allemaal op m'n site, en dus ben ik bezig een online foto-album te maken welke ik zsm aan m'n website zal koppelen. Hierop is dus nog even het wachten! Toch alvast een klein voorproefje, of beter gezegd het vervolg van de vorige keer...


De vlucht enzo was allemaal goed gegaan, daar was ik zo ongeveer gebleven denk, en het laatste stukje vanaf het vaste land van Honduras, ben ik op de ferry gestapt. Was wel even weer wat uurtjes wachten, maar ach, die laatste paar konden er ook nog wel bij. Daarbij had ik in El Salvador een hele leuke gast ontmoet waar ik vervolgens mee verder gereist ben tot aan La Ceiba. Hij ging weliswaar ook naar de ferry, maar naar Utila, het buureiland. En in La Ceiba kwamen daar nog es 3 gasten bij, en toevallig wel naar Roatan, ook met de ferry. Vanaf het vliegveld hebben we dus met z'n 5-en een taxi gescoord en zijn we naar de marina gereden. Nu was de marina op zich een beetje uitgestorven, nix gek als je zo'n 5 uur voor vertrek al aanwezig bent, maar we hebben ons daar uiteindelijk prima vermaakt. Van gezellig wat ouwehoeren, potje kaarten tot wat onderzoekstochten naar eten, we kwamen de tijd wel door. En vervolgens dus met z'n 4-en op de ferry gestapt op weg naar Roatan. De tocht was best ruw, er stond een aardig briesje, en de boot had er flink de sokken in. Maar na ongeveer een uurtje kwam het eiland al in zicht, mét een prachtige zonsondergang! Vervolgens nog even wachten op m'n bagage, maar voor ik er eigenlijk erg in had, werd ik van achteren besprongen door Michelle. Zo gaaf! En hoewel ik al wat had rondgekeken om te zien of m'n "taxi" er was, kwam dit totaal onverwachts, kon het amper geloven. Hup tassen in het busje, Peter en Steffi gelijk leren kennen, en op naar WEST END. Zij kwamen net van de duikschool en hadden dus even een tussenstop om mij op te pikken. Onderweg even gestopt voor een koud biertje, en na zo'n half uurtje kon ik eindelijk zeggen: he he ik ben d'r! M'n nieuwe plekkie voor de komende tijd (http://www.westendroatan.com/casadelsolPitcures.html). Vervolgens tassen gedropt en tja niet al te lang daarna compleet gecrashd op bed. Nie zo raar ook na zo'n reis..... Maar heel veel tijd om bij te komen van alles had ik echter niet. Weliswaar eigen schuld, ik had immers gewoon nee kunnen zeggen, maar net voor ik in m'n slaap palmboompjes wilde gaan tellen, had Peter gevraagd of ik op de duikschool daar wellicht een cursus over wilde nemen. En het kriebelde gewoon zo erg dat ik dus maar gelijk ja had gezegd. Een advanced open water, dus gewoon lekker duiken!
De volgende ochtend was 't dus vroeg opstaan, en hoewel ik echt zo gaar als een boterklontje was, bleek het toch makkelijker dan ik dacht. Gordijntjes open en toen zag ik eigenlijk pas hoe mooi het hier is! Geweldig groen, palmbomen in de tuin, kokosnoten en volop fruit aan de bomen, ontbijten met verse ananas, enz enz enz. Als je daar geen energie van krijgt..... Maar het feit dat we toch ook de nodige kilometers in het busje zaten, maakte het voor mij des te makkelijker nog een beetje bij te komen. Alle indrukken bewaarde ik maar voor de terugreis. Die dag dus heerlijk in het water gelegen, m'n nieuwe pak uitgeprobeerd en echt zo'n heerlijk pakkie! Ik blij, m'n student blij, de duikschool blij, én een uitnodiging de volgende dag nog lekker een keertje te komen duiken :-). Dus zo ook de volgende dag weer vroeg opgestaan en in het water gelegen. Toen heb ik echter ff student gespeeld bij Peter in z'n IDC, confined water en er vervolgens een duik aan vastgeplakt. Helemaal super! Maar ook retegaar, dus spulletjes gewassen en besloten de komende dagen lekker te gaan relaxen. En moet toegeven dat 't best aardig lukt, dat chillen en relaxen ;-).
Het vroege opstaan houden we erin. We gaan namelijk bijna elke ochtend even heerlijk zwemmen in zee. Rond 07.00 uur liggen we in het water. De eerste dag dat ik meeging was 't al zo super, dat ik een adelaarsrog en een schildpad spotte. Die zwommen gewoon gezellig een stukje mee. Schijnt ook heel normaal te zijn, dat die daar in de baai rondzwemmen. De keer erop zelfs een zeepaardje gevonden, dus tja het werkt best verslavend! En door het eerste ochtendje vroeg zwemmen, kwam het er zelfs van dat ik afgelopen zondag aan de triathlon heb meegedaan... In teamverband weliswaar, maar het zwemonderdeel was mijn ding. Tim, een vriend van Michelle, wilde namelijk heel graag meedoen aan de triathlon maar door een knieblessure niet in staat om te zwemmen en te lopen. Na die ochtend kwam ook het oude zwemclubgevoel weer behoorlijk boven, en gaven Michelle en Steffi me het laatste zetje. Maar ja, het was wel al over nog geen week! Echt veel tijd om te trainen was er dus niet. Uiteindelijk Chris, onze tijdelijke buurman en divemaster trainee, bereid gevonden om te lopen, dus het team was gevormt. En ja, met zo weinig training, maar zoveel lol konden we eigenlijk nix anders dan ons de WEST END RANDOMS te noemen. Zeg maar een bij mekaar geraapt... Maar wat een team uiteindelijk! Ik kwam als eerste dame uit het water :-), en zat in de kopgroep van de heren, vervolgens nam Tim over en fietste z'n benen letterlijk en figuurlijk uit z'n lijf om uiteindelijk met Chris als 2e over-all over de finish te komen. En alsof dat nog allemaal nie genoeg was, we werden gesponsord, hadden de hele dag gratis eten en drinken (bieren dus!) en er ook nog een mooi t-shirt en een petje aan over gehouden! Na de race ook heerlijk rond blijven hangen op het strand daar, totdat CJ ons oppikte met de boot. Jullie kunnen je vast wel een voorstelling maken.....
De volgende dag wel helemaal verrot en behoorlijk gaar (én spierpijn!) maar 't was 't zeker waard. Tussendoor nog een super leuk feestje gehad, Michelle en Steffie zijn instructeur geworden en Peter was jarig. En de afgelopen dagen heerlijk chillend doorgebracht. Lijkt wel vakantie ;-). Ontbijten met verse ananas, met wat meiden naar 't strand, de omgeving wat aan 't verkennen, hier en daar wat shoppen, zonsondergangen kijken bij Sun Downers, af en toe ergens happie eten en tenslotte gisteravond naar de bovenverdieping verhuist! En nu zelf kunnen koken, jihaa! (zie trouwens de eerder boven aangegeven link voor de foto's) Zit nu dan ook heerlijk met m'n voetjes over de reiling van de veranda achter m'n laptop. Alleen de hangmat ontbreekt nog. Maar die ga ik ongetwijfeld een dezer dagen scoren!!! Het ultieme tropicgevoel, en een hangmat mag hier toch eigenlijk ook niet ontbreken..... Vandaag gebruikt om echt uit te pakken en alles een beetje in en op te ruimen. Tevens beetje was gedaan en het lijkt erop dat ik m'n draaitje nu aardig heb gevonden.
Natuurlijk is m'n camera ook vaak bij me, en heb ik al de nodige foto's geschoten. Deze passen echter niet allemaal op m'n site, en dus ben ik bezig een online foto-album te maken welke ik zsm aan m'n website zal koppelen. Hierop is dus nog even het wachten! Toch alvast een klein voorproefje, of beter gezegd het vervolg van de vorige keer...

dinsdag 6 mei 2008
Stay tuned... update volgt zsm!
Het internet hier is (nog) niet altijd even goed in de lucht maar er volgt zo spoedig mogelijk een update! I will keep you posted :-) Sorry dat jullie geduld nog wat langer op de proef wordt gesteld.....
Maar het is hier fantastisch!
