Brak!

Dat is hoe ik me nu voel. Langzaam gaat 't lichie uit. En ook niet echt raar als ik kijk hoe afgelopen week verlopen is. Lange dagen, veel werken, weinig slaap. Tja dat gaat niet altijd even goed samen. En het hebben van internet thuis maakt het er ook niet makkelijker op. Zie zelfs dat ik ondanks dat hoognodig weer eens even een update moet geven!

Maar vooral gister hakte er flink in. Gister hadden we namelijk met de gehele staff een trip gepland naar de Rosalie Muller. Een wrak gelegen ver van de kust van Hurghada, dichterbij El Gouna en Sharm el Sheik. Dat betekende om 04.00 uur op, om vervolgens een half uurtje later in de taxi te springen op weg naar de marina. Uiteraard checken of we alles hadden en even over vijfen vertrokken we in noorderrichting. Een trip die zo'n 5 tot 6 uur in beslag zou nemen. Op de heenweg zeker. Met name door de traffe wind waren er na een paar uurtjes langs het beschutte kustgedeelte toch flinke golven op open zee. Heftig en ruw! Maar uiteindelijk wel op plek van bestemming. Voor mij een nieuw wrak, nieuwe uitdaging, en dus ook ff flink focussen op de planning. Het werd immers een diepe duik.....

Máár, rond een uur of elf lagen we eindelijk in het water. Het zicht was slecht, en de stroming sterk. Via de ankerlijnen naar beneden waarna het al snel helemaal top werd (en diep). Vanuit het niets doemde het immense wrak op. Gezonken in de 2e wereldoorlog toen het er ongeveer zo uitzag:

De toppen van de mast bevinden zich rond de 20 meter, waarbij het topdek zich rond begin 30 meter begint. Vervolgens ligt het diepste punt rond de 65 meter, maar geen zorgen, hier heb ik zeker geen kijkje genomen! Dit ligt buiten mijn duiklimiet op het moment, daarvoor heb je technische uitrusting nodig. Desalnietemin was het tot de 40 meter ook super :-) Een kleine indicatie.....

Kan niet anders zeggen dan dat het een heftig maar supergaaf dagje was, en het vroege opstaan was het waard. Rond zeven eindelijk weer terug in de marina, waarna het een super lekker gevoel was om toch weer thuis te zijn. Zeer indrukwekkend!

En dit was eigenlijk maar één dag waardoor ik behoorlijk moe en uitgeput ben. Het zijn niet alleen de lange dagen met weinig slaap, ook het warme weer hakt er behoorlijk in. Maar de afgelopen week ook weer veel cursussen gedraaid. Het lijkt nu even iets rustiger te worden (zou bijna zeggen eindelijk), maar op de dagen als gids op de boot dan weer 3 duiken doen. En met het zonnetje volop schijnend is dat zelfs soms zwaar.

Maar al met al blijft het duiken fantastisch, is het leven hier heerlijk en met het zonnetje erbij toch wel erg lekker. Én natuurlijk het nieuwe appartement! Het voelt echt als een thuis en bevalt helemaal prima. Dat is toch echt lekker thuiskomen na weer een lange dag :-).....

Joepie de poepie! Oja, hier dan het vervolg…..

Een paar daagjes later dan beloofd maar om dan toch maar gelijk met de deur in huis te vallen. Ik krijg visite! En wel al over een kleine 3 weekjes. Of eigenlijk nog 20 nachtjes slapen om exact ze zijn. Ja ik tel de dagen al af. Wie? Ja das nou het leukste van het hele verhaal, en de reden dat ik me zo’n gelukkeling voel. Ook wel alle leuke en vooral lieve reacties van de laatste dagen op m’n site en hyves. Maar het allerbelangrijkste: Miekie komt langs :-) en ze neemt m’n mams ook mee! Hoe super….. Neem aan dat ik dat niet uit hoef te leggen, vindt het echt zóóóóó geweldig. Das niet in woorden uit te drukken, maar vanaf het moment dat ze vertelde over de plannen, kon ik niets anders doen dan hopen. Om vervolgens na de nogal hectische verhuizing super snel te zorgen voor internet, zodat we urenlang konden kletsen op de msn. En dat hebben we dan ook gedaan. Maar ja, uiteindelijk resulteerde het wel in een geboekt ticket richting Egypte. Het tussenstukje laat ik maar achterwege. Het belangrijkste is voor mij dat het vaststaan, en elk moment als ik er aan denk kan ik wel rondstuiteren van geluk. Jullie zullen begrijpen…die gedachte houd ik vast haha! En kijk er enorm naar uit, maar dat zal voor niemand een verrassing zijn! Kan haast niet wachten :-).