-xxx-
dinsdag 29 april 2008
Roatan, een waar paradijsje op aarde!
Voor ik echt begin wil ik allereerst iedereen even heel erg bedanken voor alle lieve emailtjes, smsjes, krabbels en reacties op hyves, en degene op m'n website! En ik snap dat jullie ook allemaal retenieuwsgierig zijn naar hoe het hier is, maar echt: FUCK, this is truely paradise. De hoogste tijd dus om eens wat te schrijven over Roatan. Want waar ligt het eigenlijk?.....
Nou hier dus!


Zo'n 65 kilometer ten noorden van de kust van Honduras liggen de Bay Islands, een grote eilandengroep met 3 hoofdeilanden (Roatan, Utila en Guanaja), 3 kleinere eilandjes (Barbareta, Morat en Helene) en nog zo'n 65 inimini eilandjes, zeg maar atollen. Vervolgens tussen deze eilandengroep en de kust van Honduras is Cayos Cochinos te vinden. Al deze eilanden zijn omgeven door een groot riffensysteem, welke onderdeel is van het 2 na grootste rif ter wereld. Dit rif is tevens een van de grootste onderwaterwerelden in het Carribisch gebied als je praat over koralen en het visleven. Roatan is het grootste eiland van de Bay Islands met zo'n lengte van rond de 50 km en een breedte van rond de 2 tot 4 km.
Een hele kleine indruk van het eiland zelf mag dan ook niet ontbreken, dus bij deze het uitzicht, de straten, het strand, de zee, en bovenal ook de prachtige natuur! De supergave zonsondergang bewaar ik nog even voor later, maar zeg nou zelf. Is dit heaven on earth?!.....





Nou hier dus!


Zo'n 65 kilometer ten noorden van de kust van Honduras liggen de Bay Islands, een grote eilandengroep met 3 hoofdeilanden (Roatan, Utila en Guanaja), 3 kleinere eilandjes (Barbareta, Morat en Helene) en nog zo'n 65 inimini eilandjes, zeg maar atollen. Vervolgens tussen deze eilandengroep en de kust van Honduras is Cayos Cochinos te vinden. Al deze eilanden zijn omgeven door een groot riffensysteem, welke onderdeel is van het 2 na grootste rif ter wereld. Dit rif is tevens een van de grootste onderwaterwerelden in het Carribisch gebied als je praat over koralen en het visleven. Roatan is het grootste eiland van de Bay Islands met zo'n lengte van rond de 50 km en een breedte van rond de 2 tot 4 km.
Een hele kleine indruk van het eiland zelf mag dan ook niet ontbreken, dus bij deze het uitzicht, de straten, het strand, de zee, en bovenal ook de prachtige natuur! De supergave zonsondergang bewaar ik nog even voor later, maar zeg nou zelf. Is dit heaven on earth?!.....






zondag 27 april 2008
De reis.....
Wat een avontuur!... maar hierbij het vervolg van New York:
Daar zit ik dan, wederom op het vliegveld van NEW YORK (JFK). En om jullie op de hoogte te houden van alle belevenissen tot nu toe, en om de tijd (voor mij) een beetje te doden, krijgen jullie flink wat leesvoer ;-). Afhankelijk van hoelang ik overal moet wachten, en of ik genoeg batterij heb op m’n laptop (alhoewel, m’n voltomvormer zit al in het stopcontact!), hierbij het vervolg van m’n reis…..
Hoe de reis er in totaal uitziet heb ik nog niet eens echt verteld. Maar heb nu alle tijd zou ik zeggen! Op het moment ben ik weer op het vliegveld JFK en heb net m’n tassen ingecheckt. Nu maar hopen dat ze net als ik alle vluchten meekomen, ik moet namelijk nog een aantal keren overstappen. De langste vlucht heb ik weliswaar al achter de rug, maar eer ik eindelijk aankom op Roatan zal de dag ook al aardig voorbij zijn. Ben zonder problemen door de douane, ja hoe is het mogelijk, en inmiddels neergeploft bij de gate. Wel lekker rustig, want hoe mega groot het hier ook is, ’s nachts is er weinig te beleven. Het lijkt wel uitgestorven! Maar ja, wat wil je zo rond de klok van 01.00 uur. Kan wat dat betreft ook niet anders zeggen dan dat ik super blij ben dat ik toch een hotelletje had geboekt. Was weliswaar kort, maar het bed was heerlijk, heb zeker wat uurtjes erg lekker geslapen, en de douche was ook niet verkeerd. Ben weer fris en fruitig en op voor de volgende reisdag!
De vluchten zijn op zich niet al te lang meer, wellicht de eerstvolgende nog even met zo’n 3 uur, en afhankelijk van het tijdsverschil komt er nog eens 2 uur bij. Nog meer tijdsverschil dus! Maar nu eerst naar El Salvador, naast Guatamala en onderaan Honduras. Niet echt heel ver meer. Eenmaal aangekomen in El Salvador (San Salvador om precies te zijn), heb ik ruim een uur de tijd om over te stappen op de volgende vlucht. Vanuit El Salvador vlieg ik namelijk door richting San Pedro Sula, oftewel Honduras. En aangezien Roatan voor de kust van Honduras ligt, begint het wat te worden. In San Pedro Sula voor de verandering maar weer eens overstappen, nu maar met zo’n 45 minuten ertussen, en richting La Ceiba. De laatste en kortste vlucht met maar zo’n 40 minuten. Ook nix gek als je bedenkt dat dit een vlucht binnen Honduras is. En hoewel het vliegen er dan op zit, is de kustplaats La Ceiba niet de eindbestemming. Afhankelijk van hoe het allemaal verloopt, wil ik daar uiteindelijk de ferry richting Roatan pakken, welke rond 15.30 uur vertrekt. En dan zou ik dus rond zonsondergang aan moeten komen!
Een hele reis, maar in het kort klinkt het misschien wat beter:
Dusseldorf – New York (JFK)
New York (JFK) – San Salvador (El Salvador)
San Salvador – San Pedro Sula (Honduras)
San Pedro Sula – La Ceiba (Honduras)
La Ceiba – Roatan (Bay Islands)
Enne ’t lijkt wel op een ‘reismarathon’, MAAR HET KAN OOK ZONDER AL DEZE STOPS! Maar als je het doet, moet je het goed doen! Toch? Nee zonder gekheid, het kan echt anders en bijna rechtstreeks. Maar voor mij was dit de goedkoopste manier, een geweldig avontuur en ’t lijkt me super om met zonsondergang met de boot aan te komen op Roatan, ook wel bekend als Johny Depp Island.
Als jullie dit allemaal gelezen hebben, ben ik dus goed en wel aangekomen op Roatan. Een waar paradijs. Maar hoe het eiland er precies uitziet en waar het exact ligt? Dat lezen jullie de volgende keer! Zou wederom zeggen: WORDT VERVOLGD! Stay tuned :-)
Daar zit ik dan, wederom op het vliegveld van NEW YORK (JFK). En om jullie op de hoogte te houden van alle belevenissen tot nu toe, en om de tijd (voor mij) een beetje te doden, krijgen jullie flink wat leesvoer ;-). Afhankelijk van hoelang ik overal moet wachten, en of ik genoeg batterij heb op m’n laptop (alhoewel, m’n voltomvormer zit al in het stopcontact!), hierbij het vervolg van m’n reis…..
Hoe de reis er in totaal uitziet heb ik nog niet eens echt verteld. Maar heb nu alle tijd zou ik zeggen! Op het moment ben ik weer op het vliegveld JFK en heb net m’n tassen ingecheckt. Nu maar hopen dat ze net als ik alle vluchten meekomen, ik moet namelijk nog een aantal keren overstappen. De langste vlucht heb ik weliswaar al achter de rug, maar eer ik eindelijk aankom op Roatan zal de dag ook al aardig voorbij zijn. Ben zonder problemen door de douane, ja hoe is het mogelijk, en inmiddels neergeploft bij de gate. Wel lekker rustig, want hoe mega groot het hier ook is, ’s nachts is er weinig te beleven. Het lijkt wel uitgestorven! Maar ja, wat wil je zo rond de klok van 01.00 uur. Kan wat dat betreft ook niet anders zeggen dan dat ik super blij ben dat ik toch een hotelletje had geboekt. Was weliswaar kort, maar het bed was heerlijk, heb zeker wat uurtjes erg lekker geslapen, en de douche was ook niet verkeerd. Ben weer fris en fruitig en op voor de volgende reisdag!
De vluchten zijn op zich niet al te lang meer, wellicht de eerstvolgende nog even met zo’n 3 uur, en afhankelijk van het tijdsverschil komt er nog eens 2 uur bij. Nog meer tijdsverschil dus! Maar nu eerst naar El Salvador, naast Guatamala en onderaan Honduras. Niet echt heel ver meer. Eenmaal aangekomen in El Salvador (San Salvador om precies te zijn), heb ik ruim een uur de tijd om over te stappen op de volgende vlucht. Vanuit El Salvador vlieg ik namelijk door richting San Pedro Sula, oftewel Honduras. En aangezien Roatan voor de kust van Honduras ligt, begint het wat te worden. In San Pedro Sula voor de verandering maar weer eens overstappen, nu maar met zo’n 45 minuten ertussen, en richting La Ceiba. De laatste en kortste vlucht met maar zo’n 40 minuten. Ook nix gek als je bedenkt dat dit een vlucht binnen Honduras is. En hoewel het vliegen er dan op zit, is de kustplaats La Ceiba niet de eindbestemming. Afhankelijk van hoe het allemaal verloopt, wil ik daar uiteindelijk de ferry richting Roatan pakken, welke rond 15.30 uur vertrekt. En dan zou ik dus rond zonsondergang aan moeten komen!
Een hele reis, maar in het kort klinkt het misschien wat beter:
Dusseldorf – New York (JFK)
New York (JFK) – San Salvador (El Salvador)
San Salvador – San Pedro Sula (Honduras)
San Pedro Sula – La Ceiba (Honduras)
La Ceiba – Roatan (Bay Islands)
Enne ’t lijkt wel op een ‘reismarathon’, MAAR HET KAN OOK ZONDER AL DEZE STOPS! Maar als je het doet, moet je het goed doen! Toch? Nee zonder gekheid, het kan echt anders en bijna rechtstreeks. Maar voor mij was dit de goedkoopste manier, een geweldig avontuur en ’t lijkt me super om met zonsondergang met de boot aan te komen op Roatan, ook wel bekend als Johny Depp Island.
Als jullie dit allemaal gelezen hebben, ben ik dus goed en wel aangekomen op Roatan. Een waar paradijs. Maar hoe het eiland er precies uitziet en waar het exact ligt? Dat lezen jullie de volgende keer! Zou wederom zeggen: WORDT VERVOLGD! Stay tuned :-)
donderdag 24 april 2008
NEW YORK
Sprakeloos..... dat ben ik even van alle indrukken! Wauw! En wat een dag! Want hoewel het hier nu momenteel 6 uurtjes eerder is dan in NL, is het voor mij toch eigenlijk gewoon middernacht. Maar gelukkig heb ik een hotelletje geboekt vlak bij het vliegveld, en ook nog met gratis WIFI, dus vandaar gelijk maar even een berichtje vanuit 'the big apple' New York, om te laten weten dat het eerste deel van m'n reis er op zit en ik veilig ben aangekomen :-). Een heel avontuur toch weer!
Gisteravond, of nee door het tijdsverschil maar even in dagen praten, das makkelijker... woensdagavond begon het eigenlijk allemaal. Na eerst m'n tassen te hebben ingepakt en nog wat laatste dingetjes gedaan te hebben, was de week in NL alweer voorbij en voor mij ging het nieuwe avontuur beginnen. Samen met pap de laatste boot gepakt richting Alkmaar, waar we nog even wat uurtjes slaap hebben gepakt voor we de donderdagochtend vroeg richting Dusseldorf reden. Even voor 6-en reden we Alkmaar uit, op weg naar Duitsland. En gelukkig niet al te veel file gehad, alhoewel het eigenlijk geen file te noemen was, her en der wat langzaam rijden enzo. Onderweg nog even een bakkie gehaald tot we rond een uur of 10.15 aankwamen op t vliegveld. Hoewel de vlucht nog niet op het bord stond (paste nie), zijn we gelijk maar naar de balie gelopen. En paps wist direct de weg. Die had vorige week immers nog even de tijd gehad om het vliegveld es goed te verkennen, toen ze me oppikte vanuit Egypte. Ja das nog maar een kleine week geleden. Onwerkelijk ook nog een beetje.....
Tja en toen het inchecken. Altijd leuk! Denk je namelijk netjes 2 stuks bagage mee te nemen, was natuurlijk m'n duiktas ff te zwaar. Nu is dat nooit een probleem, en is ie altijd rond de 30 kilootjes. Wanneer je op USA vliegt is dat ff anders. Maar goed, dat werd dus ompakken, of overpakken. Eerst nog weer een tas scoren, ff wat minder blij, maar uiteindelijk alles toch ingecheckt en nog even lekker een broodje met z'n 3-tjes gegeten :-). Daarna ging het eigenlijk allemaal best snel. Bij de douane geen enkel probleem en ook het boarden verliep vlotjes.
In het vliegtuig viel ik nagenoeg gelijk in slaap, en had heerlijk een plekje bij het raam. Kon ook nog wel wat uurtjes slaap gebruiken, en de vlucht ging ook opeens een stuk sneller leek t! Verder nog beetje film gekeken en voor ik er erg in had vlogen we al over Canada. Zo snel als dat de vlucht leek te gaan, zo lang duurde het voor ik eindelijk door de douane was. Niet alleen door een bomvol vliegtuig, maar bij de paspoortcontrole worden er ook vingerafdrukken en een foto genomen van iedereen die het land bezoekt. Gelukkig had ik de papieren voor t visum al in het vliegtuig ingevuld en was het verder wachten en uiteindelijk richting de bagageband. Even een karretje gescoord en op zoek naar de uitgang, richting hotel. Voor 't gemak maar even gevraagd bij de servicebalie en toen ging het echt supersnel. Met de 'airtrain', zeg maar bij ons de metro, over bruggen het hele vliegveld rond naar de shuttleservice van het hotel. De bus even gebeld en vervolgens opgehaald en ingecheckt op m'n kamer. Heerlijk kamertje, super bed, en gratis internet :-).
Moet vanacht echter wel 4 (!) uur van tevoren aanwezig zijn, dus ga zo maar es kijken of ik wat uurtjes slaap kan pakken. Een jetlag zal er evengoed wel inzitten, maar even beetje chillen kan geen kwaad. Al lijkt t alsof ik nu in een droompje leef, ik zit gewoon echt in NEW YORK op weg naar Roatan! Wordt vervolgd.....
dinsdag 22 april 2008
(In) vogelvlucht!
Daar is ze weer! :-) En ja 't is alweer ff geleden, ik weet t, maar er is ook zoveeeeeeel gebeurd de laatste weken. Zowel in Egypte als nu (nog eventjes) in NL. Kan ook eigenlijk niet anders zeggen dan dat alles nog niet zo erg is doorgedrongen lijkt t, ben een beetje geleefd, maar niet dat het aan me voorbij is gegaan. In tegendeel! Ik ga er even in vogelvlucht doorheen, want eigenlijk is het zo moeilijk uit te leggen wat er allemaal door me heen is gegaan, en eigenlijk nog steeds gaat. Een beetje onwerkelijk soms, vanaf het moment dat ik Egypte achterliet, toch echt het vliegtuig instapte tot aan nu, voor even een weekje in NL, maar ook al weer bijna onderweg naar m'n nieuwe stek. Maar daarover later meer.