Inmiddels vraag ik me wel af of m’n paps niet al een klein beetje kriegel wordt en wellicht denk: bedankt Miek, had je nou niet nog ff kunnen wachten dit aan je moeder te vertellen? M’n mams kennende heeft ze het nu nergens anders meer over. Maar mams…gelijk heeft u hahahahaha. En ja, retespannend om voor het eerst es in een vliegtuig te stappen enzo. En dan nog wel richting Egypte. Maar het is maar rond de 4 á 5 uurtjes vliegen, en u weet waar u het voor doet. Voor mij hihi. Eerst lekker met de boot en wellicht de trein richting Schiphol, het begin van een groot avontuur. Maar geen zorgen. Miek weet hoe ’t allemaal werkt, en IK pik jullie persoonlijk op van Hurghada-airport :-). Komt allemaal helemaal goed!!!!!

Verder kan niets dit nieuws eigenlijk overtreffen, en zou het goed zijn als ik nu vandaag eindelijk eens (redelijk) op tijd naar m’n bedje ga. Alle goede voornemens teniet gedaan, maar dat is er nog niet van gekomen. En als ik nu alweer naar de klok kijk weet ik niet of dit nobel streven nu wel gaat lukken haha. Ondanks het nieuwe super appartement, wat inmiddels al een beetje leefbaar is geworden. Ja heb toch het sopdoekje nog in handen gehad. Oké, toch nog even in het kort dan…..

Was gister heerlijk weer eens een dagje vrij. Al heb ik daar wel het overgrote deel van doorgebracht in bed. Die korte nachtjes hakken er toch best in, en bleken wel een beetje hun tol te eisen. Was lang uitslapen dus, en moest me zelf echt uit bed slepen. Letterlijk en figuurlijk trouwens, want moet nog behoorlijk wennen aan het bed. Pfff. Maar das hopelijk een kwestie van tijd, en wennen. Komt vast goed! En uiteindelijk dus toch m’n bedje uitgerold en begonnen met uitpakken. Én poetsen. Eerst werd het een nog grotere bende, maar op de een of andere manier ruimt dat toch ook wel weer lekkerder op. Ben dan ook bijna klaar. De koffers zijn in ieder geval uitgepakt, en de kast ingeruimd. Nu alleen nog wat laatste kleine dingetjes.

Verders is de keuken zo goed als ook aan kant, en al aardig ingericht. Vanmiddag vast begonnen met de kamer. Maar eigenlijk gisteravond al een beetje. Toen Mieks thuis kwam zijn we eerst heerlijk happie gaan eten, en vervolgens nog even wees te shoppen. Keileuk! En we hebben een paar hele leuke lampen gekocht. Al hadden we van de slaapkamerlampjes iets meer verwacht, bleek vanmiddag. Gisteravond konden we ze helaas niet meer testen. De stroom was uitgevallen. En voor een hele lange tijd, dus uiteindelijk zijn we met kaarsjes (waxinelichtjes) in de weer geweest. Had ook wel wat. Met een kaarsje naar de wc. Vervolgens in het pikkedonker naar bed, en maar gelijk slapen. Ach het was inmiddels toch al weer rond middernacht pfff.

Maar de lampjes. Ja. We dachten leuk een klein lampje voor op het nachtkastje te kopen, zodat je ’s avonds nog ff lekker kan lezen en dan niet meer je bedje uitmoet om het licht uit te doen. Maar morgen eerst maar es op zoek naar een heftiger lampje, in de zin van meer watt. Een boek lezen lukt immers niet echt. Maar ’t is wel heel romantisch hahahahaha. Alhoewel de leukste toch wel op de bar staat. Een hele coole vis! Ik zal er ook een foto’tje van maken. Over foto’s gesproken…..Nog een paar dagen geduld. Dan is het hopelijk dusdanig opgeruimd dat het “veilig” is foto’s te maken haha. Dus Miek, je had een primeurtje!

OH en nu moet ik echt m’n bedje op gaan zoeken! Moet er immers erg vroeg uit morgen. Sinds lange tijd ga ik weer es op voor de early-bird. Om 05.00 uur op, en om 05.30 richting werk. Maar hopelijk betekend dat wel dat ik redelijk op tijd klaar ben. Heb alleen wel cursus, dus we wachten af hoe het uitpakt! Tja, hoe verzinnen ze het :-(. Maar voor nu dus slaap lekker. Ik ga lekker daagjes aftellen. Weer es wat anders dan schaapjes :-). Nog 20, 19, 18, 17, 16, 15, 14, 13, 12, 11, 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1…..

Je moet je soms even minder gelukkig voelen, om te weten hoe geluk voelt.....

Maar 't kan ook raar lopen om je net zo plotseling weer dolgelukkig te voelen, op het moment misschien wel even het gelukkigste meisje van de hele wereld. Maar daarover later meer. De afgelopen dagen is er immers zoveel gebeurd, dat ik gewoon weg even niet weet waar te beginnen. Ja bij het begin natuurlijk, maar alle hectiek en drukte (stress is een groot woord).....Pfff. Maar ik ga een poging wagen de belevenissen van de laatste 24 tot 48 uur samen te vatten.

Eigenlijk is de samenvatting heel kort. Goh zou het daarom een samenvatting heten? Dan ben ik gauw klaar. Maar iedereen ook des te sneller uitgelezen :-(. Oké dan, toch maar de uitgebreide versie van de van stel op sprong verhuizing, die gepaard ging met de nodige spanningen maar uiteindelijk zit ik nu vanuit een nieuw huis, met eigen internet vrij relaxt aan tafel dit te typen. Al is het allemaal nog wat onwerkelijk.

Maar hoe het begon..... Tja eigenlijk vrij duidelijk. Gezeik met de doorman. Das 't mannetje van de flat die alles regelt. Naja, zou moeten regelen. Maar waar het over ging was, heel verrassend, geld. Toen we het appartement namelijk betrokken, hadden we de afspraak het voor 6 maanden te huren. Met contract. Op zich alles goed geregeld. Echter half september zou dit aflopen en de eerste maand hadden we een maand extra betaald als borg. Heel normaal, nix geks. Zou je denken! Wellicht onze hollandse simpelheid, maar waarom nog een maand extra betalen, om het vervolgens weer terug te krijgen. Hier dacht de doorman echter anders over. Maar we hebben inmiddels geleerd, en van genoeg mensen gehoord dat het altijd beter is om geld nog te moeten betalen, dan het maar weer zien terug te krijgen. Dus je voelt 'm vast al hangen, wij niet betalen. Dit had echter wel wat gevolgen.....

Al een aantal dagen, zelfs midden in de nacht, werden we belaagd door de doorman en z'n mannetjes. Hij sprak nauwelijks tot geen engels, en wij net zo min arabisch. Hoe verrassend. Blijft een lastig taaltje. Maar goed, dagen gingen voorbij tot aan vrijdag. Het ging van kwaad tot erger en uiteindelijk dreigde hij ons eruit te zetten. Tja, een slimme meid is op de toekomst voorbereid zeggen we dan, dus ik vrijdagmiddag op pad. Was onverwachts eerder klaar (dit hebben jullie eerder al kunnen lezen), dus van een nood een deugt maken toch? Ik dus op huizenjacht. En dat was eigenlijk zo gepiept. Inmiddels zitten we in een prachtig appartement, op de bovenste verdieping, voorzien van wasmachine, open keuken met bar, super woonkamer met balkon, prima slaapkamers en last but not least dus internetverbinding! Don't worry, foto's volgen zo spoedig mogelijk.