Een echte terugblik op Egypte is nie echt nodig, denk ik, maar om het toch even in het kort samen te vatten: het was een wereldtijd, had het voor geen goud willen missen, zoveel herinneringen, zoveel mooie momenten, nieuwe vriendschappen en heel veel ervaringen. Zoveel beleefd, zowel onder als boven water, en zulke mooie duiken! Om nooit te vergeten! Maar alles neem ik mee, 't zit het allemaal in mn hartje! TOP-SHIT :-)
En ook de week in NL. Wauw! Kan me eigenlijk nu alleen maar afvragen hoeveel je kunt doen in een week..... Maar dat een dag 24 uur heeft, weet ik zeker! Op een maandagavond of zeg maar nacht aangekomen op Dusseldorf, vervolgens een nachtje doorgehaald en vanaf de dinsdag is alles in vogelvlucht gegaan. Er bleek (ongevraagd) toch ook nog wel een boel te regelen, toch nog wat dingetjes willen doen, en uiteraard de nodige bezoekjes van en aan familie, vrienden en vriendinnetjes. Ook nu weer het hele land door geweest. Van Texel tot aan Brabant, de nodige kilometertjes weer afgelegd. Maar ook wel wat typisch (?) Nederlandse frustratie of een gevoel van onmacht. Het feit dat ik m'n oplader voor m'n laptop verloren was, maakte het ook nie veel makkelijker. Een nieuwe bestellen was de enige optie, en maar hopen dat het snel zou komen, zodat ik weer bij al m'n documenten kon. Vervolgens een klopjacht naar een omvormer. Een apparaatje wat 110 volt (het lichtnet in de carribean) omvormt tot de 220 volt wat wij hier in NL hebben. Hier en daar nog wat willen of moeten bestellen, en het enige wat je dan in je nek voelt hijgen is toch weer die klok! Dan ligt er uiteraard nog post te wachten, stonden er een aantal tassen die uitgepakt moesten worden en wil je toch ook gewoon volop genieten van alles. Een week is toch echt niet lang, dus hou het ook maar op weekje voor het gemak. De tijd echter die ik met iedereen weer heb doorgebracht, van een vluchtig hé hoe gaat het, tot een snel praatje of zelfs een bezoekje... het was veel te kort! Maar ook weer lang genoeg om te beseffen hoe blij ik ben met al die liefde om me heen. Ook dat is onvergetelijk en zit in m'n hartje!
Ben gewoon een gelukkig mens! Klaar voor het nieuwe avontuur, bijna dan. Want het enige waar ik nu al die tijd nog niet aan toe gekomen ben is inpakken. Maar dat gaat morgen hoe dan ook gebeuren. En ach, zoveel gaat er dit keer niet mee. Hoewel, m'n duiktas zal weer vol genoeg zitten! Maar daar kan ik gewoon nie zonder :-).
Een echte terugblik op Egypte is nie echt nodig, denk ik, maar om het toch even in het kort samen te vatten: het was een wereldtijd, had het voor geen goud willen missen, zoveel herinneringen, zoveel mooie momenten, nieuwe vriendschappen en heel veel ervaringen. Zoveel beleefd, zowel onder als boven water, en zulke mooie duiken! Om nooit te vergeten! Maar alles neem ik mee, 't zit het allemaal in mn hartje! TOP-SHIT :-)
En ook de week in NL. Wauw! Kan me eigenlijk nu alleen maar afvragen hoeveel je kunt doen in een week..... Maar dat een dag 24 uur heeft, weet ik zeker! Op een maandagavond of zeg maar nacht aangekomen op Dusseldorf, vervolgens een nachtje doorgehaald en vanaf de dinsdag is alles in vogelvlucht gegaan. Er bleek (ongevraagd) toch ook nog wel een boel te regelen, toch nog wat dingetjes willen doen, en uiteraard de nodige bezoekjes van en aan familie, vrienden en vriendinnetjes. Ook nu weer het hele land door geweest. Van Texel tot aan Brabant, de nodige kilometertjes weer afgelegd. Maar ook wel wat typisch (?) Nederlandse frustratie of een gevoel van onmacht. Het feit dat ik m'n oplader voor m'n laptop verloren was, maakte het ook nie veel makkelijker. Een nieuwe bestellen was de enige optie, en maar hopen dat het snel zou komen, zodat ik weer bij al m'n documenten kon. Vervolgens een klopjacht naar een omvormer. Een apparaatje wat 110 volt (het lichtnet in de carribean) omvormt tot de 220 volt wat wij hier in NL hebben. Hier en daar nog wat willen of moeten bestellen, en het enige wat je dan in je nek voelt hijgen is toch weer die klok! Dan ligt er uiteraard nog post te wachten, stonden er een aantal tassen die uitgepakt moesten worden en wil je toch ook gewoon volop genieten van alles. Een week is toch echt niet lang, dus hou het ook maar op weekje voor het gemak. De tijd echter die ik met iedereen weer heb doorgebracht, van een vluchtig hé hoe gaat het, tot een snel praatje of zelfs een bezoekje... het was veel te kort! Maar ook weer lang genoeg om te beseffen hoe blij ik ben met al die liefde om me heen. Ook dat is onvergetelijk en zit in m'n hartje!
Ben gewoon een gelukkig mens! Klaar voor het nieuwe avontuur, bijna dan. Want het enige waar ik nu al die tijd nog niet aan toe gekomen ben is inpakken. Maar dat gaat morgen hoe dan ook gebeuren. En ach, zoveel gaat er dit keer niet mee. Hoewel, m'n duiktas zal weer vol genoeg zitten! Maar daar kan ik gewoon nie zonder :-).
dinsdag 8 april 2008
Wervelwind.....
Of storm, letterlijk en figuurlijk. Alles wat ik afgelopen week heb meegemaakt maar ook het weer hier momenteel. Al was gister wellicht de meest heftige dag. Toen werden sinds lange tijd de boten ook weer eens in de havens gehouden. En zijn er zelfs de nacht van zondag op maandag een aantal gezonken. Maar het zonnetje schijnt desondanks nog steeds volop! En de wind neemt al weer wat af, pfff :-).
Moet eerst ff de batterij van m'n camera opladen, dus de foto's houden jullie te goed, maar toen ik gister langs het vliegveld reed, konden we het vliegveld zelf niet eens zien! Ja, het was met recht wat je een zandbak kan noemen. Zowel binnen als buiten, en ook dat heb ik weer eens ouderwets goed ondervonden.
Even de afgelopen week in sneltreinvaart, maar hier kom ik ongetwijfeld nog even wat uitgebreider op terug. Maar de dagen hier lijker sneller en sneller te gaan. Of zou dat komen omdat het aftellen wellicht een beetje begonnen is?
Tja, de eerste dag van april is altijd bijzonder. Niet om z'n grappen en grollen, maar omdat m'n mamsie dan jarig is. Dit was echter ook de dag dat ik m'n appartement uit moest, wat dus betekende: verhuizen! Gelukkig ging dit best snel, want had wat kratjes van de duikschool meegenomen, alles dr in, nog wat in tassen gepakt (gelukkig al m'n duikspullen nog op de duikschool) en hup alles in de auto de berg op naar t appartement van Anneke. Daar ben ik de rest van de tijd onder de pannen. Echt super! En toch de grap van de dag vrees ik..... bij het uitladen van de auto zelfs tot de ontdekking komen dat m'n backpack (een 70 liter rugzak) gewoon leeg (!) over is gegaan. Vervolgens zit er nu al een week op bij Ann en krijgt alles een beetje vorm. Had immers niet de moeite genomen alles op voorhand al uit te zoeken, was gewoon veel te druk met werken, maar daar ben ik nu langzaam aan mee begonnen. En wel zo makkelijk, want ben zelfs al beetje aan het inpakken hier en daar. Best raar, want door de tijd heen heb je best wel wat 'verzameld' ;-). Maar goed, nie alles kan en hoeft mee terug, en heb nog wat daagjes te tijd om alles op t gemakki uit te zoeken.
Iets totaal anders, maar voor mij super gaaf om te doen, is dat ik me afgelopen week met een wat andere tak van duiken heb bezig gehouden. Namelijk technisch duiken, ofwel TECH in het kort (of tekki zoals ze hier zeggen). En wauwie, dat was echt kicken! Heb ook tevens m'n gasblending (flessen vullen) cursussen gedaan, dus mag nu ook zelfs helium mixen. Ja en das wellicht het meest grappige en leuke gas om te mengen. Tuurlijk konden we het niet laten even te testen of er wel echt helium in de voorraadtank zat ;-). De theorie was echt rete interessant, de examens toch eigenlijk best appeltje eitje (bleek ook wel met 100 % scores, jihaa), maar het tofste was toch wel het skills circuit. De oefeningen onder water. Een hoop gelachen, en waarrempel kwamen die rare flexibele armen van me nog erg goed van pas bij het dicht en opendraaien van de tanks! En aan het eind van de cursus een vet compliment gekregen, wellicht had ik geen betere kunnen krijgen, maar ik was (sorry 't moet ff in 't engels) the most fucking amazing student he had ever had! En dat had ie notabene tegen zijn big boss verteld, dus voelde me best wel vereerd. Best wel heul erg eigenlijk. Wat dat betreft smaakte dit ook absoluut naar meer, dus wordt vervolgd!