Maar goed, de verhuizing liep niet van een leien dakje zoals dat zo mooi heet. Eerst een plan-de-campagne opgezet. Mieks kwam naar Papas voor een drankje, samen met Steve, een Egyptische vriend (en tevens collega van Mieks). Vervolgens eerst nieuwe appartement bekeken, en ze vond het ook super. Dus had ik goed gefixt :-). Gelijk Hakan (een Turkse vriend) opgehaald en me z'n allen naar ons appartement. Wat schept de verbazing? Geen elektra meer..... Erg grappig, NOT. Maar dat was na een praatje van Steve zo weer geregeld. Toen de zaken regelen, dit ging minder soepel met de inmiddels bekende afloop. Uiteindelijk hebben we daar nog geslapen en een nacht de tijd gehad om te pakken, maar zaterdag was het finito. Betekende dus weer een zeer korte nacht, want dat pakken viel best tegen. Al met al verzamel je toch heel wat spulletjes bij mekaar in ruim 5 maanden tijd. Gelukkig hadden we allebei een lege tas van de duikspullen "over", maar die was ook zo vol.

Het besluit was gemaakt, we zouden zaterdag alles afhandelen en verhuizen. Dit had echter nogal wat voeten in de aarde. How surprising? De doorman wilde absurd veel huur hebben voor de paar dagen dat we "extra" in het appartement zaten, en ons dus niet de berekende borg teruggeven. Gelukkig waren we hier op voorbereid door Steve en Hakan mee te nemen. Na veel gepraat en telefoontjes, het dreigen met paspoort in de hand om naar de Tourist Police te gaan, is het uiteindelijk toch gelukt de dingen enigzins oke te regelen. Toen we namelijk op weg wilde naar de politie, bleek hij toch voor rede vatbaar. Restte ons alleen nog een pick-up te regelen, en met behulp van onze sterke vrienden waren we uiteindelijk in no time over. Sinds gisteravond zijn we de trotse huurders van een super gaaf appartement. Alles komt goed, zo niet dan toch.

De eerste dingetjes gelijk uitgepakt, bedje opgemaakt, maar om alles even van ons af te zetten zijn we eerst lekker wat gaan eten. Allebei te hyper om te kunnen slapen, al zou me dat wel goed doen. De laatste tijd komt het er niet echt van. Vanmorgen ook heel onwennig wakker geworden. Toch beetje raar, in nieuw huis. We zaten al te geinen dat we wellicht mekaars slaapkamer in zouden lopen vannacht. Voor beiden is het namelijk dezelfde positie waar eerder de badkamer was. Maar het is goed gekomen. Nog wel wat stijf. Was inmiddels al aardig gewent aan m'n matras in het oude huissie. Moest ook iets eerder opstaan, want nu word ik niet meer opgepikt om naar het werk te gaan, nee ik ga iedereen oppikken. Ben de eerste in de straat zeg maar. Bij eerder opstaan, zou ik eigenlijk ook de link moeten leggen om iets eerder naar bed te gaan hahahahaha. Maar of dat gaat lukken? Vandaag in ieder geval niet. En geloof niet dat het veel beter wordt de komende dagen. Zeker niet met internet in huis :-). Dat is ook de reden dat het poetsdoekje welke ik aan het begin van de avond in m'n handen heb gehad om te soppen, al weer geruime tijd op dezelfde plek ligt. Wachtend op morgen. En das simpelweg gewoon de schuld van Hani, de internetman. Hij heeft ons immers rond een uur of zeven vanavond aangesloten, en het enige geluid wat was te horen de rest van de avond was tik, tik, tik, tik en tik.....

Mieks is inmiddels d'r bedje ingekropen, maar ik ben veel te hyper om er nu in te duiken. Nieuwsgierig waarom? Lees dan morgen zeker verder voor het grote nieuws :-).....

-wordt vervolgd-

What's going on?

Ja alweer 2 weken voorbij. Alwéér 2. Het blijft in sneltreinvaart voorbij gaan. En 't blijft soms moeilijk te bevatten. En toen ik gister heel even op het strand lag, beetje te relaxen en bij te komen, van weer een paar hele drukke weken, was het besef misschien wel des te groter. Het gaat allemaal zo snel! Wellicht ook raar, omdat het immers al weer een aantal weken geleden was dat ik op het strand had gelegen. De laatste keer was immers met Anke. Die was hier 11 dagen en dat was een supertijd :-). De eerste avonden zijn bekend, wat we gedaan hebben, en het vervolg was niet veel anders. Af en toe lekker uiteten, heerlijk op stap, nog avondje El Gouna gedaan, en chillen op het strand ontbrak ook niet. Maar ja, ook aan het bezoekje kwam een eind en is Anke inmiddels ook weer druk aan het werk in Eindhoven.