Moet eerst ff de batterij van m'n camera opladen, dus de foto's houden jullie te goed, maar toen ik gister langs het vliegveld reed, konden we het vliegveld zelf niet eens zien! Ja, het was met recht wat je een zandbak kan noemen. Zowel binnen als buiten, en ook dat heb ik weer eens ouderwets goed ondervonden.
Even de afgelopen week in sneltreinvaart, maar hier kom ik ongetwijfeld nog even wat uitgebreider op terug. Maar de dagen hier lijker sneller en sneller te gaan. Of zou dat komen omdat het aftellen wellicht een beetje begonnen is?
Tja, de eerste dag van april is altijd bijzonder. Niet om z'n grappen en grollen, maar omdat m'n mamsie dan jarig is. Dit was echter ook de dag dat ik m'n appartement uit moest, wat dus betekende: verhuizen! Gelukkig ging dit best snel, want had wat kratjes van de duikschool meegenomen, alles dr in, nog wat in tassen gepakt (gelukkig al m'n duikspullen nog op de duikschool) en hup alles in de auto de berg op naar t appartement van Anneke. Daar ben ik de rest van de tijd onder de pannen. Echt super! En toch de grap van de dag vrees ik..... bij het uitladen van de auto zelfs tot de ontdekking komen dat m'n backpack (een 70 liter rugzak) gewoon leeg (!) over is gegaan. Vervolgens zit er nu al een week op bij Ann en krijgt alles een beetje vorm. Had immers niet de moeite genomen alles op voorhand al uit te zoeken, was gewoon veel te druk met werken, maar daar ben ik nu langzaam aan mee begonnen. En wel zo makkelijk, want ben zelfs al beetje aan het inpakken hier en daar. Best raar, want door de tijd heen heb je best wel wat 'verzameld' ;-). Maar goed, nie alles kan en hoeft mee terug, en heb nog wat daagjes te tijd om alles op t gemakki uit te zoeken.
Iets totaal anders, maar voor mij super gaaf om te doen, is dat ik me afgelopen week met een wat andere tak van duiken heb bezig gehouden. Namelijk technisch duiken, ofwel TECH in het kort (of tekki zoals ze hier zeggen). En wauwie, dat was echt kicken! Heb ook tevens m'n gasblending (flessen vullen) cursussen gedaan, dus mag nu ook zelfs helium mixen. Ja en das wellicht het meest grappige en leuke gas om te mengen. Tuurlijk konden we het niet laten even te testen of er wel echt helium in de voorraadtank zat ;-). De theorie was echt rete interessant, de examens toch eigenlijk best appeltje eitje (bleek ook wel met 100 % scores, jihaa), maar het tofste was toch wel het skills circuit. De oefeningen onder water. Een hoop gelachen, en waarrempel kwamen die rare flexibele armen van me nog erg goed van pas bij het dicht en opendraaien van de tanks! En aan het eind van de cursus een vet compliment gekregen, wellicht had ik geen betere kunnen krijgen, maar ik was (sorry 't moet ff in 't engels) the most fucking amazing student he had ever had! En dat had ie notabene tegen zijn big boss verteld, dus voelde me best wel vereerd. Best wel heul erg eigenlijk. Wat dat betreft smaakte dit ook absoluut naar meer, dus wordt vervolgd!
Morgen heb ik wellicht m'n laatste werkdag bij Emperor en zit het er bijna op..... Niet dat ik dan nie meer duik tot aan het eind van de week, maar dan is alles nie meer werk, maar gewoon fun (al maakt dat niet echt heel veel verschil, al zal ik de fun duiken nie meer op een single tank doen, maar met m'n nieuwe vriendje: een 2x 12 liter twinset, en wat stage cilinders). Verder dus ook nog maar even volop genieten hier van alles: m'n werk, m'n passie, m'n vrienden om me heen, 't zonnetje niet te vergeten natuurlijk en al het moois wat ik hier dadelijk toch ga achterlaten. De komende dagen gaan vast en zeker ook nog behoorlijk heavy worden, maar er staat ook weer een heel groot avontuur te wachten!
Alle foto's moet ik nog even uploaden, met een ietwat uitgebreidere versie van deze, maar volgen zo spoedig mogelijk! Ook dan zal ik vast een beetje vooruitblikken op ROATAN, zoals minimi nu omschrijft: heaven on earth..... Nog even geduld, maar snel zullen jullie zien waarom. Voor nu ga ik zeggen tot heel erg snel!
dinsdag 1 april 2008
Mammie, happy birthday! Gefeliciteerd :-)
Lieve mam,
't kaartje zal hoogst waarschijnlijk niet aankomen maar natuurlijk ben ik 't niet vergeten!
VAN HARTE GEFELICITEERD
een hele dikke knuffel en kus vanuit egypte :-)
nog maar 13 daagjes.....
zaterdag 8 maart 2008
NEWS-NEWS-NEWS-NEWS-NEWS
Jihaa, eindelijk..... het heeft weer veel te lang geduurd, en heb best een tijdje in de anonimiteit verscholen gezeten, maar hier ben ik dan weer es. Én wel met nieuws, heel erg leuk nieuws :-)
Allereerst is m'n zussie is weer zwanger!!!!! Nu het inmiddels waarschijnlijk geen wereldnieuws meer is, kan ik het wel naar buiten brengen. Wat dat betreft was dat anker op de kabel, waardoor we hier zo'n 3 weken zonder internet hebben gezeten, best handig. Iedereen heeft wellicht het voorval op het nieuws kunnen volgen, en behoeft het ook geen verdere uitleg. Mij kwam het ook wel even goed uit. Ik hoefde me immers helemaal niet druk te maken over mail of internet zaken. Het werkte allemaal gewoon niet. Heel simpel ;-). Maar inmiddels werkt alles hier weer volop. Of voor zover het het altijd deed moet ik eigenlijk zeggen. Én er is veel gebeurd.....
Nog steeds ben ik volop druk met werken, al is het nu nog "laag" seizoen. Met name door de verhuizing van de duikschool en vakanties van collega's, ben ik al die tijd lekker ingepland geweest. En nu wordt het langzaam aan wat drukker. Hier en daar wel wat vrije daagjes gehad, heerlijk natuurlijk, maar met de voor egyptische begrippen koude winter was het geen straf om uit het water te blijven. Momenteel is het nog steeds een beetje af en aan, maar de temperatuur gaat alweer omhoog, en de wind blijft steeds vaker wat liggen. Kortom, de dagen op de boot zijn weer helemaal super!
De vrije daagjes heerlijk met vrienden doorgebracht en heb me tot nu toe nog geen moment hoeven te vervelen. Zolang ik alweer terug ben heb ik weer een super tijd. Heb ook weer genoeg meegemaakt, en geniet ik nog met volle teugen! En ja, ik loop ook een beetje achter met het bijwerken van m'n site, i know, er is ook heel erg veel gebeurd, maar sorry.....ik ga nu maar gewoon verder met het nu. Het nieuws van m'n zussie is namelijk niet het enige nieuws. Wellicht moet ik nu even waarschuwen om er even rustig bij te gaan zitten, wat ik eigenlijk niet echt kan, want ben veel te 'excited'. Het nederlandse woord schiet me zo snel niet te binnen, maar kort gezegd ben ik echt super enthousiast en heb ik het gevoel een overdosis energie te hebben. Of eigenlijk sta ik gewoon te springen achter m'n pctje. Op het moment wellicht m'n allerbeste vriendje, zeker nu internet het weer volop doet! Waarom? Lees maar gewoon verder.....
I just booked my ticket to the tropics, oftewel, ik verlaat (al dan niet tijdelijk) egypte en ga richting, jawel daar komt ie..... het caribisch gebied! Hoe dat verder verloopt zal ik in de komende dagen zeker laten weten, maar de eerste stap, of het eerste ticket is zojuist geboekt. Ik vlieg namelijk eerst nog even voor een hele korte periode naar NL, en wel op 14 april, om vanuit daar verder te reizen richting central america.
De rest volgt dus zo spoedig mogelijk. Voor nu kan ik alleen nog even zeggen tegen iedereen: sorry dat het zolang duurde iets te horen, maar het gaat nog steeds super met me, en hopelijk bereikt het voor mij super exciting news, nu iedereen via deze toch wel erg makkelijke weg.
Wat goed zit, gaat snel..... en pap, inderdaad gaat het er niet om wie je bent maar wie je kent! ;-)
Allereerst is m'n zussie is weer zwanger!!!!! Nu het inmiddels waarschijnlijk geen wereldnieuws meer is, kan ik het wel naar buiten brengen. Wat dat betreft was dat anker op de kabel, waardoor we hier zo'n 3 weken zonder internet hebben gezeten, best handig. Iedereen heeft wellicht het voorval op het nieuws kunnen volgen, en behoeft het ook geen verdere uitleg. Mij kwam het ook wel even goed uit. Ik hoefde me immers helemaal niet druk te maken over mail of internet zaken. Het werkte allemaal gewoon niet. Heel simpel ;-). Maar inmiddels werkt alles hier weer volop. Of voor zover het het altijd deed moet ik eigenlijk zeggen. Én er is veel gebeurd.....
Nog steeds ben ik volop druk met werken, al is het nu nog "laag" seizoen. Met name door de verhuizing van de duikschool en vakanties van collega's, ben ik al die tijd lekker ingepland geweest. En nu wordt het langzaam aan wat drukker. Hier en daar wel wat vrije daagjes gehad, heerlijk natuurlijk, maar met de voor egyptische begrippen koude winter was het geen straf om uit het water te blijven. Momenteel is het nog steeds een beetje af en aan, maar de temperatuur gaat alweer omhoog, en de wind blijft steeds vaker wat liggen. Kortom, de dagen op de boot zijn weer helemaal super!
De vrije daagjes heerlijk met vrienden doorgebracht en heb me tot nu toe nog geen moment hoeven te vervelen. Zolang ik alweer terug ben heb ik weer een super tijd. Heb ook weer genoeg meegemaakt, en geniet ik nog met volle teugen! En ja, ik loop ook een beetje achter met het bijwerken van m'n site, i know, er is ook heel erg veel gebeurd, maar sorry.....ik ga nu maar gewoon verder met het nu. Het nieuws van m'n zussie is namelijk niet het enige nieuws. Wellicht moet ik nu even waarschuwen om er even rustig bij te gaan zitten, wat ik eigenlijk niet echt kan, want ben veel te 'excited'. Het nederlandse woord schiet me zo snel niet te binnen, maar kort gezegd ben ik echt super enthousiast en heb ik het gevoel een overdosis energie te hebben. Of eigenlijk sta ik gewoon te springen achter m'n pctje. Op het moment wellicht m'n allerbeste vriendje, zeker nu internet het weer volop doet! Waarom? Lees maar gewoon verder.....
I just booked my ticket to the tropics, oftewel, ik verlaat (al dan niet tijdelijk) egypte en ga richting, jawel daar komt ie..... het caribisch gebied! Hoe dat verder verloopt zal ik in de komende dagen zeker laten weten, maar de eerste stap, of het eerste ticket is zojuist geboekt. Ik vlieg namelijk eerst nog even voor een hele korte periode naar NL, en wel op 14 april, om vanuit daar verder te reizen richting central america.
De rest volgt dus zo spoedig mogelijk. Voor nu kan ik alleen nog even zeggen tegen iedereen: sorry dat het zolang duurde iets te horen, maar het gaat nog steeds super met me, en hopelijk bereikt het voor mij super exciting news, nu iedereen via deze toch wel erg makkelijke weg.
Wat goed zit, gaat snel..... en pap, inderdaad gaat het er niet om wie je bent maar wie je kent! ;-)
Een hele dikke kus en veel liefs -puk-
zondag 13 januari 2008
Iedereen onwijs bedankt voor een toptijd in (weliswaar toch erg koud) NL!
Ja het zit er alweer op. M’n vakantie in het koude kikkerlandje! Maar wel met regen, storm, sneeuw én ijs, het Nederlandse weer ten top. Maar hoe snel is het gegaan!?! De weken vlogen werkelijk voorbij, maar heb er volop van genoten. Kan dan ook nie anders zeggen dan dat ik echt een super tijd in Nederland heb gehad, al was het toch nog te kort om iedereen even persoonlijk te zien, op te zoeken of om mee af te spreken. Sorry, maar hopelijk de volgende keer beter! Als ik er nu zo zittend achter m’n laptopje, in een prachtig hotelletje in Dusseldorf al dichtbij het vliegveld, op terugkijk… wauw ik heb het best druk gehad. Wat dat betreft ben ik ook wel een beetje geleefd. Helemaal super overigens, dat zeker, en kon dan ook nix anders doen dan alleen maar volop genieten. En dat heb ik ook met volle teugen gedaan!
Maar ja, daar zit ik nu dan. Weer bepakt en bezakt en afwachtend tot het moment van vertrek. Dit keer toch een beetje anders. Van de ene kant veel moeilijker om weer terug te gaan naar Egypte, het leventje daar, maar dat komt vooral door alle lieve reacties, knuffelmomenten en het samen zijn met familie, vrienden en bekenden. Maar aan de andere kant, nu ik hier zo zit, achter m’n laptopje de tijd een beetje door te komen in m’n hotelkamer, al dichtbij het vliegveld is het ook wel goed. Nog even heerlijk met Miek en pap & mam gegeten, helemaal top. Eigenlijk het hele weekend….. Ojee, ga van achter naar voor, in plaats van bij het begin te beginnen. Had me voorgenomen es even terug te kijken op het begin van het nieuwe jaar, het 2e deel van m’n vakantie. Het 1e deel is immers al bekend. Al moet ik haast m’n agendaatje erbij pakken, zo super was het dat ik anders bang ben iets te vergeten hihi! Mare nee, al zal het wellicht een beetje van de hak op de tak gaan. En ja hoor, dat is nu al het geval, oeps.
Oké, even terugspoelen naar het begin van 2008, of oud & nieuw, das beter. Daar was ik eigenlijk gebleven de laatste keer. Het oude jaar was al top afgesloten, immers een topweekendje in Eindhoven, gevuld met lekker stappen, heerlijk borrelen alhoewel het weinig slapen iets minder was. Maar op zo’n dag doet een lekker bakkie en heerlijk nog even wat eten wonderen! Vervolgens richting Dordt, en ja das altijd top! Lekker daggi relaxen, beetje keutelen, ff naar de kapper geweest met m’n super leuke neefje. Beetje stadten, lekker eten en toen richting Den Helder. Want dit keer geen knallende kurken op ’t eiland voor mij, maar bij Ron en Ditje, Jannie, Timo en Rachel, en Diede (alhoewel voornamelijk slapend, hoe onwaarschijnlijk door al die knallen) en Laura! Geknald heeft het daar ook zeker, zowel het vuurwerk, maar ook zeker de champagne. Miek je fles was dan ook werkelijk verrukkelijk. Echt goeie shit zeg maar hahaha. Een super begin van het nieuwe jaar, helemaal top!
En dan met nog een kleine 2 weken vakantie voor de boeg… do i need to say more? Al gingen die dagen toch ineens super snel voorbij. Vanaf nieuwjaarsdag tot aan nu. Voor ik er erg in had was het alweer tijd om in te pakken. Oja, even bij de les blijven en niet te snel, dus nieuwjaarsdag, daar was ik gebleven. Uiteraard eerst even nieuwjaar wensen bij m’n Oma. Enne oma, de soep en broodjes waren als vanouds. Al heb ik me nu toch netjes ingehouden met de groentesoep. Er was zelfs genoeg voor tante Vroon en ome Jan ;-). Daarna naar pap en mam, die had ik immers bij oma net gemist, en heerlijk gegeten. Al heb ik wat het eten betreft ook helemaal geen klagen gehad! Mammi, u kookt nog steeds even lekker, elke dag weer. Dat zal ik wel weer even gaan missen, al moest ik soms ook weer even wennen aan het eten hier, hoe lekker ook ;-).