Vervolgens werd Mieks ziek :-( Bronchitus en dus ff rustig aan! Maar gelukkig ligt die sinds begin van de week ook weer volop in het water. En das toch de plek waar we blij van worden! En hoe? Al die dagen dat je werkt, en heerlijk in het water ligt, denk je namelijk niet zo na. Gaat de tijd "gewoon" voorbij. Maar onder water? Dan is het puur genieten geblazen. En dat waren de afgelopen dagen, of eigenlijk weken, zeker!!!

Eindelijk had ik weer es een Nederlandse cursus op het programma staan. Echt keileuk, en Nicole (m'n student) ging ook verder voor Advanced. Eerst tussendoor nog een junior opgeleid, en dat blijft toch bijzonder, die kids. Maar goed, ook nog advanced gedaan en daarbij nog een nachtspecialty met Dennis (vriend van Nicole). Echt keigezellig op de boot! En al deze dagen weer de meest waanzinnige dingen gezien. Schildpadden, adelaarsroggen (2), grote napoleons, baracuda's, murene's, veel klein spul en alles wat nog te veel is om op te noemen. Zeker bij de nachtduik! Dat blijft toch wel heel bijzonder. Alles zo anders, maar zo onwijs mooi!

Helaas kan het ook wel eens tegen zitten. Zoals vandaag. Het feit dat ik op dit tijdstip tijd heb om m'n website bij te werken is niet helemaal dat je zegt oké. Doordat ik alweer 2 weken erop had zitten zou ik eigenlijk zowel gister als vandaag lekker vrij zijn. Maar helaas, vandaag stonden er DSD's op het programma. De ene kwam nie opdagen, en de ander heeft de moed opgegeven tijdens de zwembadsessie. Vervolgens besloot de laatste dan ook maar niet op de boot te willen vanmiddag. Tja daar zit je dan... Dit is wellicht zo'n dag dat je denkt, wat gaat er nog meer mis? De afgelopen dagen hebben we al wat problemen met de doorman, ons contract voor het appartement loopt af en de borg moet geregeld worden, of het contract verlengd. Wat willen we? Wat gaan we doen? Het houd me bezig...

Mis iedereen ook enorm, maar alle lieve en leuke reacties/mailtjes/krabbels doen me goed! En Miekie, onwijs bedankt voor de weer hele leuke foto's van Mathijs :-). Maar zeer binnenkort is m'n pappie jarig, notabene wordt ie 65. En m'n oma, die wordt zelfs alweer 85. Soms is het niet makkelijk, maar ondanks dat is het leven hier top. Ik moet maar blijven denken: het lijkt simpel, en dat is het ook! Zo niet, dan toch.

Kreeg een smsje van Carolien dat ze met 2 lekke banden stond. Nu is die hostess, en ja je raadt het al, uitgerekend vandaag alle bezoeken moet afleggen. Met de taxi dus :-( Ik ben dan ook erg benieuwd hoe Mieks vanavond thuis komt.....Waarschijnlijk vanavond lekker gezellig een borrel halen met z'n allen!

Wat vliegt de tijd!

5 Maanden geleden vertrok ik vanaf Duitsland, Düsseldorf, richting Hurghada. Het grote avontuur tegemoet. Ja 5 maanden geleden alweer, én 2 dagen :-). Maar kan 't me als de dag van gister nog herinneren, al lijkt het nu alweer een eeuwigheid geleden. Alhoewel, een eeuwigheid? Das wel heel erg lang, maar goed, het gaat om het idee. Het gaat immers allemaal zo ongelovelijk snel voorbij. Haast onvoorstelbaar. Maar alweer 5 maanden zit ik hier, of eigenlijk 5 maanden en 2 dagen! Werkelijk waar, de tijd vliegt! En ben eigenlijk even sprakeloos.....