De dagen erna was het vooral weer veel vrienden en bekenden opzoeken, tegenkomen of (ja helaas) net missen. Lekker ff het dorp in met mams, boodschapjes doen. Of even flink wat kilometers maken in m’n tijdelijk racemonstertje. Nogmaals Miek, helemaal top en thanx voor het regelen. Je bent een skat! Maar goed, stad en land werd afgereden, al is het achteraf toch voornamelijk het Brabantse land geweest. Zal wel komen door die welbekende gezelligheid ;-). Of doordat er altijd het licht brand? Want of het nou Eindhoven was of Den Bosch, het waren topavondjes, waarbij alles erg lekker smaakte ;-). Anke en de andere meiden, Eef en Marlies, ik heb er volop van genoten, het was weer veel te gezellig. In Egypte zijn we ook wel wat gewend, maar bij jullie gaat het niet anders hahaha, al beperken jullie het wat beter tot een weekend. Hmm, oja, die kennen wij niet (meer). Enne Mike en Mariek, alvast heel veel succes in de carribean! Super hoor, en wie weet kom ik die heerlijke hangmat nog es uitproberen. Zou leuk zijn, we waren immers nog lang niet uitgepraat…..en Mike, thanx voor je boek. Eigenlijk had je er nog wat in moeten schrijven, mare ook zo zal ik je nie snel vergeten.
En dan nog Westerhoven, ook erg gezellig en weer even als vanouds. Peet en Roy, jullie ga ik vast en zeker wel zien in februari. Zon middagje was ook veel te kort om weer even helemaal bij te praten. Maar Remco, ik kan niet wachten op de pica’s, ben erg benieuwd wat het is geworden, dus mail maar door!
Zou het haast vergeten, maar in de tussentijd ook nog even heerlijk naar de kapper geweest. Een coup-de-soleil had ik dit keer niet nodig, de tijd om bij te kletsen eigenlijk wel, maar Mir het was weer errug lekker enne kan er wel weer ff tegen. Moet alleen de volgende keer wat meer tijd reserveren! Tja en dan natuurlijk nog een avondje sporthal. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik van het volleyballen weinig gezien heb. Sorry meiden, maar in de kantine was het iets té gezellig. Maar de 3-0 zat weer in de tas ;-). Én An, het slepen met die zakken op de parkeerplaats zal ik ook nie snel vergeten… very charming! Helaas is de foto een beetje donker, maar we hebben erg om je moeten lachen.
Maar ja, daar zit ik nu dan. Weer bepakt en bezakt en afwachtend tot het moment van vertrek. Dit keer toch een beetje anders. Van de ene kant veel moeilijker om weer terug te gaan naar Egypte, het leventje daar, maar dat komt vooral door alle lieve reacties, knuffelmomenten en het samen zijn met familie, vrienden en bekenden. Maar aan de andere kant, nu ik hier zo zit, achter m’n laptopje de tijd een beetje door te komen in m’n hotelkamer, al dichtbij het vliegveld is het ook wel goed. Nog even heerlijk met Miek en pap & mam gegeten, helemaal top. Eigenlijk het hele weekend….. Ojee, ga van achter naar voor, in plaats van bij het begin te beginnen. Had me voorgenomen es even terug te kijken op het begin van het nieuwe jaar, het 2e deel van m’n vakantie. Het 1e deel is immers al bekend. Al moet ik haast m’n agendaatje erbij pakken, zo super was het dat ik anders bang ben iets te vergeten hihi! Mare nee, al zal het wellicht een beetje van de hak op de tak gaan. En ja hoor, dat is nu al het geval, oeps.
Oké, even terugspoelen naar het begin van 2008, of oud & nieuw, das beter. Daar was ik eigenlijk gebleven de laatste keer. Het oude jaar was al top afgesloten, immers een topweekendje in Eindhoven, gevuld met lekker stappen, heerlijk borrelen alhoewel het weinig slapen iets minder was. Maar op zo’n dag doet een lekker bakkie en heerlijk nog even wat eten wonderen! Vervolgens richting Dordt, en ja das altijd top! Lekker daggi relaxen, beetje keutelen, ff naar de kapper geweest met m’n super leuke neefje. Beetje stadten, lekker eten en toen richting Den Helder. Want dit keer geen knallende kurken op ’t eiland voor mij, maar bij Ron en Ditje, Jannie, Timo en Rachel, en Diede (alhoewel voornamelijk slapend, hoe onwaarschijnlijk door al die knallen) en Laura! Geknald heeft het daar ook zeker, zowel het vuurwerk, maar ook zeker de champagne. Miek je fles was dan ook werkelijk verrukkelijk. Echt goeie shit zeg maar hahaha. Een super begin van het nieuwe jaar, helemaal top!
En dan met nog een kleine 2 weken vakantie voor de boeg… do i need to say more? Al gingen die dagen toch ineens super snel voorbij. Vanaf nieuwjaarsdag tot aan nu. Voor ik er erg in had was het alweer tijd om in te pakken. Oja, even bij de les blijven en niet te snel, dus nieuwjaarsdag, daar was ik gebleven. Uiteraard eerst even nieuwjaar wensen bij m’n Oma. Enne oma, de soep en broodjes waren als vanouds. Al heb ik me nu toch netjes ingehouden met de groentesoep. Er was zelfs genoeg voor tante Vroon en ome Jan ;-). Daarna naar pap en mam, die had ik immers bij oma net gemist, en heerlijk gegeten. Al heb ik wat het eten betreft ook helemaal geen klagen gehad! Mammi, u kookt nog steeds even lekker, elke dag weer. Dat zal ik wel weer even gaan missen, al moest ik soms ook weer even wennen aan het eten hier, hoe lekker ook ;-).
De dagen erna was het vooral weer veel vrienden en bekenden opzoeken, tegenkomen of (ja helaas) net missen. Lekker ff het dorp in met mams, boodschapjes doen. Of even flink wat kilometers maken in m’n tijdelijk racemonstertje. Nogmaals Miek, helemaal top en thanx voor het regelen. Je bent een skat! Maar goed, stad en land werd afgereden, al is het achteraf toch voornamelijk het Brabantse land geweest. Zal wel komen door die welbekende gezelligheid ;-). Of doordat er altijd het licht brand? Want of het nou Eindhoven was of Den Bosch, het waren topavondjes, waarbij alles erg lekker smaakte ;-). Anke en de andere meiden, Eef en Marlies, ik heb er volop van genoten, het was weer veel te gezellig. In Egypte zijn we ook wel wat gewend, maar bij jullie gaat het niet anders hahaha, al beperken jullie het wat beter tot een weekend. Hmm, oja, die kennen wij niet (meer). Enne Mike en Mariek, alvast heel veel succes in de carribean! Super hoor, en wie weet kom ik die heerlijke hangmat nog es uitproberen. Zou leuk zijn, we waren immers nog lang niet uitgepraat…..en Mike, thanx voor je boek. Eigenlijk had je er nog wat in moeten schrijven, mare ook zo zal ik je nie snel vergeten.
En dan nog Westerhoven, ook erg gezellig en weer even als vanouds. Peet en Roy, jullie ga ik vast en zeker wel zien in februari. Zon middagje was ook veel te kort om weer even helemaal bij te praten. Maar Remco, ik kan niet wachten op de pica’s, ben erg benieuwd wat het is geworden, dus mail maar door!
Zou het haast vergeten, maar in de tussentijd ook nog even heerlijk naar de kapper geweest. Een coup-de-soleil had ik dit keer niet nodig, de tijd om bij te kletsen eigenlijk wel, maar Mir het was weer errug lekker enne kan er wel weer ff tegen. Moet alleen de volgende keer wat meer tijd reserveren! Tja en dan natuurlijk nog een avondje sporthal. Al moet ik eerlijk toegeven dat ik van het volleyballen weinig gezien heb. Sorry meiden, maar in de kantine was het iets té gezellig. Maar de 3-0 zat weer in de tas ;-). Én An, het slepen met die zakken op de parkeerplaats zal ik ook nie snel vergeten… very charming! Helaas is de foto een beetje donker, maar we hebben erg om je moeten lachen.
Oja, en na nog een heerlijk relaxed film-bankhang-avondje met Anke en de volgende dag zelfs nog in de ballenbak geweest! Nu niet gelijk gaan lachen, en niet met Anke, maar samen met Ditta en Rachel voor de kids of course. Echt lachen! En ditje, die foto's mail ik je snel door ;-).
Maar goed, voor ik het wist was het tijd ook alweer tijd om m’n koffer te gaan pakken. Op zich niet echt een lastige klus. Eigenlijk zo gepiept, heb immers maar 1 koffer mee te nemen. Gebrek aan ruimte was ook niet echt het probleem. Blijft over? Juist het gewicht. Qua kleding was het makkelijk, dat is niet veel. Wel wat geshopt, maar daar was een halve koffer meer dan groot genoeg voor. Die lekkere dingen, dat was tot aan vanmiddag eigenlijk het soort van probleem. Wel of toch niet meenemen. Overpakken in handbagage, toch weer niet. En dan met die regeltjes allemaal voor vloeistof enzo, het maakte het er niet makkelijker op. Maar goed, op een potje pindakaas en dipsaus na, zit alles op een dusdanige manier in m’n koffer dan wel handbagage. Moet dus eigenlijk wel goed gaan bij het inchecken. We zullen zien. Hoe dat allemaal is gegaan horen, of eigenlijk lezen, jullie later. Dat zal zijn vanuit Egypte. Nu is het eigenlijk gewoon de hoogste tijd om m’n bedje in te kruipen. Nog even een paar uurtjes slaap meepakken voor de lange reis terug. Wordt weer beetje afzien, want halverwege de nacht gaat het wekkertje. Rond 04.00 uur immers op het vliegveld inchecken, vervolgens om 06.00 de lucht in, en met nog een tussenstop in Munchen hoop ik rond een uur of 15.00 plaatselijke tijd (is in Egypte immers uurtje later) weer ‘thuis’ te zijn.
Verder kan ik eigenlijk alleen maar zeggen, iedereen onwijs bedankt voor de super tijd. Het was geweldig, en misschien nog wel te kort. Maar heb in ieder geval intens genoten van alle momenten. En gelukkig ook een heleboel foto’s, en wie weet staan er binnenkort wel weer een paar op de site! Wel jammer dat het niet gelukt is iedereen die ik wilde opzoeken te zien of te spreken, maar wellicht volgende keer beter.
Maar goed, voor ik het wist was het tijd ook alweer tijd om m’n koffer te gaan pakken. Op zich niet echt een lastige klus. Eigenlijk zo gepiept, heb immers maar 1 koffer mee te nemen. Gebrek aan ruimte was ook niet echt het probleem. Blijft over? Juist het gewicht. Qua kleding was het makkelijk, dat is niet veel. Wel wat geshopt, maar daar was een halve koffer meer dan groot genoeg voor. Die lekkere dingen, dat was tot aan vanmiddag eigenlijk het soort van probleem. Wel of toch niet meenemen. Overpakken in handbagage, toch weer niet. En dan met die regeltjes allemaal voor vloeistof enzo, het maakte het er niet makkelijker op. Maar goed, op een potje pindakaas en dipsaus na, zit alles op een dusdanige manier in m’n koffer dan wel handbagage. Moet dus eigenlijk wel goed gaan bij het inchecken. We zullen zien. Hoe dat allemaal is gegaan horen, of eigenlijk lezen, jullie later. Dat zal zijn vanuit Egypte. Nu is het eigenlijk gewoon de hoogste tijd om m’n bedje in te kruipen. Nog even een paar uurtjes slaap meepakken voor de lange reis terug. Wordt weer beetje afzien, want halverwege de nacht gaat het wekkertje. Rond 04.00 uur immers op het vliegveld inchecken, vervolgens om 06.00 de lucht in, en met nog een tussenstop in Munchen hoop ik rond een uur of 15.00 plaatselijke tijd (is in Egypte immers uurtje later) weer ‘thuis’ te zijn.
Verder kan ik eigenlijk alleen maar zeggen, iedereen onwijs bedankt voor de super tijd. Het was geweldig, en misschien nog wel te kort. Maar heb in ieder geval intens genoten van alle momenten. En gelukkig ook een heleboel foto’s, en wie weet staan er binnenkort wel weer een paar op de site! Wel jammer dat het niet gelukt is iedereen die ik wilde opzoeken te zien of te spreken, maar wellicht volgende keer beter.
Hoe dan ook, ik zal iedereen weer onwijs erg gaan missen, maar zeker niet vergeten. Gelukkig lang leve het internet, jihaa!
Love you all –xxx-
dinsdag 8 januari 2008
Daar is ie dan, in 2008 gaan we ook weer gewoon verder!
Hoewel de laatste update van 2007 eindigde met de beste wensen, bij deze er toch nog maar even mee beginnen. Dus nogmaals een geweldig 2008, vol liefde, geluk en gezondheid. Dat het maar weer een mooi jaar mag worden.
Voor mij een goed begin tot nu toe. Een super tijd in Nederland, ook al is het nog steeds errug koud. Maar de tijd vliegt nu toch echt voorbij, en het lijkt wel of ik het razenddruk heb! Ga van hort naar her, maar allemaal even leuk. Daggi hier, weekendje daar, ff bakki doen, maar ook lekker shoppen, want de koffer gaat zeker niet leeg mee terug! Weliswaar maar een klein beetje aan nieuwe kleding, maar als je dan door de supermarkt loopt..... Qua eten enzo heb ik eigenlijk bar weinig echt gemist, maar je wordt er toch wel behoorlijk hebberig van. Oja, dit is wel handig, oh en dat is wel erg lekker. Een dezer dagen moet het inpakken dan ook weer gaan beginnen. Ben dan ook eigenlijk heel benieuwd of het past, of beter gezegd of ik redelijk binnen het toegestane gewicht blijf ;-). Maar 't zijn vooral 'simpele' dingen zoals kaas, leverworst, kruidenmix waar de koffer mee gevuld gaat worden. Ach, er zal nog wel een fotootje van op m'n site verschijnen.
Op alle leuke, bijzondere, super gezellige, en vooral onvergetelijke belevenissen moeten jullie nog even wachten. Maar uiterlijk 6 daaggies ;-). Daar moet ik gewoonweg even de tijd voor nemen, en er dus even rustig voor gaan zitten. En ook in deze 6 dagen staan er nog genoeg dingen op het programma! Nog even geduld dus. Ik doe m'n best! Net als om zoveel mogelijk vrienden en bekenden nog even op te zoeken voor zover nog niet gebeurd. Ook dat gaat 'gewoon' door! :-)
Voor mij een goed begin tot nu toe. Een super tijd in Nederland, ook al is het nog steeds errug koud. Maar de tijd vliegt nu toch echt voorbij, en het lijkt wel of ik het razenddruk heb! Ga van hort naar her, maar allemaal even leuk. Daggi hier, weekendje daar, ff bakki doen, maar ook lekker shoppen, want de koffer gaat zeker niet leeg mee terug! Weliswaar maar een klein beetje aan nieuwe kleding, maar als je dan door de supermarkt loopt..... Qua eten enzo heb ik eigenlijk bar weinig echt gemist, maar je wordt er toch wel behoorlijk hebberig van. Oja, dit is wel handig, oh en dat is wel erg lekker. Een dezer dagen moet het inpakken dan ook weer gaan beginnen. Ben dan ook eigenlijk heel benieuwd of het past, of beter gezegd of ik redelijk binnen het toegestane gewicht blijf ;-). Maar 't zijn vooral 'simpele' dingen zoals kaas, leverworst, kruidenmix waar de koffer mee gevuld gaat worden. Ach, er zal nog wel een fotootje van op m'n site verschijnen.
Op alle leuke, bijzondere, super gezellige, en vooral onvergetelijke belevenissen moeten jullie nog even wachten. Maar uiterlijk 6 daaggies ;-). Daar moet ik gewoonweg even de tijd voor nemen, en er dus even rustig voor gaan zitten. En ook in deze 6 dagen staan er nog genoeg dingen op het programma! Nog even geduld dus. Ik doe m'n best! Net als om zoveel mogelijk vrienden en bekenden nog even op te zoeken voor zover nog niet gebeurd. Ook dat gaat 'gewoon' door! :-)
Abonneren op:
Posts (Atom)